22 آوریل روز جهانی کره زمین، نیز روز جهانی قانون است. تعداد زیادی از گروه ‌های غیردولتی و سازمان ‌های زیست ‌محیطی در سراسر جهان با برگزاری فعالیت ‌هایی به طرح دولت ژاپن درباره تخلیه آب آلوده هسته ‌ای فوکوشیما به دریا اعتراض کردند.

از دو سال پیش که دولت ژاپن طرح تخلیه فاضلاب به دریا را اعلام کرد، موجی از مخالفت ‌ها و تردیدها یکی پس از دیگری  و هر کدام شدیدتر از دیگری به راه افتاد.

اما؛ در مواجهه با مخالفت جامعه بین ‌المللی، دولت ژاپن در شرایطی که آژانس بین ‌المللی انرژی اتمی گزارش ارزیابی منتشر نکرده است، اصرار دارد طرح تخلیه آب آلوده هسته ای به دریا را پیش برد.

«یاسوتوشی نیشیمورا» وزیر اقتصاد، تجارت و صنعت ژاپن 20 آوریل تاکید کرد که امور تخلیه آب آلوده هسته ‌ای به دریا در پایان بهار و آغاز تابستان سال جاری آغاز خواهد شد. شرکت نیروی برق توکیو 21 آوریل پیش ‌بینی کرد که تونل زیردریایی برای تخلیه آب آلوده هسته ‌ای تا پایان ژوئن تکمیل شود و احتمال دارد آب آلوده هسته‌ ای در ماه جولای به طور رسمی تخلیه شود.

«ماسائو اوچیبوری» فرماندار استان فوکوشیما از 23 آوریل به اروپا سفر می ‌کند که هدف آن جلب حمایت کشورهای گروه 7 از طرح تخلیه آب آلوده هسته ای به دریای این کشور از طریق روش ‌های روابط عمومی و لابی ‌گری است.

واضح است که دولت ژاپن بر یافتن راه صحیح برای برخورد با آب آلوده هسته ای تمرکز نکرده؛ بلکه تا حد امکان در راستای کم اهمیت جلوه دادن و سرپوش گذاشتن بر مضرات طرح تخلیه این کشور تلاش می کند و همچنین سعی دارد تایید دیگر کشورها را جلب کند تا مسیری صاف و هموار برای رفتار نادرست خود بسازد.

با نگاه به جهان، هیچ سابقه ‌ای برای تخلیه آب آلوده هسته ‌ای به دریا وجود ندارد. حادثه هسته ‌ای فوکوشیما که در سال 2011 رخ داد، یکی از جدی ‌ترین حوادث هسته ‌ای تا به حال به نظر می ‌رسد. بنا به ارزیابی اولیه، آب آلوده هسته ‌ای تولید شده حاوی بیش از 60 نوع رادیونوکلئید است. بسیاری از مطالعات نشان داده است که این مواد رادیواکتیو پس از تخلیه به دریا، محیط زیست دریایی را آلوده می ‌کند و از طریق زنجیره خوراک انباشته می ‌شود و در نهایت به سلامت انسان و محیط زیست آسیب می ‌رساند.

اکنون نیروگاه اتمی فوکوشیما بیش از 1.3 میلیون تن آب آلوده هسته ‌ای ذخیره کرده و همچنان روزانه بیش از 100 تن آب آلوده تولید می ‌کند که زمان تخلیه آن 30 سال یا حتی بیشتر طول می کشد. درباره چگونگی برخورد با ذخایر عظیم آب‌ آلوده هسته ‌ای، ژاپن گزینه ‌های دیگری مانند تزریق به لایه زمین، تخلیه بخار، تخلیه هیدروژن و دفن زیرزمینی دارد؛ اما این کشور برای صرفه ‌جویی مالی و کاهش دردسرها تصمیم گرفته که آب آلوده را مستقیما به دریا تخلیه کند.

تخلیه آب آلوده هسته ‌ای به هیچ وجه امر خصوصی مربوط به خود ژاپن نیست؛ بلکه یک «مسئله عمومی» مربوط به توسعه پایدار همه بشریت است. اقیانوس آرام نیز زباله ‌دانی برای فاضلاب ژاپن نیست؛ بلکه یک منبع عمومیست که بسیاری از کشورها برای بقا به آن متکی هستند. ژاپن نباید خودخواهانه اقدام کند.