«فنتانیل» اخیرا به یک کلیدواژه داغ در فهرست دروغ‌های مرتبط با چین در ایالات متحده تبدیل شده است. برخی از سناتورهای آمریکایی بار دیگر از موضوع فنتانیل برای حمله به چین استفاده کرده، این کشور را مقصر سوءمصرف این ماده مخدر در ایالات متحده دانسته و یک «نمایش دروغ» دیگر به راه انداخته‌اند.

به باور تحلیلگران ریشه اصلی بحران فنتانیل در درون ایالات متحده نهفته اما برخی سیاستمداران آمریکایی دروغ‌بافی می‌کنند تا این مشکل را به گردن دیگر کشورها بیاندازند. این به روش معمول آنها برای برخورد با مشکلات و مسائل داخلی دشوارشان تبدیل شده است. در واقع تلاش ایالات متحده برای حل مشکلات داخلی با مقصر نمایی کشورهای دیگر به هیچ وجه کارایی نخواهد داشت و فقط به دیگران و خودش ضربه خواهد زد.

«جورج کِنان» سفیر پیشین ایالات متحده در شوروی سابق زمانی در یکی از سخنرانی‌های خود گفته بود که دروغ‌های ضروری بخشی مهم از دیپلماسی آمریکا بعد از جنگ جهانی دوم است.

برخی سیاستمداران در آمریکا طی این سال‌ها زیر پرچم «آزادی، دموکراسی و حقوق بشر» گستاخانه به سیاه‌نمایی علیه دیگر کشورها پرداخته، جنگ‌ها و ناآرامی به راه انداخته و تجاوز و مداخله‌جویی را به نام «دموکراسی» ترویج داده، غارت و چپاول را به عنوان «عدالت‌خواهی» جلوه داده و جان باختن مردم را به عنوان «حفاظت از حقوق بشر» ترسیم کرده‌اند.

ایالات متحده در سال 2003 جنگی را علیه عراق به واسطه به اصطلاح «در اختیار داشتن تسلیحات کشتار جمعی» به راه انداخت. با اینکه 20 سال گذشته اما آمریکا هرگز کوچکترین ردی از تسلیحات کشتار جمعی در عراق پیدا نکرده است.

ارتش آمریکا در سودان یک کارخانه داروسازی را بمباران کرد و مدعی شد این کارخانه در حال تولید تسلیحات شیمیایی بوده است. تحقیقات بعدی ثابت کرد کارخانه مذکور در حال تولید دارو برای مردم سودان بوده است. آمریکا در سوریه از «کلاه سفید‌ها» که سازمانی برای تولید ویدئوهای جعلی و شواهد کذب بود حمایت کرد تا نشان دهد سوریه تسلیحات شیمایی دارد و به مداخله مسلحانه در امور داخلی سوریه پرداخت.

مقاله‌ای که وب‌سایت استرالیایی «دیالوگ» منتشر ساخته تاکید می‌کند برای دهه‌ها پنهان‌کاری، فریب و دروغ‌های شاخدار وجه مشخصه سیاست امنیت ملی ایالات متحده بوده و دولت‌ها در این کشور به دنبال گمراه کردن مخالفان یا سرپوش گذاشتن بر اشتباهات و ناکامی‌های خود بوده‌اند.

«مایک پمپئو» وزیر خارجه پیشین ایالات متحده که زمانی مدیر سازمان جاسوسی آمریکا (سیا) نیز بود طی سخنرانی خود در سال 2019 «اعتراف کرد» که: ما دروغ می‌گوییم، تقلب می‌کنیم و به سرقت می‌بریم. ما همچنین دوره‌هایی برای آموزش این چیزها داریم. این شکوفایی پیشرفت و اکتشاف مداوم ایالات متحده است.

ایالات متحده در واقع دروغ‌بافی را برای تکرار رویکرد خود به «دوره‌‌ آموزشی» تبدیل کرده است. آمریکا از «کار اجباری»، «ردیابی منشاء کرونا» و «بالن‌های جاسوسی» گرفته تا موضوع «فنتانیل»، مشکلات جدی خود را نادیده می‌گیرد، دروغ‌های متعدد علیه چین سر هم می‌کند و حقه‌های خود را تغییر می‌دهد تا به چین برچسب بزند و علیه آن به سیاه‌نمایی بپردازد. اما این دروغ‌ها در مقابل حقیقت خیلی زود رنگ می‌بازند.

مقامات و رسانه‌های آمریکایی اخیرا مجموعه‌ای از اطلاعات متناقض را درباره به اصطلاح «تاسیسات جاسوسی» ساخته‌شده توسط چین در کوبا منتشر ساختند و با این کار سابقه خود در استراق سمع گسترده و همه‌جانبه و سرقت اسراسر محرمانه از بسیاری از کشورها را نادیده گرفتند.

ایالات متحده در خصوص موضوع کنترل مواد مخدر رویکرد «عدم تحمل» چین در قابل مواد مخدر و شدیدترین کنترل‌ها و مجازات‌ها در این زمینه را نادیده گرفته است. آمریکا مکررا به انتقاد از چین پرداخته اما خودش تمایلی به اجرای طرح ضد مواد مخدر چین را ندارد.

«آنتونی فائوچی» مدیر سابق «موسسه ملی آلرژی و بیماری‌های عفونی آمریکا» در ژوئن امسال گفت: عمیقا نگران آینده ایالات متحده هستم زیر ما خود را در دوره‌ای می‌بینیم که دروغ‌ عادی‌سازی شده است.

وی تاکید کرد که شیوع اطلاعات کذب و تئوری‌های توطئه در ایالات متحده به طور جدی بنیاد نظم اجتماعی را تضعیف خواهد کرد.

طی سال‌های اخیر رشد اقتصاد داخلی در ایالات متحده کند بوده، درآمد طبقه متوسط تغییری نکرده و شکاف میان غنی و فقیر مداوم افزایش یافته است. دولت آمریکا در مواجهه با مشکلات ساختاری خود، مقصرنمایی دیگر کشورها را به دلیل تنگناهای ساختاری عمیق داخلی خود برگزیده و به دنبال یک «قربانی» بوده است.

تفسیر روزنامه «ساوث چاینا مورنینگ پست» تاکید می‌کند کمپین‌های دروغ‌پراکنی فراوانی نیاز است تا مردم را از یک تهدید خیالی ترساند و آن را به یک تهدید مستقیم تبدیل کرد. چین برای سیاستمداران آمریکایی یک فاکتور انحرافی مهم است که به وسیله آن حواس مردم ایالات متحده را از مشکلات جدی جامعه خود منحرف می‌کنند.

اما آنها غافل از این هستند که دروغ‌ها یک اثر عکس دارند و در نتیجه آن وجهه بین‌المللی ایالات متحده مدام در حال افول است. «سویم دادلین» یکی از اعضای چپگرای پارلمان آلمان در مطلبی نوشت: روز به روز شمار بیشتری از مردم از جنگ‌طلبی، موعظه اخلاقی و تداوم استثمار نواستعماری در ایالات متحده خسته می‌شوند. شمار روزافزونی از کشورها تصمیم به عدم استفاده از دلار در تجارت خود گرفته‌اند. این به معنای آن است که مدل هژمونی ایالات متحده یک بحران موجودیتی است.