«جرج بوش» رئیس جمهور اسبق آمریکا در ژانویه 2002 از ایران، عراق و کره شمالی به عنوان «محور شرارت» یاد کرد و به تازگی، «میچ مک کانل» رهبر اقلیت سنای ایالات متحده نیز فهرست جدید این «محور» را مطرح کرد که عبارتند از: چین، روسیه، ایران و کره شمالی.

قابل توجه این که نسخه قدیمی «محور شرارت» همچنان به بهانه‌ای مانند «حمایت از تروریسم» نیاز داشت، اما نسخه جدید آن دیگر به هیچ بهانه‌ای نیاز ندارد چون مک کانل نقطه اشتراک کشورهای این لیست را تهدید برای امنیت آمریکا عنوان کرد. به عبارت دیگر، فقط به خاطر آنکه آمریکا به آنها نگاه خصمانه دارد، مک کانل برچسب «شرارت» به آنها زده است.

واشنگتن خود را قاضی با صلاحیتی برای تشخیص خیر و شر می‌داند. این کشور در واقع می‌خواهد با به‌روزرسانی فهرست «کشورهای شرور»، به جهانیان یادآوری کند که آمریکا همیشه مظهر «عدالت» بوده است.

اما پر واضح است که آمریکا چنین صلاحیتی ندارد. ایالات متحده در سال‌های اخیر تحت عنوان «دموکراسی، آزادی و حقوق بشر» جنگ‌ها، درگیری‌ها و بحران‌های بی‌شماری را در سراسر جهان به راه انداخته است. وقتی سیاستمداران آمریکایی سعی در قضاوت «شر» و «عدالت» دارند، ابتدا باید ببینند که چقدر دستانشان به خون آلوده است.

به علاوه، این موضوع همچنین بیانگر آن است که سیاستمداران واشنگتن نگاه ساده «سیاه و سفید» به امور پیچیده جهان دارند و این موضوع برای جهان بسیار خطرناک است.

دلیل اینکه ایالات متحده این رویکرد را ادامه می‌دهد، هژمونی گفتمان آمریکایی است. زیر سایه این نوع هژمونی، این پدیده را اغلب شاهدیم که مقامات آمریکا فقط با زحمت بسیار کم یک شایعه را ایجاد می‌کنند اما طرف مقابل برای خنثی سازی این شایعات، صدها برابر زحمت می‌کشد. البته باید گفت با تکرار این نوع شایعه پراکنی، اعتبار خود واشنگتن هم آسیب می‌بیند.