نمایی از پروژه‌ای که «موسسه تبدیل انرژی گوانگ‌جو» (GIEC) در همکاری با دانشگاه‌ها و شرکت‌هایی از تایلند و پاکستان، برای گازسازی زیست‌توده در «ناکون پانوم» تایلند ساخته است 

جنوب شرق آسیا منابع عظیمی از زیست‌توده (بیومَس) دارد که به طور عمده شامل زباله‌های کشاورزی و جنگلی است و چین مدت‌هاست از فناوری‌های دوستدار محیط زیست برای کمک به شرکای ابتکار «کمربند و جاده» برای تبدیل این مواد زائد به ثروت، استفاده می‌کند.

«لیو هواچای» پژوهشگر «موسسه تبدیل انرژی گوانگ‌جو» که زیر نظر «آکادمی علوم چین» (CAS) فعالیت می‌کند، گفت تقاضای انرژی در کشورهای «آسه‌آن» به شکل قابل توجهی به دلیل توسعه اقتصادی، شهرنشینی سریع و رشد جمعیت افزایش یافته است.

وی افزود: بنا بر این ترویج فناوری انرژی زیست‌توده مدرن در کشورهای آسه‌آن به ایجاد یک سیستم تامین انرژی پایدار، حفاظت از محیط زیست و تقویت توسعه اقتصادی روستایی کمک خواهد کرد.

برای مثال، تایلند منابعی غنی از زیست‌توده مانند کاه غلات و باقیمانده چوب دارد.

پروژه‌های کنونی گازسازی زیست‌توده با مشکلاتی مانند انعطاف‌پذیری سوختی ضعیف، کارایی گازسازی پایین، درصد بالای قیر در گاز و آلودگی ثانویه ناشی از پساب قیر روبروست.

ارتقاء اطمینان‌پذیری تجهیزات و قابلیت‌های عملیات و تعمیر و نگهداری برای تضمین ثبات و کاهش هزینه‌های سرمایه‌گذاری و راه‌اندازی، ضروری است.

«موسسه تبدیل انرژی گوانگ‌جو» در همکاری با دانشگاه‌ها و شرکت‌هایی از تایلند و پاکستان، یک پروژه آزمایشی پیشرفته و کارآمد یک میلیون واتی مبتنی بر گازسازی زیست‌توده در «ناکون پانوم» تایلند ساخته است.

نمایی تاسیسات تولید بایوچار و مواد کربن فعال شده زیست‌پایه که در شهر «بنگ‌بو» واقع در استان «آن‌هوی» (شرق چین) ساخته شده است 

شبکه همکاری بین‌المللی

«موسسه محیط زیست شهری»  (IUE)که تحت نظر آکادمی علوم چین فعالیت می‌کند، با مالزی و اندونزی برای ساخت دو پروژه در مالزی در سال 2024 همکاری کرده است.

دو پروژه مذکور تحت حمایت «اتحادیه سازمان‌های علمی بین‌المللی» (ANSO) قرار دارد که یک سازمان علمی بین‌المللی است که در سال 2018 توسط آکادمی علوم چین و 36 موسسه علمی و آموزشی بین‌المللی دیگر از سراسر جهان تاسیس شد.

این پروژه‌ها قادر به فرآوری روزانه 10 تا 20 تن ضایعات زیست‌توده و تبدیل آن به مواد کربن‌پایه هستند.

«وانگ یین» یکی از اساتید موسسه محیط زیست شهری گفت که محصولات مشتق شده از زیست‌توده شامل زیست‌زغال (بایوچار) و مواد کربنی فعال‌شده که می‌توانند در تصفیه آب آشامیدنی محل، فاضلاب داخلی و کودهای هوا و کربن‌پایه برای اصلاح خاک استفاده شوند.

پیش‌بینی می‌شود این پروژه همکاری بیش از 10 میلیون یوان (1.39 میلیون دلار) سود اقتصادی ایجاد کند، بیش از 300 موقعیت شغلی خلق نماید و بیش از 20 مهندس و تکنسین را آموزش دهد.

وانگ تاکید کرد این پروژه یک پایه مستحکم برای تبادلات آتی میان چین و شرکای کمربند و جاده ایجاد کرده و فناوری‌های و تجربیات مرتبط با آن به کشورهایی مثل فیلیپین، بروئنی و تایلند هم انتقال داده می‌شود تا رفاه مردم محلی بهبود و تغییرات آب و هوایی کاهش یابد.

نمایی از پروژه مواد زیست‌پایه 10 هزار تنی در بخش «ووچیائو» استان «هه‌بی» (شمال چین) که محصولات بسته‌بندی واجد شرایط زیست‌پایه تولید می‌کند

روش دوستدار محیط زیست روغن نخل (پالم)

علاوه بر این، مالزی و اندونزی دو تامین‌کننده بزرگ روغن نخل (پالم) به حساب می‌آیند که بیش از 80 درصد کل تولید جهانی را بر عهده دارند.

با این همه، از آنجایی که باقیمانده‌های نخل را نمی‌توان به خوبی مورد استفاده قرار داد، آنها را دور انداخته و می‌سوزانند که در نتیجه محیط زیست را آلوده می‌کند.

«موسسه مهندسی فرآوری» (IPE) که تحت نظر آکادمی علوم چین فعالیت می‌کند با «قطب نوآوری مالزی» (HIM) در توسعه پلاستیک‌های زیست‌پایه با فیبر نخل و دیگر زیست‌توده‌ها به عنوان مواد خام اولیه، همکاری کرده است.

موسسه مهندسی فرآوری سیستمی را تولید کرده که با آن باقیمانده‌های نخل فرآوری شده و یک پروژه مواد زیست‌پایه 10 هزار تنی را در بخش «ووچیائو» استان «هه‌بی» (شمال چین) ساخته که محصولات بسته‌بندی واجد شرایط زیست‌پایه تولید می‌کند.

«شین جیائو» پژوهشگر موسسه مهندسی فرآوری گفت که این فناوری چالش‌های زیست‌محیطی و بهداشتی ناشی از دفع نامناسب ضایعات نخل (پالم) را کاهش داده است.

به گفته «وینسنت وُنگ وای سانگ» رئیس قطب نوآوری مالزی، «سازمان ملی کشاورزان مالزی» و امارات متحده عربی مشترکا این فناوری را عرضه خواهند کرد.

این دو طرف در یک خط 30 هزار تنی پلاستیک زیست‌پایه سرمایه‌گذاری خواهند کرد و با محصولات دوستدار محیط زیست به عنوان جایگزینی برای پلاستیک‌های با پایه سوخت‌های فسیلی، چشم امید به بازارهای خاورمیانه و اروپایی دارند.