دیدار جان کری، فرستاده ویژه آمریکا در امور تغییرات اقلیمی از چین که به تازگی پایان یافت، نشان دهنده تداوم دیپلماسی چین و آمریکا در بالاترین سطح بود. 

او در دیدار با وانگ یی، دیپلمات سطح بالای چین گفت که «ما امیدواریم که این دیدار آغازی برای رسیدن به یک تعریف جدید از همکاری و ایجاد ظرفیت های تازه برای حل اختلافات دو طرف باشد.» چنین رویکردی از سوی آمریکا تازگی ندارد. از همان آغاز دوران ریاست جمهوری بایدن در آمریکا، بسیاری بر این باور بودند که مسئله آب و هوا می تواند نسخه جادویی برای تداوم یافتن روابط چین و آمریکا باشد. با این وجود، پس از تصمیم نادرست نانسی پلوسی، رئیس پیشین مجلس نمایندگان آمریکا برای سفر به منطقه تایوان چین، گفتگوهای دو کشور در مورد تغییرات آب و هوایی نیز متوقف شد. 

حال باید دید که این بار چه چیزی تغییر کرده و احتمال پیش بردن همکاری چین و آمریکا در زمینه تغییرات اقلیمی و در امان نگه داشتن آن از اختلافات سیاسی چقدر خواهد بود.

در ابتدا باید گفت که اتفاق افتادن سفر کری بسیار امیدوارکننده بود. با نگاهی به گذشته، رویدادهایی مثل «پیمان پاریس» به این دلیل رخ دادند که چین و آمریکا همراه با هم به سختی برای تحقق آن تلاش کردند. در عین حال، از آنجایی که این دو کشور سهم 40 درصدی از مجموع انتشار کربن جهانی را به خود اختصاص داده اند، نگاه سراسر جهان برای تصمیم گیری در مورد این مسئله همواره به چین و آمریکا خواهد بود و از همین رو ایفای نقش رهبری این دو کشور در مقابله با تغییرات آب و هوایی  بسیار مهم است. همین امر باعث می شود که سفر جان کری به چین بسیار امیدوارکننده باشد، چرا که نشان دهنده از سر گرفته شدن گفتگوهای دو کشور در این زمینه بود. همچنین باید امیدوار بود که این گفتگوها در آستانه فرا رسیدن هفته آب و هوای نیویورک، کاپ 28 (COP 28) و سایر رویدادهای مهم سال جاری همچنان ادامه پیدا کند. 

در همایش کاپ 28 امسال، مهمترین موضوعات مورد بحث پیش بردن مراحل کنار گذاشتن سوخت های فسیلی و پیش رفتن به سوی استفاده از انرژی های تجدیدپذیر خواهد بود که چین و آمریکا، هر دو به خوبی در حال طی کردن این مسیر هستند. بخش عظیم صادرات محصولات مربوط به انرژی های تجدیدپذیر چین، برای جهان اهمیت حیاتی دارد. موضوع مورد بحث مهم دیگر این نشست بودجه و حمایت مالی از مقابله با تغییرات آب و هوایی خواهد بود که در این زمینه نیز دو کشور ارتباطات سیاسی و قدرت مالی لازم برای کمک به جهان را دارند. بنابراین اکنون باید بیشتر وارد جزئیات مربوط به مسئله تغییرات آب و هوایی شد و تلاش کرد که در این رویدادها کشورهای حاضر با هم به یک توافق برسند. 

 چین متعهد شده است که تا سال 2030 میزان انتشار کربن خود را به حداکثر برساند و پس از آن تا سال 2060 در جهت رسیدن به وضعیت کربن-خنثی حرکت کند. البته بهتر خواهد بود که این روند سریع تر تحقق پیدا کند، چرا که هدف جامعه جهانی رساندن جهان به وضعیت کربن-خنثی تا سال 2050 است. با این حال باید توجه داشت که چین به صورت تاریخی همواره هدفگذاری هایی خود را در نهایت حتی زودتر از موعد مقرر عملی کرده است. شاید این هدفگذاری چین در برابر سایر هدفگذاری های بلندپروازانه در جهان کمی محافظه کارانی به نظر برسد ولی میزان قابل تحقق بودن آن نیز با واقعیت بیشتر تطابق دارد.  

هم اکنون شاهد شدیدترین افزایش دمای هوا در پکن، شهرهای مختلف ایتالیا و سراسر منطقه مدیترانه هستیم و می بینیم که در آمریکای شمالی نیز ایالات متحده و کانادا با مشکل آتش سوزی جنگل های خود دست و  پنجه نرم می کنند. به عبارتی رخدادهای آب و هوایی در نیمکره شمالی زمین باید ضرورت و فوریت این موضوع را به ما نشان داده باشد و به ما ثابت کرده باشد که تأثیر تغییرات آب و هوایی تا چه میزان در حال نمایان شدن است.