وقتی «جو بایدن» رئیس جمهور ایالات متحده اخیرا اظهار داشت که اقتصاد چین در لبه پرتگاه قرار دارد ظاهرا این حقیقت را نادیده گرفت که توصیف قبلی‌اش در آگوست 2023 مبنی بر «بمب ساعتی» بودن اقتصاد چین با توجه به بهبود مستمر دومین اقتصاد بزرگ جهان، با شکست روبرو شده است.

وی در مصاحبه هفته گذشته‌ با مجله «تایم» نظراتش درباره چین را با لحنی کنایه آمیز مطرح کرد. بایدن چین را به بیگانه هراسی متهم کرد و «ابتکار کمربند و جاده» (BRI) را کم‌اهمیت جلوه داد.

تمام این اظهارات منفی آشکارا حقایق اساسی را نادیده گرفته و لفاظی با هدف تحقیر دیگران به منظور بالا بردن خود و کسب حمایت رای دهندگان قلمداد می‌گردد.

چین سال گذشته به نرخ رشد اقتصادی سالانه 5.2 درصدی دست یافت و از دیگر اقتصادهای بزرگ جهان پیشی گرفت. اقتصاد چین طی سه ماه نخست 2023 در مقایسه با مدت مشابه سال گذشته رشدی 5.3 درصدی را به ثبت رساند که با نرخ سالانه 1.3 درصدی آمریکا طی مدت مشابه در تضاد آشکار است.

«صندوق بین‌المللی پول» در اواخر ماه مه پیش بینی خود درباره رشد اقتصادی چین در سال 2024 را از 4.6 درصد به 5 درصد افزایش داد.

با توجه به اینکه چین در حال پیشبرد نیروهای تولید با کیفیت جدید و برنامه ریزی تدابیر اصلاحی مهمی است، انرژی بیشتری آزاد خواهد شد تا رشد با کیفیت بالای اقتصاد را حفظ کند. پس این پرتگاه فرضی که بایدن ادعا می‌کند کجاست؟

نباید از عبارت بیگانه هراس برای توصیف چین معاصر استفاده کرد. موفقیت اقتصادی چین را می‌توان تا حدی بخاطر سیاست گشای آن طی دهه‌های گذشته دانست. چین به توسعه تعامل جهانی خود با هدف توسعه متقابل به وسیله کاهش محدودیت‌های شرکت‌های بین‌المللی، ایجاد یک محیط تجاری بین‌المللی قانون‌محور و ترغیب شرکت‌های داخلی برای توسعه در خارج از کشور، پایبند است.

حرف و عمل چین یکی است. این کشور به ارتقاء باز بودن سطح بالا در صنعت و فناوری اطلاعات ادامه داد، تدابیری جدید برای حذف محدودیت‌های دسترسی سرمایه گذاری خارجی در بخش تولید معرفی کرده و ابتکارات آزمایشی را برای گشایش هر چه بیشتر در خدمات ارتباطی  باارزش افزوده به اجرا در آورده است.

بیش از 1.98 مسافر خارجی طی دوره ژانویه تا مارس امسال با اجرای سیاست لغو ویزا وارد چین شده‌اند که در مقایسه با مدت مشابه سال گذشته یک رشد 266.1 درصدی داشته است.  

تعداد شرکت‌های جدیدالتاسیس با سرمایه خارجی طی چهار ماه نخست امسال در مقایسه با مدت مشابه سال گذشته 19.2 درصد افزایش یافت و به 16 هزار و 805 عدد رسید. «تسلا» خودروساز آمریکایی در اواخر ماه مه کار ساخت و ساز یک کارخانه بزرگ در شانگهای با هدف تولید باتری‌های ذخیره انرژی آن تحت عنوان «مگاپک» را آغاز کرد، تحولی که تسلا از آن به عنوان یک «نقطه عطف» شگرف ستایش نمود.

در پرتو روندهای این چنینی، سوالاتی در ذهن مخاطبان متبادر می‌شود: اگر چینی‌ها واقعا بیگانه هراس هستند، چگونه می‌توان رشد قابل توجه سرمایه گذاران خارجی و هجوم مسافران به چین را توضیح داد؟

واقعیت امر اینست که این ایالات متحده است که شاهد افزایش احساسات بیگانه هراسی است نه چین. مسائلی که عمیقا در بیگانه انگاری و تبعیض نژادی علیه مهاجران ریشه دارد، با افزایش تعرفه‌های اساسی اخیر بر کالاهای چینی از خودروهای برقی گرفته تا تجهیزات پزشکی عجین شده و شاهدی بر افزایش بیگانه هراسی، حمایت گرایی و انزواگرایی در درون ایالات متحده قلمداد می‌گردند.

بایدن در اظهاراتش درباره همکاری کمربند و جاده، این ابتکار را به عنوان یک «ابتکار گورستان مزاحم» رد کرد. ابتکار کمربند و جاده که چین پیشگام آن است، باعث توسعه بنادر، راه آهن‌ها و پارک‌های صنعتی در میان کشورهای شریک شده و پیشرفت‌های اساسی در زیرساخت محلی و ایجاد صدها هزار فرصت شغلی را تسریع کرده است. این ابتکار از طریق تعدد پروژه‌های شاخص و برنامه‌های مردم‌محور با طراحی دقیق، آسایش و جنب و جوش را در یک مقیاس جهانی به ارمغان آورده است.

مشارکت چشمگیر بیش از 150 کشور نشان دهنده طنین و تحسین این ابتکار به عنوان یک کالای عمومی جهانی است. در میانه این تقدیر و تحسین گسترده کسی ممکن است با تعجب بپرسد که ایده «مزاحم» که بایدن مدعی آن شد، از کجا آمده است؟

آنچه رئیس جمهور آمریکا گفت برملا کننده طرز فکر واقعی ایالات متحده است. این ابتکار شاید واقعا مزاحمی برای آمریکا باید از آنجا که توسعه مستقل دیگر کشورها را تسهیل کرده، بنا بر این به طور بالقوه بر منافع سنتی ایالات متحده تاثیر می‌گذارد.

ابتکار کمربند و جاده در اصل صعود کشورهای «جنوب جهانی» را تقویت کرده، تحولی که ایالات متحده از روبرو شدن با آن بیمناک است.

در حقیقت، دلیل سیاه‌نمایی عمدی بایدن علیه ابتکار کمربند و جاده را شاید بتوان در اظهارات «دانیل اف. روند» معاون ارشد اندیشکده «مرکز مطالعات راهبردی و بین‌المللی» (CSIS) طی جلسه استماع کنگره آمریکا در تاریخ 16 مه (27 اردیبهشت) جستجو کرد. روند با اذعان اینکه ابتکار کمربند و جاده یک پروژه جاه طلبانه و امیدوارکننده‌ای است که بیانگر آرمان‌های کشورهای شریک آن است، گفت ایالات متحده به یک روایت مثبت جایگزین نیاز دارد چرا که کمربند و جاده تهدید می‌کند که «توانایی آمریکا برای ابراز قدرت» را محدود می‌نماید.

استفاده از «کارت چین» به یک تاکتیک رایج برای سیاستمداران آمریکایی به منظور کسب رأی طی دوران انتخابات یا منحرف کردن توجه از مشکلات داخلی، محسوب می‌شود.

با این وجود، تحریف حقایق برای انحراف افکار عمومی و سیاه‌نمایی شهرت دیگران در امور بین‌المللی، شدیدا غیرمسئولانه، غیراخلاقی و مضر است. به طور مشخص، چنین رفتاری دور از شأن یک قدرت جهانی بزرگ است.