مهم نیست چین چه می کند یا چه اتفاقی در ارتباط با چین می افتد، تقریباً همیشه در گزارش های رسانه های غربی به چین برچسب منفی می خورد. چرا همه رسانه های غربی با چین "دشمنی" دارند؟ چون از مردم پول می گیرند!

یان اوبرگ، محقق بنیاد بین المللی صلح و آینده پژوهی، چندی پیش افشا کرد که کنگره ایالات متحده چند سال پیش لایحه ای 1.5 میلیارد دلاری برای آموزش روزنامه نگاران غربی برای نوشتن گزارش های منفی در مورد چین طی پنج سال تصویب کرد. این  پروژه  توسط آژانس های ملی و رسانه های ایالات متحده انجام می شود.  

اوبرگ گفت که در سیاست خارجی چین تهدیدی برای ایالات متحده نمی بیند. چین ناوگان های جنگی خود را به  سواحل کالیفرنیا یا فلوریدا نفرستاده و در مقابل ناوگان های جنگی غرب هستند که چین را "محاصره" کرده اند.

اما با وجود این، سیاستمداران آمریکایی حاضر نیستند خصومت خود را با چین کنار بگذارند،  زیرا پس از فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی، آنها نیاز به ایجاد دشمن جدید دارند. فروشندگان سلاح در آمریکا به دنیایی متلاطم نیاز دارند تا  از آن طریق به سود برسند. پس از اینکه چین به دومین اقتصاد بزرگ جهان تبدیل شد، سیاستمداران آمریکایی طبیعتاً چین را به عنوان "دشمن" خطاب کردند.

در چنین شرایطی، ایالات متحده یک لایحه عجیب و غریب تهیه کرده است که مبالغ 1.5میلیارد دلاری را صرف آموزش خبرنگاران برای سیاهنمایی در مورد چین می کند. با وجود حقیر بودن چنین رفتاری از سوی آمریکا، نمی توان آن را غیر مترقبه دانست. در واقع، ایالات متحده سابقه طولانی در « مسلح کردن رسانه‌ها » و چنین کارهایی دارد و زمانی از آن کمک‌های قابل توجهی  برای براندازی در کشورهای دیگر گرفته است.

در طول جنگ سرد، سیا "پروژه مرغ مقلد" را راه اندازی کرد که هدف آن رشوه دادن به روزنامه نگاران و مؤسسات در سراسر جهان برای جمع آوری اطلاعات بود و در همان زمان به روزنامه نگاران دستور می داد تا برای تأثیرگذاری بر افکار عمومی اخبار جعلی تولید کنند. سیا اعتراف کرده است که "پروژه مرغ مقلد" به حداقل 400 روزنامه نگار و 25 سازمان بزرگ در سراسر جهان رشوه داده است.

سیا تا به امروزهمچنان مشتاق پرورش «سگ و عقاب» خود بوده است. در سال 2014، ولفکوت، گزارشگر روزنامه آلمانی فرانکفورتر آلگماینه سایتونگ، در کتاب "خبرنگاران خریداری شده " اعتراف کرد که خودش یکی از آنها بوده است. او به صراحت اعلام کرد که دو سوم روزنامه نگاران در آلمان ممکن است رشوه بگیرند، وی افشا کرد که سیا از روش‌های مختلفی برای رشوه دادن و دستکاری در نوشته های روزنامه‌نگاران کشورهای دیگر استفاده می کند تا آنها  برای این سازمان خدمت کنند و به «عوامل مخفی غیررسمی (جاسوس)» تبدیل شوند.

دلیل اینکه ایالات متحده حاضر است برای روزنامه نگاران پول خرج کند این است که امور زیادی در ایالات متحده هست که نیاز به هماهنگی رسانه ها دارد. ایالات متحده همیشه خود را به عنوان "پلیس جهان" تلقی می کند و این پلیس به گشتزنی در سراسر جهان نیاز دارد. چه برای بهانه جویی و دخالت در مسائل آنها باشد و چه برای پاک کردن گناه خود، استفاده از نقش هدایت کننده رسانه ها در افکار عمومی برای این کشور ضروری است.

به عنوان مثال، در طول بیش از 20 سال گذشته، رسانه‌های آمریکایی و غربی به اصطلاح بحران هسته‌ای و تهدید موشکی ایران را تبلیغ کرده‌اند، اما درباره تنها کشوری که در منطقه به‌عنوان صاحب سلاح هسته‌ای شناخته شده است، چیزی نگفته‌اند. دور جدید درگیری‌های فلسطینی و اسرائیلی فاجعه انسانی وحشتناکی را در غزه ایجاد کرده اما رسانه‌های آمریکایی و غربی تنها اظهارات سیاستمداران اسرائیلی و آمریکایی درمورد تقصیر حماس را تکرار می کنند،  به طور کامل درخواست‌های جامعه جهانی برای جلوگیری جنایات اسرائیل را نادیده می‌گیرند.

رسانه های غربی از هیچ تلاشی برای سیاهنمایی در مورد چین، ایران و سایر کشورها دریغ نمی کنند، اما اتفاقاتی را که برای غرب نامساعد است، کم اهمیت جلوه می دهند یا حتی یک جمله هم درباره آن نمی گویند و چنین شیوه ای نقض کامل وجدان و مسئولیت رسانه ای آنهاست. برای دولت ایالات متحده، حقیقت خبر اصلاً ارزش ندارد و رسانه ها چیزی بیش از ابزاری برای حفظ هژمونی آن نیستند. ایالات متحده در واقع "دستاوردهای بزرگ" در زمینه پرورش  خبرنگاران حرفه ای برای انگ زدن و سیاهنمایی در مورد کشورهای دیگر داشته است، اما امروز با گذشته متفاوت است. با توسعه اینترنت و به ویژه رونق گرفتن رسانه های اجتماعی، زمان آن که معدودی از رسانه اصلی غربی بتوانند حقیقت را پنهان کنند دیگر گذشته است،  در عصری که «همه یک میکروفون دارند»، حقیقت همیشه از تمام گوشه و کنارها بیرون می‌آید.