جدیدترین داده‌های وزارت دفاع ایالات متحده نشان می‌دهد که آب آشامیدنی نزدیک چندین پایگاه نظامی در آن کشور حاوی میزان زیادی فلوراید آلی سنتز مصنوعی (PFAS) است؛ این در حالیست که گزارش سازمان زمین شناسی آمریکا نیز نشان می‌دهد که حداقل 45 درصد از آب لوله کشی در آمریکا حاوی ماده سمی PFAS است.

PFAS ماده سمی سرطان‌زاست و در صورت مصرف حتی مقدار کمی از آن باعث بروز خطرات جدی مانند ابتلاء به سرطان می‌شود. مهمتر این است که تجزیه آن در محیط طبیعی و بدن انسان آسان نیست، بنابراین به آن «ماده شیمیایی ماندگار» نیز گفته می‌شود. به دلیل همین ویژگی است که از آن به طور گسترده در تولید فوم (کف) آتش نشانی ویژه کاربردهای نظامی استفاده می‌شود.

باید گفت که اعتراف وزارت دفاع آمریکا به نشت PFAS از پایگاه‌های نظامی به آب‌های زیرزمینی اطراف امری بسیار «ارزشمند» است، چراکه افکار عمومی مدت‌هاست که به این موضوع توجه کرده اما این را هم باید گفت که پنتاگون به تازگی به آن اعتراف نموده است.

در اوایل آگوست 2021، طبق گزارش جدیدی که توسط یک سازمان حفاظت از محیط زیست آمریکا منتشر شد، حداقل 9 پایگاه نظامی آمریکا در ساحل «خلیج چساپیک» مواد شیمیایی مشهور به «مواد شیمیایی ماندگار» به آب‌های اطراف پایگاه تخلیه می‌کنند. این در حالیست که مطالعات زیست محیطی آن زمان در آمریکا نیز نشان داد در 2800 مجتمع مسکونی ایالات متحده PFAS در آب آشامیدنی پیدا شده است.

فقط پایگاه‌های نظامی در زمین خود آمریکا نیستند که این ماده آلاینده را تخلیه می‌کنند.

در سال 2016، دولت محلی اوکیناوا دریافت که میزان فراوانی از ماده PFAS در آب‌های رود نزدیک پایگاه هوایی کادنای ارتش آمریکا کشف شده است. این اولین بار بود که ساکنان این جزایر دریافتند زمین آنجا به PFAS آلوده شده است. پس از معاینات بالینی ساکنان دائمی اوکیناوا مشخص شد که غلظت PFAS در خون آنها 53 برابر میانگین ژاپن است.

اما ارتش آمریکا و دولت ژاپن مدت‌هاست که این وضعیت را نادیده گرفته‌اند. تا دسامبر 2020 نشریه «دیپلمات» با تیترهایی مانند «پایگاه نظامی آمریکا در حال مسموم کردن اوکیناوا است» این وضعیت را پوشش می داد که نشانگر بی‌اعتنایی دولت ژاپن و ارتش آمریکا به این وضعیت است.

باید گفت آسیب‌رسانی پایگاه‌های نظامی و فعالیت‌های نظامی آمریکا به سلامت عمومی سابقه طولانی دارد.

در سپتامبر 1950، ناو جنگی نیروی دریایی آمریکا بالن‌هایی را در سواحل نزدیک سانفرانسیسکو رها کرد و آنها را هنگامی که به منطقه شهری رسیدند منفجر کرد تا دو عامل بیماری‌زا از جمله باکتری «سراشیا» بر سر 800 هزار شهروند ریخته شود. در نتیجه، هر شهروند حداقل 5000 ذره باکتری سراشیا را استنشاق کردند. هدف از این کار، تشخیص سرعت سرایت باکتری‌های بیماری‌زا در جنگ بیولوژیکی آتی عنوان شد.

در بازه زمانی 1950 تا 1969 آمریکا جمعا 293 بار آزمایش مشابهی را در حالی که شهروندانش از آن مطلع نشدند، انجام داده است.

با توجه به اینکه موضوع عوامل بیماری‌زا به میان کشیده شد باید به موضوع آزمایشگاه بیولوژیکی «فورت دتریک» ارتش آمریکا نیز اشاره کرد. این آزمایشگاه به تحقیقات درباره تسلیحاتی سازی میکروب‌ها یا ویروس‌های سیاه زخم، تب دره سارس و ابولا می‌پردازند.

این آزمایشگاه که بارها دچار رسوایی گم کردن نمونه‌های ویروس شده، در ژوئیه سال 2019 به طور غیرمنتظره‌ای موقتا بسته شد که کمی از آن پس، شیوع بیماری موسوم به «بیماری سفید ریوی» و از آن پس، کووید-19 در آمریکا شروع شد.

لازم به ذکر است این آزمایشگاه مشکوک به داشتن ارتباط با همه گیری کووید-19 بود اما آمریکا از بازرسی آن توسط  کارشناسان بین‌المللی خودداری کرده، در حالیکه شهر «ووهان» چین دو بار میزبان کارشناسان سازمان بهداشت جهانی بوده است.

آمریکا در سراسر جهان بیش از 200 آزمایشگاه بیولوژیکی ایجاد کرده است که در کشورهای اروپای شرقی، آسیای مرکزی، آسیای شرقی، آسیای جنوب شرقی و خاورمیانه پراکنده هستند. این ازمایشگاه‌ها تحقیقات درباره انتقال عوامل بیماری‌زای خطرناک از طریق حشرات و انسان را انجام می‌دهند که اهداف کاربردی نظامی دارند.

اگرچه آزمایش‌های مخفی در این پایگاه‌ها توجه بیشتری را به خود جلب نموده، اما آمریکا همواره به بهانه امنیت ملی، از افشای آنها خودداری کرده است. شاید به دلیل آنکه حادثه  PFASچندان مرموز نیست، پنتاگون تصمیم به اعتراف گرفته است اما درباره سایر فعالیت‌ها سوالات بزرگ همچنان بی‌پاسخ مانده‌اند.