به گفته بسیاری از مردم این دور از درگیری میان فلسطین و اسرائیل نسبتا ناگهانی شروع شد. در ظاهر ماجرا این گونه است که گروه «حماس» یک حمله غافلگیر کننده را در زمانی که ارتش اسرائیل انتظارش را نداشت و هیچ اقدام احتیاطی انجام نداده بود، صورت داد. این حمله باعث شگفت زده کردن اسرائیل و ایجاد شوک شده و قربانیان زیادی بر جای گذاشته است.

اقدامات تلافی جویانه اسرائیل قطعا به خونریزی و تشدید درگیری و خشونت خواهد انجامید. با اینکه هیچ یک از ما خواستار دیدن این اتفاق نیستیم اما احتمالا جلوگیری از آن هم دشوار بوده است.

نیروی صلح بین‌المللی آنقدر قدرت ندارد که در مقابل درگیری فلسطین-اسرائیل بایستد. این یک حقیقت غیرقابل اجتناب و ناگزیر و همچنین نیازمند تلاش‌های جمعی قوی‌تر از سوی جامعه جهانی برای تغییر آن است.

اگر عمیق‌تر به ماجرا نگاه کنیم متوجه می‌شویم درگیری اخیر ناگهانی اتفاق نیفتاده و بالعکس یک امر اجتناب ناپذیر حتمی نیز بوده است. این درگیری بار دیگر با خون و جان انسان‌ها به جهان نشان داد که اگر ما یک «راه حل اساسی» برای مساله فلسطین در پیش نگیریم و فرایند صلح را ترویج نکنیم، درگیری‌های خونین مکررا اتفاق خواهند افتاد.

این واقعا امری بدیهی است اما مدت‌های مدید است که از سوی کشورهای غربی که مسئولیت و تاثیرگذاری اصلی در مساله فلسطین را دارند، نادیده گرفته شده است.

چین سالهاست از سازمان ملل و دیگر نهادهای چندجانبه بزرگ خواسته که جامعه بین‌المللی مساله فلسطین را با اولویت بالاتری در دستور کار جهانی قرار دهند و «راه حل دو دلت» را با فوریت بیشتری به پیش ببرند. اندکی پیش از وقوع درگیری اخیر، نمایندگی دائم چین نزد سازمان ملل درباره موضوع فلسطین صحبت کرد. حالا، این ضرورت و فوریت به سطح دیگری منتقل شده و بهای آن از که سوی فلسطین و اسرائیل و در واقع کل خاورمیانه پرداخته می‌شود بسیار گزاف است.

لازم به ذکر است که مساله فلسطین-اسرائیل مجموعه‌ای پیچیده از مسائل است و مداخله نیروهای خارجی یکی از دلایل اصلی تاخیر حل این قضیه و حتی تشدید دشمنی به حساب می‌آید. روشن است که کشورهای غربی به سرکردگی ایالات متحد سال‌های سال است که در خصوص مساله فلسطین-اسرائیل «متعصبانه» برخورد کرده‌اند.

آمریکا پشت بسیاری از جنگ‌های خاورمیانه در تاریخ بوده است. پس از تشدید درگیری فلسطین-اسرائیل، ایالات متحده و برخی کشورهای غربی اقدام به «جانبداری سریع» کرده‌اند امری که نه تنها کمکی به حل مشکل نکرده بلکه دمیدن بر آتش درگیری را آسانتر نیز نموده است.

با توجه به این که این درگیری دو روزه جان شمار زیادی از غیرنظامیان بیگناه را گرفته، اولویت نخست جامعه بین‌المللی باید درخواست از دو طرف برای آتش بس فوری به منظور جلوگیری از تشدید هر جه بیشتر این فاجعه بشری باشد.

امسال 50 سال از «جنگ اعراب و اسرائیل 1973» (که به جنگ یوم کیپور، جنگ رمضان و جنگ اکتبر نیز مشهور است) می‌گذرد و همچنین از امضای توافق اسلو نیز 30 سال گذشته است. جنگ یا صلح؟ خاورمیانه بار دیگر در یک تقاطع در تاریخ ایستاده است.

جامعه بین‌المللی باید اقدام دیپلماتیک قاطع و موثر انجام دهد. چین همواره از برگزاری یک کنفرانس صلح بین‌المللی بزرگتر، با اختیارات بیشتر و تاثیرگذارتر به منظور ایجاد شرایط برای از سرگیری گفتگوهای صلح، حمایت کرده است. توجه این پیشنهاد حالا بسیار ضروری‌تر و فوری‌تر است.