به گفته دانشمندان، کهکشان «راه شیری» می‌تواند بزرگتر از آنچه پیش از این تصور می‌شد، باشد و یک ساختار شعاعی پیچیده‌تر داشته باشد.

مطالعه در این زمینه توسط پژوهشگران «دانشگاه یون‌نان» و چندین موسسه بین‌المللی انجام شده و اخیرا در نشریه «Nature Astronomy» به چاپ رسیده است.

پژوهشگران با استفاده از داده‌های بررسی‌های طیف سنجی ستاره‌ای به وسیله اندازه گیری شعاع کهکشان راه شیری، توزیع چگالی شعاعی ستارگان را از نواحی درونی به بیرونی کهکشان راه شیری ترسیم کردند.

نتیجه این مطالعه نشان می‌دهد که ساختار دیسک کهکشانی در ناحیه خارجی این صفحه با توزیع تصاعدی کلاسیک مطابقت دارد در حالی که منطقه درونی دیسک تقریبا مسطح باقی می‌ماند.

به گفته «لیان جیان‌هوی» پژوهشگر دانشگاه یون‌نان، این مطالعه با فرضیه دیرین یک دیسک تصاعدی واحد برای کهکشان راه شیری متمایز است.

وی تاکید کرد این یافته می‌تواند بر اندازه گیری ویژگی‌های فیزیکی کلیدی کهکشان راه شیری تأثیر بگذارد. بر اساس این فرضیه در گذشته، شعاع نیمه نور کهکشان، که نیمی از درخشندگی آن در داخل آن قرار دارد، حدود 10 هزار سال نوری تخمین زده شد. این شعاع در مقایسه با کهکشان‌هایی با جرم مشابه بسیار کوچکتر بود، و بنابراین، کهکشان به عنوان یک کهکشان فشرده طبقه بندی شد.

لیان جین‌هوی ادامه داد: با این وجود بر اساس توزیع چگالی پیچیده مطرح شده در این مطالعه، شعاع نیمه نور کهکشان راه شیری 19 هزار سال نوری است که تقریباً با شعاع کهکشان‌های نزدیک با جرم مشابه همخوانی دارد. این نشان دهنده آن است که کهکشان راه شیری از لحاظ اندازه، یک کهکشان دیسک معمولی است.

این پژوهشگر دانشگاه یون‌نان همچنین گفت مطالعه مذکور به فهم ساختار و تکامل کهکشان راه شیری کمک می‌کند.