12 سال پیش، پس از حادثه هسته ای فوکوشیما، ژاپن از سراسر جهان کمک دریافت کرد. پس از 12 سال، ژاپن تصمیم گرفته است که کل نژاد بشر را در معرض خطر آلودگی هسته ای قرار دهد.

دولت ژاپن پس از اتمام ظرفیت ذخیره سازی، شروع به ریختن بیش از یک میلیون تن آب آلوده به مواد رادیواکتیو به دریا کرد.

اقدامات ژاپن هم در تضاد با تعهداتش بر اساس قوانین بین المللی و هم بر خلاف تعهدات اخلاقی اش در قبال جهان است. ایزوتوپ‌های رادیویی استرانسیوم-90، سزیم-137 و کربن-14 که مقامات احساس می‌کنند بیشترین خطر را دارند، طبق گزارش‌ها از طریق تصفیه از آب حذف شده‌اند. با این حال، از آنجایی که حذف تریتیوم بسیار گران است، بیشتر آب رادیواکتیو اکنون آب تریتی شده است که به اکسید تریتیوم آلوده شده است.

این تصمیم علاوه بر نادیده گرفتن داده های علمی، قوانین بین المللی دریایی، حقوق بشر مردم ژاپن و اقیانوس آرام را نیز نقض می کند. مهمتر از آن، ژاپن نگرانی های ماهیگیران را نادیده گرفت.

علیرغم نگرانی های جامعه داخلی و جامعه بین المللی، ژاپن بر استفاده از اقیانوس آرام به عنوان "فاضلاب" و ریختن آب های آلوده به مواد هسته ای به اقیانوس اصرار دارد. آیا تاسیسات تصفیه ژاپن در سه دهه آینده به خوبی به کار خود ادامه خواهد داد؟ زمانی که آب تخلیه شده از حد مجاز تخلیه بیشتر شود چه باید کرد؟ آیا می توان به جامعه جهانی به سرعت اطلاع رسانی کرد؟ تجمع و غلظت درازمدت پرتوزا چه اثراتی بر ایمنی غذا، سلامت انسان و محیط زیست دریایی خواهد داشت؟ گزارش آژانس بین المللی انرژی اتمی (IAEA) پاسخی به این پرسش ها ارائه نکرده است.

علاوه بر این، دولت ژاپن با وجود شواهدی مبنی بر زلزله های جدی و خطرات ایمنی، فاجعه هسته ای در حال انجام، و مقدار هنگفتی از بودجه عمومی مورد نیاز، قصد راه اندازی مجدد راکتورهای هسته ای بیشتری را دارد. وضعیت اضطراری آب و هوا به منابع انرژی تجدیدپذیر ایمن و پایدار مانند باد و خورشید نیاز دارد که استراتژی انرژی فعلی دولت نمی تواند آن را فراهم کند.

اقیانوس آرام به عنوان یک مسیر تجاری مهم برای تجارت جهانی، خانه همه کشورهای منطقه است. بشریت ممکن است از آلودگی اقیانوس آرام رنج ببرد و نتایج بالقوه فاجعه باری به همراه داشته باشد. تأثیر گسترده بر بشریت باید توسط همه دولت ها و کشورهای مسئول مورد ارزیابی مجدد قرار گیرد. ایده این است که ارزیابی دوم را به شیوه ای شایسته انجام دهیم و به تصمیمی برسیم که برای بشریت ایمن تر است.

برنامه های خلع سلاح ژاپن با مخالفت و انتقاد گزارشگران ویژه سازمان ملل و کشورهای عضو در شورای حقوق بشر در ژنو مواجه شده است. در زمانی که اقیانوس‌های جهان از قبل تحت فشار زیادی قرار دارند، دولت ژاپن پاسخی نادرست را انتخاب کرد - دهه‌ها مسمومیت عمدی رادیواکتیو محیط دریایی. این باعث ایجاد یک خشم است، خشم از این که حقوق بشر ساکنان فوکوشیما و همچنین سایر استان های مجاور و منطقه بزرگتر آسیا و اقیانوسیه به صورت نا عادلانه ای نقض می شود.