دیدار تماشاگران با عوامل تولید 12 فیلم‌ نامزد بخش استعداد جدید آسیایی بیست وششمین جشنواره بین‌المللی فیلم شانگهای، روز سه‌شنبه 18 ژوئن(29خرداد) برگزار شد. فیلم ایرانی «سه روز، سه قتل» به کارگردانی «مسعود امینی تیرانی» در این بخش جشنواره بین‌المللی فیلم شانگهای نامزد دریافت جایزه شد.

کارگردان این فیلم در نشست خبری همین روز درباره شکل گیری قصه این فیلم عنوان کرد: من خیلی سال پیش یک به طور اتفاقی از یک خانه ای در جنگل های شمال ایران بازدید و فیلمبرداری کردم. چند سال بعد متوجه شدم آن خانه ای که من از بازدید کردم و با آن آقایی که ملاقات داشتم یک قاتل بوده و زمانی که من از خانه بازدید می کردم سه تا جسد در آن خانه دفن شده بود. برای من این سوال پیش آمد که مرز قاتل بودن یا قاتل نبودن آدم ها از کجا تعیین می شود و ما چطور می توانیم آن را تشخیص بدهیم. این ایده  فیلم من است و من شش تا از بازیگران را بعد از سال ها بردم در همان خانه ای که آن قتل ها اتفاق افتاده بود و از آنها خواستم آن سه شبانه روزی را که قتل در آن خانه اتفاق افتاده بازسازی بکنند و با روش جدیدی شاهد آن اتفاق باشیم.   

او در پاسخ به سئوال مجری درباره آن که چرا این فیلم را با شرایط شبیه مستند ساختید، گفت: ما در فیلم های زیادی نقشه قتل را بازسازی کردیم و نمایش دادیم، منتهی همه اینها از پس نوشتن و ویرایش یک فیلنامه نویس اتفاق افتاده است. برای رسیدن به واقعیتی که گاهی وقت ها از دسترس ما خارج است لازم هست که شرایطی را فراهم بکنیم تا بتوانیم به شکل کاملا واقعی به این نزدیک بشویم که ببینیم چطور یک قتل در واقعیت رخ داده است. بنابراین راهی جز این نداشتم که بتوانم این فیلم را با شرایط شبیه به مستند بازسازی کنم. منتهی شرایط فیلم مستند را هم فراتر داشتیم یعنی علاوه بر وجه دراماتیک یک جور زیرنمایش و یک جور مطالعه رفتار انسان در شرایطی که یک عمل غیراخلاقی می خواهد انجام بدهد را می دیدیم. اگر می خواستم قاتل را واقعی را پیدا کنم من هیچ وقت نمی توانستم بفهمم در لحظه ای که آن عمل قتل را انجام می دهد من آنجا حاضر باشم و بتوانم فیلمبرداری بکنم. علاوه بر این موقعیتی را فراهم کردم که اجراگران یا بازیگرانم رفته رفته تبدیل بشوند به یک قاتل و رفته رفته در شرایطی قرار بگیرند که امکان یک قتل برای آنها فراهم بشود.

او درباره اجرایی بازیگران گفت: در مورد فراتر بودن اجرای بازیگران از تصورات من، تقریبا همه اتفاقی که در فیلم می بینیم شرایطی است که خود بازیگران ایجاد کرده اند، من وقتی آن خانه را دیدم و شاهد آن قتل ها بودم با چند نفر روبه رو شدم که یکی آن قاتل اصلی بود، دو تا از دخترانش بودند و سه جسدی بود که در مجموع شش نفر را من دیدم. بنابراین شش تا بازیگر را آوردم در آن خانه ای که این اتفاق در یک بازه سه روزه اتفاق افتاده بود، در واقع خواستم در همین مدت زمان بین خودشان تصمیم بگیرند که چه کسی می‌تواند قاتل شود، چه کسی می تواند مقتول باشد و چه کسی می تواند شاهد قتل باشد. این کل چالشی بود که بازیگران باید در این سه روز انجام می دادند و خودشان این نقش ها را بین خودشان تقصیم می کردند. بنابراین آنچه در فیلم دیده می شود ناشی از نوع اتفاق یا بداهه است که در برابر دوربین اتفاق می افتد. اگر بخواهم مثال بزنم مثل روز برگزاری یک مسابقه فوتبال است که به عنوان یک مربی من تعدادی بازیکن را وارد یک زمین مشخص کردم و از آنها خواستم در یک زمان مشخص آن کاری را که باید انجام بدهند و خودشان را تبدیل بکنند به قاتل، مقتول یا شاهد ماجرا.

محمد توروانیان پخش کننده این فیلم ایرانی در سخنان خود از جشنواره فیلم شانگهای تشکر کرد که این فرصت را در اختیار آنها قرار داد تا توانستند که این فیلم را برای اولین نمایش جهانی در این جشنواره بزرگ رونمایی کنند. او گفت درست است که فیلم ساختارهای مختلفی از لحاظ سینمایی دارد و ما ژانرهای مختلفی از جمله تعلیق، مستند و حتی درام را در این فیلم می بینیم، نقطه قوت این فیلم مضمون آن است که یک مضمون واحد را دنبال می کند و آن هم بازنمایی یک صحنه قتل و رفتارشناسی انسان که به نوعی یک مضمون واحد را دنبال می کند. در این مضمون واحد فیلم به خشونت در درون انسان می پردازد. خشونت تنها برای یک جامعه به خصوص و یا جامعه ایرانی نیست. در همه دنیا این خشونت در انسان ها وجود دارد و این نقطه قوت فیلم است که می تواند در هر جامعه و کشوری مخاطبان بتوانند با آن ارتباط برقرار کنند و شخصیت ها را دنبال کنند و در آخر ببینند این خشونتی که در موردش صحبت می شود و در عنوان فیلم هم دیده می شود. با دیدن عنوان بیننده آماده می شود که داستان در مورد یک قتل است و خودش را آماده می کند برای یک اتفاق بزرگ ولی کم کم که جلو می رویم با ژانرهای سینمایی مختلف که روبه رو می شویم هیچ کدام باعث نمی شود که مضمون تغییر بکند. و به نظر من خیلی خوب است که مضمون فیلم همان مضمون واحد است و می تواند نقطه قوت فیلم بشود و با توجه به این نقطه قوت بتوانیم فیلم را ارائه کنیم.

او در مورد حضور این فیلم در بخش استعدادهای جدید آسیا و امکان دریافت جایزه توسط آن گفت: احساس می کنم مضمونی که در موردش صحبت کردیم خیلی مضمون مهمی می تواند باشد و همین مضمون شاید بتواند تأثیرگذار باشد در نظر داوران و بدانند که با یک فیلم جدی روبه رو هستند. فیلم آن حرف مهم را دارد در نهایت و احساس می کنم یکی از شانس های اصلی گرفتن جایزه هست. اگر این اتفاق بی‌افتد با توجه به فیلم های انتخاب شده برای جشنواره شانگهای، این جایزه می تواند به ما خیلی برای ادامه روند ارائه فیلم کمک بکند.