حمله سایبری آمریکا به سانتریفیوژهای تاسیسات هسته‌ای «نطنز» با ویروس «استاکس‌نت» نخستین مورد از حمله سایبری به یک زیرساخت حساس در تاریخ بشر بود. از آن پس، دنیا پی برد که گرچه شبکه اینترنت باعث سهولت زندگی و کار در دنیا شده اما باعث کاهش امنیت نیز می‌شود و این نوع حس ناامنی، به سلطه‌جویی آمریکا در فضای مجازی بر می‌گردد.

افشای اسناد محرمانه پنتاگون مدرک قوی دیگری بر سلطه‌جویی آمریکا در فضای مجازی است.

آمریکا بر چیدمان زیرساخت‌های شبکه اینترنت جهان و تولید محتوا برای آن کنترل مطلق دارد و بدین ترتیب در مقایسه با دیگر کشورها از مزیت‌های آشکاری برخوردار است. اما ایالات متحده از این مزیت استفاده نکرده بلکه با سوء استفاده از آن به شنود، سرقت اطلاعات و حمله سایبری به دیگر کشورها می‌پردازد و نهایتا شبکه اینترنت را به یک جنگل ابدی پر از ناامنی و اختلالات تبدیل کرده است.

این بار حتی با افشای اسناد محرمانه پنتاگون آشکار شد آمریکا نه تنها به «دشمنان» جدی خود مانند چین، روسیه و ایران رحم نمی‌کند بلکه به متحدان خود مانند کره جنوبی و اسرائیل هم اعتماد نمی‌کند و از نظارت و استراق سمع از آنها هم دریغ نمی‌ورزد.

در واقع، جاسوسی آمریکا از متحدانش در حادثه «پریزم» افشا شده بود. اما از وقوع این حادثه در سال 2007 به این سو، نه تنها آمریکا برای متوقف کردن فعالیت‌های جاسوسی خود کاری انجام نداده بلکه برعکس، نهادهای بیشتری مانند سازمان سیا و وزارت امنیت داخلی آمریکا نیز به این جاسوسی پیوستند.

از سال 2009، آمریکا از 122 رهبر دیگر کشورها مانند «آنگلا مرکل» صدراعظم وقت آلمان جاسوسی کرده است. حتی متحدان آمریکا در اتحاد پنج چشم که به ائتلاف اشتراک اطلاعات معروف است، نمی‌توانند از نظارت و شنود آمریکا در امان بمانند.

امنیت، پیش شرط توسعه کشورهاست و کل بشریت در زمینه امنیت یک جامعه تفکیک ناپذیر محسوب می‌شود. اما آمریکا با استفاده از هژمونی خود سعی دارد تا امنیت مطلق خود را به بهای کاهش امنیت دیگر کشورها ایجاد کند. فضای مجازی حوزه‌ای است که از اهمیت حیاتی برای آینده بشریت برخوردار است. اما اینطور که پیداست حالا آمریکا می‌خواهد با این روش نادرست، سلطه‌جویی خود در زمینه‌های نظامی، اقتصادی و علمی–فنی را در فضای مجازی تکثیر کند.