ایالات متحده مدت‌های مدید آمریکای لاتین را به عنوان «حیاط خلوت» خود قلمداد می‌کرد و از هر اقدامی برای حفاظت از منافع خود در آنجا فروگذار نکرد. در واقع مداخله در تغییر رژیم آنجا چیز جدیدی به حساب نمی‌آید.

اوایل 1986، «دادگاه بین‌المللی» که رکن اصلی قضایی سازمان ملل متحد محسوب می‌شود، اعلام کرد حمایت آمریکا از نیروهای مخالف نیکاراگوئه منجر به نقض کنوانسیون‌های سازمان ملل شده و به پرداخت بیش از 12 میلیارد دلار غرامت به نیکاراگوئه حکم داد.

نیکاراگوئه در این 37 سال مکررا به دنبال دریافت غرامت عقب افتاده خود از ایالات متحده بوده اما آمریکا به گونه‌ای رفتار کرده که گویی هیچ اتفاقی نیفتاده است. با نگاهی به آنچه ایالات متحده انجام داد نیکاراگوئه چگونه می‌تواند دریافت این غرامت را فراموش کند؟

رژیم «سوموزا» که مورد حمایت آمریکا بود در جولای 1979 سرنگون شد «جبهه آزادی‌بخش ملی ساندینیستا» در نیکاراگوئه قدرت را به دست گرفت. اما مدتی نگذشته بود که ایالات متحده متوجه شد این دولت جدید علاقه‌ای به واشنگتن ندارد. هنگامی که «رونالد ریگان» رئیس جمهور وقت آمریکا به صندلی کاخ سفید تکیه زد فورا پرداخت 15 میلیون دلار آخر از بسته کمک 75 میلیون دلاری به نیکاراگوئه را متوقف کرد و سیاست دولت قبلی در قبال نیکاراگوئه را تغییر داد.

ریگان در 17 نوامبر 1981 با امضای «دستور امنیت ملی شماره 17» حمایت مخفیانه از احزاب اپوزیسیون دولت نیکاراگوئه را به تصویب رساند.

علاوه بر کمک نقدی، سازمان «سیا» نیز به دقت دو دستورالعمل را پیاده کرد که عبارت بودند از «دستورالعمل مبارز آزادی» و «جنگ روانی در جنگ‌های پارتیزانی» تا به این طریق راهنمایی «گام به گام» خرابکاری و مبارزه برای مخالفان نیکاراگوئه را فراهم کند.

 ایالات متحده همچنین اقدام به نابودی زیرساخت نیکاراگوئه کرد. روزنامه «واشنگتن پست» در سال 1983 گزارش داد که مجموعه‌ای از حملات علیه تاسیسات نیکاراگوئه توسط نیروهای مخالف تحت حمایت آمریکا،‌ دولت نیکاراگوئه را مجبور به اجرای تدابیر صرفه‌جویی در مصرف انرژی و کاهش مصرف سوخت مردم کرده و همین باعث بروز تظاهرات‌هایی شد. آنچه زشت‌تر است این است که نیکاراگوئه با رضایت ایالات متحده به باتلاق قاچاق مواد مخدر سقوط کرد.  

«جبهه آزادیبخش ملی ساندینیستا» در سال 1984 با طرح دعوی در دادگاه بین‌المللی از ایالات متحده خواست خسارت‌های ناشی از سال‌ها مداخله در امور داخلی نیکاراگوئه را جبران کند. هنگامی که دادگاه بین‌المللی به نفع نیکاراگوئه رای داد، آمریکا از پذیرش آن امتناع کرد و مدعی شد این رکن اصلی قضایی سازمان ملل صلاحیت بررسی موضوع را ندارد. البته این نخستین بار نبود که ایالات متحده حکم دادگاه بین‌المللی را به رسمیت نمی‌شناخت.

پیروی گزینشی نظم بین‌المللی از سوی ایالات متحده امری مسخره محسوب می‌شود چرا که هر جا که به نفعش نیست از پذیرش آن سر باز می‌زند. اما آیا آمریکا قصد دارد بدهی‌های خود به دیگر کشورها را پرداخت کند؟