«چهاردهمین مجمع داووس تابستانی» که قرار است از 27 تا 29 ژوئن (6 تا 8 تیر) در «تیانجین» برگزار شود پس از سه سال وقفه به فرمت حضوری خود بازگشته و به این ترتیب انتظارات بزرگی را در طرف‌های مختلف ایجاد کرده است. بر خلاف «داووس زمستانی» که به عنوان «بادنمای اقتصاد جهان» مشهور است، داووس تابستانی بیشتر بر «رهبران جدید» تمرکز می‌کند.

محور اصلی مجمع داووس تابستانی امسال «کارآفرینی؛ نیرو محرکه اقتصاد جهان» اعلام شده است. این محور هم هدفمند و هم عملگرایانه است. تحت نفوذ فاکتورهای متعدد نامشخص مثل اختلافات ژئوپلتیکی، کشورهایی خاص در حال تلاش برای «جدا کردن» چین هستند و تمایل و توانایی شرکت‌های فراملی به ویژه شرکت‌های های‌تک، برای نوآوری تا اندازی دچار وقفه شده و همین امر تاحدی بر وضعیت کلی اقتصاد جهان تاثیر گذاشته است. بنا بر این روحیه کار آفرینی و قدرت نوآوری اکنون بیش از هر زمانی مورد نیاز است.

چین از طریق داووس تابستانی با داشتن موضع قاطعانه گشایش بار دیگر پیام همکاری برد-برد را به جهان ارسال کرده و بازتاب گسترده‌ای را ایجاد نموده است. به دنبال اعلام میزبانی چین برای این رویداد، کارآفرینان از کشورهای مختلف مشتاقانه ثبت نام کردند. در حال حاضر بیش از 1500 نخبه سیاسی، تجاری و دانشگاهی از 100 کشور و منطقه جهان حضور خود در مجمع داووس تابستانی را تایید کرده‌اند.

در میان این افراد، نخست وزیران باربادوس، مغولستان، نیوزیلند و ویتنام در مجمع تابستانی داووس شرکت خواهند کرد و دیداری رسمی از چین خواهند داشت. در عین حال عربستان سعودی یکی از بزرگترین هیات‌های رسمی خود را به این نشست اعزام کرده است.

صرفنظر از اینکه رسانه‌های غربی طی سال‌های اخیر چه میزان توجه بر درگیری،‌ تقابل و ریسک‌ها صرف کرده‌اند، اما خواست جریان اصلی جامعه بین‌الملل برای پیگیری فرصت‌های همکاری اقتصادی همواره از طریق سکوهای مختلف به منصه ظهور رسیده است.

لفاظی «ریسک زدایی» آنقدر در غرب مشهور شده که یک محفل بدخواهانه از تفکر را به راه انداخته است: هر چه یک طرف با ناآرامی ژئوپلتیکی بیشتری مواجه شود، بیشتر خواهان «ریسک زدایی» است؛ با این وجود هر چه بیشتر مصمم به «ریسک زدایی» باشد، بیشتر و بیشتر رقابت و تقابل بر سر توسعه را در اولویت قرار می‌دهد و نهایتا ریسک‌ها را بیشتر می‌کند.

حتی شرکت‌های چندملیتی به فشارسنج رقابت بین‌المللی تبدیل شده‌اند به جای آنکه محور اصلی رشد جهانی باشند؛ امری که اصلا مطلوب نیست. یک واقعیت ساده این است که بدون توسعه چگونه می‌توان امنیت را تضمین کرد؟ فقط از طریق همکاری و توسعه با حل مناقشات در توسعه و تحکیم امنیت از طریق توسعه، جهان می‌تواند واقعا «ریسک زدایی» کند.

در این روند،‌ توسل به روحیه کارآفرینانه نوآوری، همکاری و مسئولیت‌پذیری و همکاری به منظور ایجاد سود بیشتر برای همه، راه اصلی حل ریسک‌هاست. 

چین از ابتدای سال جاری میلادی میزبان چندین نشست مهم از جمله «مجمع توسعه چین، «مجمع سالانه آسیایی بوآئو» و «مجمع داووس تابستانی تیانجین» بوده است.

هر کدام از این رویدادهای چندجانبه پرجنب و جوش و مشهور بوده‌اند به گونه‌ای که نه تنها نشان داده‌اند که جهان ظرفیت عظیم در بازار چین و فرصت‌های توسعه را می‌بیند، بلکه حاکی از این بوده که هر چه جو سیاسی بین‌المللی تنش‌آمیزتر شود، انگیزه همکاری بیشتر می‌شود.

مفاهیم توسعه و امنیت چین توجه بسیار زیادی را به خود جلب کرده و چین و جهان را به سوی همدیگر سوق داده است. بنا بر این مهم نیست چقدر رسانه‌ها و سیاستمداران غربی از چین بدگویی کنند مهم این است که شرکت‌هایی که واقعا در فعالیت‌های اقتصادی مشارکت دارند همچنان علاقه‌مند به چین هستند و همکاری با چین به یک گزینه عملگرایانه برای بسیاری از کشورهای غربی تبدیل شده است.