مقامات و سیاستمداران آمریکایی اخیرا با اقداماتی مانند اعزام مستشار نظامی به تایوان، فروش 400 موشک ضد کشتی به تایوان و اعلام حمایت از دسترسی داشتن تمام خانواده‌های تایوانی به اسلحه، بار دیگر به مداخله در اوضاع بین دو سوی تنگه تایوان پرداخته‌اند. درست مثل رفتار آمریکا در خروج از برجام پس از امضای آن، ماهیت تنش‌های مکرر اوضاع میان دو سوی تنگه تایوان نیز عهدشکنی ایالات متحده است.

پایبندی آمریکا به سیاست «چین واحد» و عدم حمایت از جدایی تایوان از چین، پایه و اساس سیاسی برقراری روابط دیپلماتیک بین چین و آمریکا به شمار می‌رود. مقامات چینی  تقریبا در تمام صحبت‌های خود در مورد مسئله تایوان از عبارت «سه بیانیه مشترک چین و آمریکا» شامل «بیانیه شانگهای»، «بیانیه برقراری روابط دیپلماتیک چین و آمریکا» و «بیانیه 17 اوت» اشاره دارند که در آنها، آمریکا به «شناخت تایوان به عنوان بخشی از زمین جمهوری خلق چین» و «کاهش تدریجی فروش سلاح به تایوان» تعهد داده است.

اما در حقیقت، اقدامات آمریکا، از تداوم فروش سلاح به تایوان گرفته تا دیدارهای مکرر سیاستمدارانی مانند نانسی پلوسی از تایوان، بر خلاف این تعهدات بوده است. درست مانند برخورد آمریکا با برجام، عهدشکنی آمریکا در زمینه برخورد با تایوان نیز حقیقتی انکارناپذیر است.

حکومت تایوان کاملا به مهره آمریکا برای سرکوب و چانه زنی با چین تبدیل شده است. هر موقع آمریکا به مذاکره و چانه زنی با چین نیاز داشته باشد، پیش از آن بحرانی را در تنگه تایوان ایجاد می کند تا در مذاکره با چین دستِ بالا را داشته باشد و یا چین را به مذاکره مجبور کند.

این بار نیز کاملا معلوم است که از یک سو، تمام مقامات آمریکایی، از رئیس جمهور گرفته آمریکا تا وزیر دارایی و نماینده تجاری وزیر دفاع ایالات متحده مدام و در موقعیت‌های مختلف از تمایل خود به گفتگو با همتایان چینی صحبت می کنند اما از سوی دیگر، با اقداماتی مانند اعزام مستشار نظامی، فروش 400 موشک ضد کشتی و اعلام حمایت از دسترسی تمام خانواده های تایوانی به اسلحه، باردیگر به ایجاد بحرانی در تنگه تایوان پرداخته اند.

با ین حال، بسیار تاسف آور است که جدایی طلبان در جزیره تایوان به بازی کردن نقش «مهره آمریکایی» می بالند اما باید این را نیز بفهمند که آمریکا فقط می‌خواهد تایوان را برای منافع خود قربانی کند و نه برعکس.