حفاری غارهای سنگی در چین حدود بیش از 1500 سال پیش در طول سلسله‌های «وی»، «جین»، «سویی» و «تانگ» رونق گرفت. معماری، مجسمه‌ها و نقاشی‌های دیواری این غارهای سنگ بر اساس سبک هنر گنداره، با آمیختن زیبایی شناسی و فناوری مجسمه‌سازی و نقاشی سنتی چین، در نهایت هنر غارها و هنر سنگ تراشی با خصوصیات چینی را شکل داده است.

چهار مجموعه غارهای بزرگ چین شامل غارهای «موگائو» در شهرستان «دون هوانگ» استان «گان‌سو»، غارهای «یون گانگ» در شهر «دائو تونگ» استان «شان شی»، غارهای «لونگ من» در شهر «لوئو یانگ»، استان «هه‌نان» و غارهای «مای جی‌شان» در استان «گان‌سو» همگی در شمال چین قرار دارند. بیشتر غارهای جنوب چین در منطقه «سی چوان» و «چونگ چینگ» در جنوب غربی چین واقع شده‌اند که در میان آن‌ها غارهای «دا‌‌ زو» که در فهرست میراث جهانی گنجانده شده‌اند، معروف‌ترین آنها هستند.

به دلیل اهمیت غارهای داجو اولین مجمع بین‌المللی حفاظت از معابد غار در منطقه دازو، شهر چونگ چینگ، واقع درجنوب غربی چین، از 19 تا 21 اوت (28 تا 30 مرداد) برگزار می‌شود. این مجمع بر حفاظت از معابد غار با نگاهی به تاثیر تغییرات اقلیمی متمرکز است. کارشناسان و دانشمندان کشورهای مختلف همراه با کارشناسان و دانشمندان چینی درباره موضوعاتی مانند ایده و فناوری حفاظت از غارهای کنده کاری و اقدامات لازم برای پاسخ به تغییرات آب و هوایی و غیره را بحث و بررسی می‌کنند.

دراین میان، «محمداسماعیل اسمعیلی جلودار»، دانشیار گروه باستان‌شناسی دانشگاه تهران و «ابوالفضل عالي» مدير موزه باستان شناسی زنجان و مدیرکل پایگاه میراث جهانی گنبد سلطانیه در این مجمع  شرکت می کنند.