چین امروز دومین قدرت اقتصادی جهان است اما با توجه به سرعت رشد و توسعه این کشور، به زودی در جایگاه اول قرار می گیرد. شاید بتوان گفت امروز هر نوع پیشرفتی در جهان، یک رویای چینی است.

همانطور که چین در عرصه اقتصادی در حال رسیدن به مقام اول دنیا است، اراده کرده تا در ویترین جهانی ورزش نیز برترین جایگاه را به دست آورد.

توسعه بی رقیب چینی‌ها در عرصه ورزش نیز منعکس شده است. این کشور با داشتن جمعیتی نزدیک به یک میلیارد و نیم، انگیزه‌های بالایی برای برگزاری مسابقات ورزشی در سطح بین‌الملل دارد.

ارتقای ورزش حرفه‌ای، مدال‌آوری، استفاده از امتیازات تبلیغاتی و خلق فرصت‌های اقتصادی با روحیه چینی‌ها سازگار است.

در روابط بین‌المللی هم مسابقات ورزشی از جایگاه ویژه‌ای برخوردار است. با بررسی اصول روابط بین‌المللی در می‌یابیم که مسابقات ورزشی می‌تواند هدف افزایش تعاملات کشورها و ارتقای شاخص‌های امنیتی را محقق کند.

داشتن ظرفیت میزبانی بازی‌های ورزشی بین‌المللی، یکی از شیوه‌های به رخ کشیدن رشد و توسعه همه‌جانبه در کشورهای پیشرفته است.

چین در کمتر از دو دهه پیش برای میزبانی از مسابقات المپیک ۲۰۰۸ پکن، در یک برنامه فشرده و ویژه، طی دو سال ۱۴ فرودگاه جدید ساخت تا به نقل و انتقالات مسافرین در جریان بازی‌ها سرعت ببخشد. چین برای برگزاری هر رویداد ورزشی بین‌المللی، روی تقویت تجهیزات و نوسازی زیرساخت‌هایش سرمایه‌گذاری می‌کند.

جهان فراموش نمی‌کند که چین با اجرای چه تدابیر سختگیرانه و موفقی مسابقات المپیک زمستانی را در دوران همه‌گیری کرونا برگزار کرد. برگزاری این بازی‌ها با نظم و برنامه‌ریزی دقیق اجرا شد، در شرایطی که بسیاری از کشورهای جهان در مدیریت اپیدمی درمانده بودند چین یک شگفتی خلق کرد.

چین تا امروز سه دوره میزبانی بازی‌های آسیایی را بر عهده گرفته است. مسابقات آسیایی هانگ‌جوئو که از نیمه مهر ماه آغاز می‌شود، سومین دوره بازی‌های آسیایی است که توانایی چین در میزبانی را به رخ خواهد کشید.

در این بازی‌ها برخلاف بازی‌های زمستانی سوچی که بسیاری از کشورها به دلیل اپیدمی کرونا از شرکت در رقابت‌ها انصراف دادند، کشورهای بیشتری تیم‌های شرکت‌کننده خود را به چین می‌فرستند. ایران هم یکی از شرکت‌کنندگان در این مسابقات است.

نویسنده: ایوب بنی نصرت، ورزشکار پیشکسوت و فعال اقتصادی

مطالب نوشته‌شده در این مقاله برگرفته از نظرات شخصی نویسنده است و موضع رسمی بخش فارسی رادیو و تلویزیون مرکزی چین را منعکس نمی‌کند.