ماهیت غیرقابل پیش بینی ایالات متحده در تامین بودجه پراکنده و نامنظم آن برای زیرساخت کشورهای جزیره‌ای اقیانوس آرام انعکاس یافته است. پس از آنکه «جو بایدن» رئیس جمهور آمریکا روز دوشنبه از یک مبلغ 40 میلیارد دلاری در جمع سران کشورهای جزیره‌ای اقیانوس آرام سخن به زبان آورد، این مبلغ خیلی زود توسط یک مقام اصلاح و به 40 میلیون دلار تقلیل داده شد. بعدا هم بیانیه کاخ سفید مبلغ مذکور را 200 میلیون دلار اعلام کرد!

با این حال مهم نیست این کشور چه مبلغی را وعده داده زیرا ایالات متحده احتمالا در عمل به وعده خود صادق نباشد.

به عنوان مثال آمریکا و دیگر شرکای گروه 7 دو سال قبل ابتکار موسوم به «ساختن جهانی بهتر از قبل» (B3W) را مطرح کردند. هدف این طرح جهانی کاهش شکاف سرمایه گذاری زیرساخت‌ها به مبلغ 40 تریلیون دلار در کشورهای در حال توسعه بود اما پیشرفتی در آن دیده نشده است.

همانگونه که نشریه «فارین افرز» نوشت، B3W به پروژه‌های اعلامی تقلیل یافت که مبلغ 6 میلیون دلار ناچیز ارزش آن است؛ چیزی بسیار دور از وعده میلیاردی بایدن.

در نشست گروه 7 در سال 2022 عنوانی جدید برای B3W انتخاب شد و آن را «مشارکت برای زیرساخت و سرمایه گذاری جهانی» نامیدند اما در بعد اجرا باز هم وضعیت تفاوتی نکرد.

حتی با اینکه آن طرح‌های محقق نشده وجود دارند اما «ابتکار IMEC» یا «کریدور اقتصادی هند-خاورمیانه-اروپا» که هدف آن انتقال کالا و خدمات میان اروپا و آسیا از طریق خاورمیانه عنوان شده، چندی پیش با حمایت آمریکا مطرح شد بدون آنکه منابع مالی برای آن مشخص شود.

«حسین عسکری» محقق سوئدی در مصاحبه‌ای گفت: کریدور اقتصادی هند-خاورمیانه-اروپا یک بازی ژئوپلتیکی است که هدفش جلب نظر هند و جذب دیگر کشورها مانند عربستان سعودی، امارات متحده عربی و اسرائیل است.

وی افزود این طرح کاملا دور از واقعیت است. سیاستمدارانی که این دستور کار را به پیش می‌برند عمیقا در ایدئولوژی خود فرو رفته‌اند البته با درک محدودی از علم اقتصاد و فقدان دانش جغرافیا.

پیش از این وعده 200 میلیون دلاری به کشورهای جزیره‌ای اقیانوس آرام، یک وعده کمک 800 میلیون دلاری هم هست که هنوز پرداخت نشده است.

بنا بر این تعجبی ندارد که «ماناسه سوگاواره» نخست وزیر جزایر سلیمان در نشست اخیر با بایدن شرکت نکرد.

تمام کسانی که مشغول چرب زبانی هستند یک ذهنیت جنگ سرد دارند و هدف آمریکا هم دفاع از هژمونی جهانی خود است. ایالات متحده هیچ گاه برای کمک به کشورهای در حال توسعه اهمیتی قائل نبوده است.

همانطور که خبرگزاری «رویترز» اشاره کرد هدف پشت این کمک‌های قلابی «محدود ساختن حملات چین به منطقه‌ای است که آمریکا آن را از لحاظ راهبردی حیاتی می‌داند».

وقتی واشنگتن به سختی در تلاش است تا این چک بی محل خود را تبلغ کند، کشورهای جزیره‌ای اقیانوس آرام به راحتی می‌توانند نیت آن را ببینند یعنی این قدرت هژمونیک در حال برخورد با آنها به مثابه آلت دست‌های بی ارزش است.

کشوری که رفتاری دمدمی مزاجی دارد نمی‌تواند شریکی قابل اعتماد باشد و فقط برای جهان بی ثباتی و آسیب ایجاد می‌کند. ایالات متحده به جای آنکه دائما لفاظی نماید بهتر است حرف و عملش را یکی کند.