اگر چه نقش عناصر فرهنگی و تاثیر این مولفه بر پیشرفت های اقتصادی، مثل نسبت اقتصاد با سایر عوامل و عناصر، عیان نیست و نیاز به تحلیل دارد. اما اقتصاد و فرهنگ دو مقوله مهم رشد و پیشرفت جوامع هستند ‌که در طول تاریخ بشر با یکدیگر در ارتباطی تنگاتنگ قرار داشتند.

تاثیر فرهنگ و اقتصاد متقابل است. در طول تاریخ بازارهای محلی به تعاملات اجتماعی شکل داده و به این وسیله بسیاری از ارزش ‌ها، آداب و رسوم و در معنایی کلی رفتارهای فرهنگی شکل گرفته اند.

در توضیح این مطلب باید اضافه کنم که غنای فرهنگی یک جامعه می تواند تقویت کننده عناصری چون ارزش علم، اهمیت کار، وجدان کاری، نظم و انضباط و... در میان ان ملت باشد.

داشتن فرهنگ غنی و به تبع آن بروز علائم سربلندی، تفاخر و تلاشگری در میان مردم یک جامعه در سالم سازی فعالیت های اقتصادی نقش دارد که زمینه ساز رشد و پیشرفت خواهد بود.

فرهنگ دامنه‌ وسیعی دارد. آداب و رسوم، سنت ها و آیین های یک ملت ظرفیت بزرگی برای تبدیل شدن به فرهنگ اقتصادی است. درهم ‌تنیدگی اقتصاد و فرهنگ به حدی است که نمی ‌توان رابطه قطعی بین آن ها برقرار نمود و یکی از بیش از دیگری متاثر از وجود عامل مقابل دانست.

در پاره ‌‌ای از موارد امور اقتصادی علت پا گرفتن برخی از رسوم، سنن، ارزش ‌ها و رفتارهای فرهنگی بوده و در پاره ‌ای دیگر، مسائل فرهنگی و ارزشی به اقتصاد منطقه شکل داده است.

بسیاری از کشورها در مسیر پیوستن به جریان مدرنیته از آداب و رسوم قدیمی خود گذشته اند ولی برخی از ملت های جهان به ‌نحوی عمل کرده اند که دستاوردهای فرهنگی گذشته را حفظ و در امتداد آن، فرهنگی اقتصادی و اقتصادی فرهنگی ایجاد کرده اند. چین معاصر یکی از این قله ها است.

آنچه که امروزه در چین مشاهده می ‌شود، مبتنی بر نفی دستاوردهای فرهنگی گذشته نیست بلکه چینی ها ضمن صحیح شمردن آداب و سنت های باستانی، فرهنگ غنی خود را به اقتصاد فرهنگی تبدیل کرده اند. امروز چین به جهان نشان می دهد که در بسیاری از مسائل ارزشی همچنان مانند گذشته عمل می کند. همچنین فرهنگ غنی اش را به اقتصاد رو به پیشرفت چین گره زده است. استمرار جشن های بهاره چینی ها در قرون گذشته و دستاوردهای اقتصادی این جشن ها مصداق بارزی بر این مدعا است.

چین کشوری شرقی در مجموعه موفق ترین اقتصادهای جهانی است. با توجه به سهم بالای چین در اقتصاد جهانی به طور معمول سفرهای کاری و تجاری به این کشور بالاست. دولت چین در کنار سایر صنایع به صنعت توریسم توجه ویژه ای داشته به طوری که سنت ها، آداب و رسوم و آیین های چینی به شکل ابزاری برای تقویت این صنعت به کار گرفته شده اند.

سیاست های چین در گردشگری ضمن توجه به سهم این صنعت در اقتصاد، غرور ملی مردم چین را تقویت کند. در ایامی نظیر جشن های بهاری نقاط مختلفی از چین تنوع آب و هوائی، اماکن تاریخی، کارناوال ها و بازارهای محلی خود را به رخ می کشد. از این نظر جشنواره بهاری چینی ها را می توان جشن گردشگری جهانی نامید.

دولتمردان چینی در توسعه صنعت توریسم این داشته ها را مبنا قرار داده اند و با ایجاد زیرساخت های گردشگری و تعریف استانداردهای جدیدی در این صنعت، همه ساله سیل عظیمی از گردشگران خارجی را جذب می کنند. چین برای رونق بخشیدن به صنعت توریسم ناوگان هوایی، ریلی، جاده ای و دریایی خود را تقویت کرده تا پاسخگوی استقبال بالای گردشگران باشد.

آنچه که قابل توجه است احترام به خواسته های گردشگران، توجه به تفاوت ها و به رسمیت شناختن اختلافات فرهنگی، سیاسی و مذهبی در اکوسیستم گردشگری چین است. از این رو در فصول مختلف سال از جمله در جشن های بهاری چین می توان حضور گردشگرانی از تمام نقاط جهان را در چین احساس کرد. نکته ای که باید مورد توجه متولیان صنعت گردشگری در ایران قرار بگیرد.

فرخ میر شاهزاده، کارشناس گردشگری ایران

مطالب نوشته شده در این مقاله برگرفته از نظرات شخصی نویسنده است و موضع رسمی بخش فارسی رادیو و تلویزیون مرکزی چین را منعکس نمی‌ کند.