با توجه به صحبتی که در مورد واکنش آمریکا به توافق صورت گرفته میان تهران و ریاض انجام دادیم، این بیانیه ای است که کاخ سفید منتشر کرده و جان کربی، سخنگوی کاخ سفید گفته است: تنش زدایی و دیپلماسی به همراه بازدارندگی ستوهای مهم سیاستی هستند که رئیس جمهور بایدن در سفر سال گذشته خود به منطقه تبیین کرد. ارزیابی شما از تأثیر آمریکایی های در دهه های گذشته در منطقه چیست؟

محمد مرندی دانشمند ایرانی در پاسخ به این پرسش مجری سی جی تی ان گفت: «خوب، واژه بازدارندگی در واقع اینجا هیچ معنایی ندارد و کاملاً غیر ضروری است و نشان می دهد که آمریکایی ها واقعا به دنبال صلح و ثبات نیستند. وقتی می بینیم که بسیاری از مقام های ارشد اتاق های فکر و سیاستگذاران در ایالات متحده این گونه می گویند، آشکار است که آنها بسیار ناراحت هستند و این موضوع در تل آویو هم صدق می کند. مشکل آن است که ایالات متحده به جای ایفای یک نقش سازنده و ایجاد دوستی های واقعی در منطقه، کاری که به معنای واقعی کلمه از ابتدای حضور خود در این نقطه از جهان انجام داده، اقدام به ویران کردن منطقه بوده و آنان شروع به تخریب منطقه کرده اند. در دهه 80 آنها، از صدام در حمله به ایران پشتیبانی کردند و آمریکا و متحدانش سلاح شیمیایی در اختیار صدام قرار دادند. بعد آنها از تندروها و جنگ کثیفشان در افغانستان حمایت کردند که پس از مدتی به سوی خودشان برگشت و به عقوبتش گرفتار شدند و یازده سپتامبر اتفاق افتاد. بعد از آن، ایالات متحده به افغانستان حمله کرد و بعد هم به عراق حمله کردند و البته جنگ کثیف در سوریه، یمن و لیبی و این فهرست همین طور ادامه پیدا می کند. به این ترتیب، ایالات متحده بخش عظیمی از غرب آسیا را ویران کرده است. آنها پیوسته یک کشور را علیه کشور دیگر و یا گروه از جامعه را علیه یک گروه دیگر تحریک می کنند. این منطقه به مردم منطقه تعلق دارد و ایالات متحده هیچ حقی ندارد که خود را در موضع برتری [نسبت به آنان] بداند. در واقع آمریکا در صورت بازنگری در مورد نقش خود در جهان و داشتن یک رفتار بر پایه احترام و برابری با دیگر کشورها، می توانست سود بسیار بیشتری از حضور خود در این منطقه ببرد. در عوض ما شاهد یک ایالات متحده بوده ایم که همواره به دنبال سلطه بر منطقه بوده است و جنگ هایی را آغاز کرده که مشکلات عظیم را برای اقتصاد آمریکا ایجاد کرده اند. تنها دلیل و یا بگذارید بگوییم یک دلیل عمده که از نظر من این گام بزرگ برداشته شد، آن بود که نقش و حضور آمریکا کمرنگ شده بود. همراه با ضعیف شدن نسبی آمریکا، فرصت های بهتر و بیشتری برای برقراری مجدد و بهبود روابط میان کشورها هم در غرب آسیا و همین طور در سطح گسترده تر در قاره آسیا پدید خواهد آمد.