لیز تراس نخست وزیر سابق بریتانیا روز سه شنبه سفر خود به تایوان را آغاز کرد. در آخرین هفته قبل از عزیمت او، این طرح تحریک آمیز علیه چین، که در محافل سیاستمداران منسوخ در ایالات متحده و غرب تا حدی «مد» بود، انتقاد شدید افکار عمومی بریتانیا و محافظه کاران را برانگیخت.

منبع عکس: گلوبال بایمز

این سفر حتی قبل از اینکه اتفاق بیفتد بدنام شد. این امر از یک سو به دلیل وجهه شخصی بد تراس در انگلستان است و از سوی دیگر نشان دهنده این است که تأثیر سیاسی «بازدید از تایوان» به شدت تضعیف شده است. چنین نمایش های زشتی فقط مخاطبان کمتر و کمتری را جذب می کنند.

بازدید تراس از تایوان مذموم است. این نه تنها یک مداخله فاحش در امور داخلی چین است، بلکه ایجاد دردسر برای بریتانیا نیز هست. او را می توان «هم تیمی بد لندن» نامید. دوران کوتاه تراس در مقام نخست وزیری با قضاوت های نادرست سیاسی همراه بود و اکنون به نظر می رسد که او هیچ درسی نگرفته و حتی پارانوئیدتر از همیشه است. دولت بریتانیا به منظور کاهش تاثیر منفی این سفر آن را «تصمیم مستقل یک شهروند خصوصی که عضو دولت نیست» عنوان کرد. با این حال، با توجه به موقعیت ویژه تراس به عنوان نخست وزیر سابق و نماینده فعلی پارلمان، دولت بریتانیا نمی تواند به طور کامل خود را از رفتار تراس جدا کند و باید در عواقب و هزینه های ناشی از آن سهیم باشد.

در واقع، انگلیسی ها به خوبی از این موضوع آگاه هستند. بیایید ببینیم که هم حزبی های محافظه‌ تراس در مورد او چه گفتند: «این سفر برای ژست است، نه اساسی. این بدترین نمونه دیپلماسی اینستاگرامی است.» این امر، موضع خود دولت در قبال چین را پیچیده می کند.

انتقاد برخی رسانه‌های انگلیسی حتی مستقیم‌تر است: «مداخله‌های ناشیانه نخست‌وزیر رسوا، روابط حساس با پکن را به خطر می‌اندازد»؛ «نماینده غیرمسئول از نورفولک جنوب غربی، با افراط در غرور و جسارت خود، به کشورش ضرر دیگری می زند»؛ «آخرین چیزی که مردم تایوان به آن نیاز دارند "کمک" تراس است.»

آیا این اظهارات شبیه آن چیزی نیست که سرمقاله گلوبال تایمز می تواند بگوید؟ علیرغم اینکه دیدگاه ها و اهداف ما متفاوت است، ما با نظرات فوق در مورد بازدید تراس از تایوان موافق هستیم. تراس در جریان دیدار خود، به اصطلاح «سخنرانی ویژه» را ارائه خواهد کرد که می تواند دهها هزار پوند برای او به ارمغان بیاورد. ما دلایلی داریم که گمان کنیم این یکی از انگیزه های او برای اصرار بر دیدار از تایوان علیرغم مخالفت همه طرف ها است.

رسانه‌های بریتانیا به طور مختصر آنچه را که تراس می‌گوید، خلاصه کردند: «حرف‌های ساده‌ سازی شده، و ستیزه‌ جویانه خطرناک‌ »در گزارش ها آمده که او به غرب خواهد گفت که در مورد کمک های نظامی به تایوان «اقدام واقعی داشته باشد»، ابراز امیدواری خواهد کرد که دولت بریتانیا بتواند از الحاق تایوان به توافقنامه جامع مشارکت ترانس پاسیفیک حمایت کند و اظهارات انتقادی علیه سرزمین اصلی چین ایراد کند. با این حال، اظهارات کنونی تراس، حتی در داخل بریتانیا، هیچ اهمیتی ندارد، چه رسد به اینکه تأثیری در خارج از بریتانیا داشته باشد. برای حزب محافظه کار و دولت فعلی بریتانیا، او بیشتر یک فرد دردسرساز سیاسی است.

تراس زمانی کارت سختی را در مقابل چین بازی کرد. او قدرت در شماره 10 داونینگ استریت را به دست گرفت اما به سرعت تنها پس از 45 روز از سمت خود به دلیل بی کفایتی خود استعفا داد و کوتاه ترین نخست وزیر بریتانیا شد. تراس از طریق عملکرد سیاسی شرم آور خود به بسیاری از بریتانیایی ها نشان داد که سخت گیری در برابر چین و تحریک چین نه تنها به حل مشکلات داخلی در بریتانیا کمکی نکرد، بلکه دشواری حل آنها را نیز افزایش داد. قصد دولت ریشی سوناک برای تعدیل سیاست بریتانیا در چین احتمالاً از درس های به جا مانده از دوران تراس است.

امروز، مقامات حزب دموکراتیک ترقی‌خواه همیشه هر جا که می‌روند تأکید می‌کنند که «ما تنها نیستیم»، که دقیقاً ترس درونی آنها را از بودن مانند موش‌هایی که از خیابان عبور می‌کنند، نشان می‌دهد. بنابراین، آنها مشتاق هستند تا پول زیادی را صرف دعوت از برخی سیاستمداران شکست خورده برخی کشورها برای آمدن به جزیره کنند. در واقع، قبل از آمدن تراس، بسیاری از کاربران اینترنتی در تایوان او را به خاطر اینکه «برای یک غذای مجانی به تایوان آمده است» مسخره کردند و از او و حزب دموکراتیک ترقی‌خواه به عنوان «بدترین منافقین تاریخ» انتقاد کردند. می توان نتیجه گرفت که تراس هیچ سودی برای تایوان به ارمغان نمی آورد، بلکه فقط باعث می شود که مقامات حزب دموکراتیک ترقی‌خواه در مسیر خطرناک خود بیهوشی و خودفریبی پیش بروند.