صدای جنگ دوباره در غزه شنیده شد. هفت روز آتش بس برای تغییر وضعیت خیلی کوتاه بود. گلوله‌های ارتش اسرائیل همچنان بی‌رحمانه به سوی غیرنظامیان فلسطینی شلیک می‌شود. زنان و کودکان بیگناه همچنان می‌میرند. بیمارستان‌ها و مدارس به ویرانه تبدیل شده‌اند. آوارگان برای تامین نیازهای اولیه خود با مشکل مواجه‌اند. بدون دسترسی به آب، غذا، دارو، برق، سوخت، بقای آنها هم ممکن نیست چه برسد به حقوق بشر.

در حالی که غزه در حال تبدیل شدن به برزخی روی زمین است، آیا آمریکا که خود را «مدافع حقوق بشر» معرفی می‌کند، حاضر است تا فقط بررسی مشروعیت حملات بی رویه و غیرانسانی اسرائیل را مد نظر قرار دهد؟ خیر. در واقع، آمریکا مشغول وتو کردن پیش‌نویس قطعنامه حامی آتش بس طولانی مدت در غزه در شورای امنیت بوده و میلیاردها دلار کمک نظامی به اسرائیل را تصویب کرده و برای همسویی با اسرائیل، حماس را سازمان تروریستی توصیف می‌کند. به نظر می‌رسد از نظر بسیاری از سیاستمداران آمریکایی، تلفات روزافزون در غزه چیزی جز بهای ضروری برای تحقق «آرمان نجیب» متحد واشنگتن در خاورمیانه محسوب نمی‌شود.

آنها هرگز کشتار شمار زیاد غیرنظامیان غزه را جنایتی ضد بشری نداسته‌اند اما جالب اینجاست که دوست دارند علی‌رغم آنکه داده‌ها و حقایق قانع کننده‌ای را در دست ندارد، چین را به «نسل کشی» مسلمانان در شین جیانگ یعنی مردم قوم اویغور چین، متهم کنند. برخی کاربران در فضای مجازی این وضعیت را این گونه به تمسخر گرفتند: آمریکایی‌ها هیچ کدام از چینی‌ها و مسلمانان را دوست ندارند، اما مسلمانان چینی را دوست دارند!

«آدریان زنز» دروغ‌پرداز مطرح آلمانی هرگز به شین جیانگ نرفته اما خود را متخصص مسائل شین جیانگ معرفی می‌کند. او صرفاً بر اساس دیکته برخی «بازیگران» و بدون هیچ تلاشی برای تطبیق گفته‌های آنها با وقایع، داستان‌های دروغینی درباره «زندگی تراژیک» مردم قومیت اویغورچین ساخته است. مدتهاست که جعلی بودن این نوع داستان‌ها لو رفته اما نکته خنده دار اینجاست که این داستان‌های ساختگی یا به قول خود زنز، نتایج تحقیقات او، خریداران وفاداری دارد. مثلا کنگره آمریکا بر این اساس، لوایحی مانند «قانون جلوگیری از کار اجباری اویغورها» را تصویب کرد.

اما گیج کننده این است که بر اساس منطق زنز و ایالات متحده، جمعیت قوم اویغور شین جیانگ باید کاهشی چشمگیر می‌یافت. اما واقعیت دقیقا برعکس است. از زمان تأسیس منطقه خودمختار اویغور شین جیانگ در چین در سال 1955، جمعیت قومیت اویغور از 5.55 میلیون نفر به نزدیک به 12 میلیون نفر افزایش یافته و میانگین امید به زندگی در شین جیانگ نیز از 30 سال در سال 1955 به 74.7 سال در سال 2021 افزایش یافته است. تصور اینکه در جایی که «نسل کشی» اتفاق می‌افتد، اما جمعیت همیشه در حال افزایش است، دشوار است.

جز «استاندارد دوگانه»، واژه مناسب دیگری برای توصیف این گونه رفتار آمریکا نمی‌توان یافت. آنچه که ایالات متحده به آن اهمیت می‌دهد اصلاً حفظ حقوق بشر نیست. حقوق بشر چیزی نیست جز ابزاری در جعبه ابزار آمریکا در امور بین‌الملل برای حفظ منافع آن.

این معیار دوگانه آمریکا باید در معرض دید شمار بیشتر و بیشتری از مردم قرار گیرد زیر اگر عدالت و انصاف نتواند در جایگاه برتر قرار گیرد، دروغ و تحریف واقعیت جای آنها را می‌گیرند.