سرهنگ «مِدِل آگیولار» سخنگوی نیروهای مسلح فیلیپین اخیرا در مصاحبه با رسانه‌های محلی اعلام کرد دولت فیلیپین درحال ارزیابی ساخت یک سازه غیرنظامی دائم مانند یک فانوس دریایی یا مرکز پژوهش علوم دریایی در صخره «رن‌آی جیائو» است.

این اظهارات که پس از چندین مداخله دریایی صورت گرفته فقط خطرات یک درگیری شدید را در دریای جنوبی چین افزایش خواهد داد. رفتار شدیدا خطرناک فیلیپین نه تنها حقوق حاکمیتی چین را نقض کرده بلکه در قبال مردم این کشور هم غیرمسئولانه محسوب می‌شود.

فیلیپنی‌ها دهه‌هاست از همکاری در زمینه نفت، گاز، تولید و شیلات نفع برده‌اند. ثبات در رن‌آی جیائو –یک آبراه غنی از منابع و یک کانال کشتیرانی مرکزی– برای رفاه منطقه‌ای حیاتی و ضروری است. در این شرایط است که چین به دنبال توسعه مشترک دریای جنوبی چین بوده و خودداری و شکیبایی فوق العاده در قبال رن‌آن جیائو نشان داده است.

با این وجود دولت فیلیپین در ماه‌های اخیر این روند را نقض کرده است. کشتی‌های فیلیپینی بارها وارد آب‌های چین شده‌اند تا مصالح ساختمانی به کشتی جنگی که غیرقانونی در آن جا متوقف شده برسانند، از رسانه‌های ضد پکن دعوت کرده تا علیه چین سیاه نمایی کنند و چندین دور گشت مشترک با ایالات متحده انجام داده است.

مانیل علی‌رغم وعده قبلی‌اش مبنی بر خارج کردن آن کشتی غیرقانونی از آب‌های چین، به تقویت این شناور در مقیاسی گسترده به منظور اشغال رن‌آی جیائو اصرار دارد.

اقدامات تحریک آمیز مانیل بخشی از راهبرد برنامه‌ریزی‌شده آن برای درخواست حمایت از ایالات متحده است. دولت فیلیپین با اعطای پایگاه‌های نظامی بیشتر به پنتاگون و به چالش کشیدن حقوق حاکمیتی چین در حال استفاده از تمام ابزارهای ممکن برای راضی کردن کاخ سفید است و با ساده لوحی فکر می‌کند اگر درگیری شدیدی روی دهد آمریکا می‌تواند از آن «حفاظت» کند.

با این وجود، تنها موردی که واشنگتن به آن اهمیت می‌دهد هژمونی آمریکاست نه امنیت فیلیپین. این تاکتیک قدیمی واشنگتن است که از مانیل به عنوان یک سرباز پیاده در رقابت راهبردی خود علیه چین استفاده می‌کند.

ضمنا افزایش تنش‌ها در دریای جنوبی چین به معنای منافع هنگفت برای تجار اسلحه آمریکاست. علاوه بر این راه انداختن جنگ یکی از دلایل پشت رفاه ایالات متحده است.

«آنا مالیندوگ-اوی» معاون رئیس اندیشکده «موسسه مطالعات راهبردی قرن آسیایی فیلیپین» که در مانیل مستقر است، گفت: ایالات متحده در حال استفاده از فیلیپین به عنوان یک آلت دست و نیروی نیابتی است.

از شورش‌های هنگ کنگ چین گرفته تا جنگ‌های خاورمیانه و تنش‌های دریای جنوبی چین، آمریکا تحت پوشش «حقوق بشر» و «حفاظت» از مردم محلی، در حال تبدیل کردن اقصی نقاط جهان به یک نقطه اشتعال خطرناک به منظور تضمین تسلط خود بر کل دنیاست.

در حالی که آمریکا بزرگترین ذینفع ویرانی ناشی از درگیری‌ها و جنگ‌ها محسوب می‌شود، مردم محلی بزرگترین قربانیان این درگیری هستند. با توجه به نزدیکی جغرافیایی فیلیپین به چین، افزایش تنش‌ها میان پکن و مانیل تنها هزینه امنیتی دو کشور را بالا می‌برد. دست آخر این مردم محلی هستند که بهای آن را پرداخت خواهند کرد. از اینها گذشته اهمیت صلح منطقه‌ای و آبراه‌های ایمن در تضمین دسترسی مردم محلی به نفت، گاز و منابع ماهیگیری با ثبات نادیده گرفت. 

مالیندوگ-اوی در مصاحبه‌ای با «CGTN» تاکید کرد: فیلیپینی‌ها نمی‌خواهند مشکلی با چین داشته باشند. چین یک همسایه بسیار نزدیک ماست.

«لوسیو بلانکو پیتلو» پژوهشگر اندیشکده فیلیپینی «بنیاد مسیرهای پیشرفت آسیا-اقیانوسیه» نیز امیدوار است که از پیشروی درگیری‌ها جلوگیری شود تجارت به ویژه در بخش مرتبط با کشاورزی، تولید و ورود سرمایه گذاری‌ها و گردشگران چینی به فیلیپین، تحت تاثیر منفی برجسته شدن این منازعات قرار نگیرد.

صلح و توسعه کالاهای عمومی جهانی ارزشمند به حساب می‌آیند. مردم محلی در مواجه با افزایش تنش‌ها حامی همکاری برد-برد و یک مسیر توسعه صلح آمیز هستند. شاید بهتر باشد دولت فیلیپین پیش از بازی کردن در زمین ایالات متحده، نیازهای مردم خود را در نظر بگیرد.