ناتو به سردکردگی آمریکا با اتکا به متحدانی مانند ژاپن، کره جنوبی، استرالیا و فیلیپین، قصد دارد راهبرد ضعیف آسیا-اقیانوسیه خود را به منظور محاصره کردن چین حفظ کند.

اما به نظر می‌رسد به جز ژاپن و کره جنوبی، دیگر متحدان آمریکا در آسیا-اقیانوسیه نسبت به این موضوع برخورد منطقی دارند و نمی‌خواهند خود را برای تحقق اهداف خودخواهانه ایالات متحده قربانی کنند.

با نگاهی به تاریخ در می‌یابیم «آسیا-اقیانوسیه‌سازی» یک اقدام برای «تمدید حیات» ناتو به سرکردگی ایالات متحده است تا بحرانی را در آسیا-اقیانوسیه ایجاد و خود را قدرتمند سازد. این گامی کلیدی در تلاش ناتو برای حرکت به سوی جهانی سازی است. در این فرایند، مفهوم بیمارگونه تغییر به سبک غربیِ کشورهای آسیا-اقیانوسیه جریان دارد و پیامدهای آن را می‌توان تصور کرد.

اخیرا مردم کشورهای ژاپن و کره جنوبی راهپیمایی‌هایی را در اعتراض به تنش‌های نظامی ناتو و در مخالفت با کشیده شن پای آن به آسیا-اقیانوسیه برگزار کرده‌اند.

در اقیانوس هند نیز آمریکا به منظور تحقق هدفی مشابه در تلاش برای نزدیک کردن هند به خود است. اما هند که سنت عدم تعهد را دارد، باعث پیشرفت کند راهبرد «هند و اقیانوسیه» و نارضایتی آمریکا شده است.

آمریکا انتظار دارد بشکه باروت را در آسیا منفجر کند اما به نظر می‌رسد راهی دشوار را برای رسیدن به این هدف می‌پیماید.