پس از آنکه «سیمور هرش» خبرنگار تحقیقی آمریکایی گزارشی برای افشای چگونگی منفجر کردن خط لوله نورد استریم توسط ایالات متحده را منتشر کرد، دولت ایالات متحده مستقیماً و به همین سادگی آن را تکذیب نمود. اما این تعجب آور است که رسانه‌های اصلی آمریکا که همیشه نسبت به سرنخ‌های حتی بسیار خفیف هم حساسیت سطح بالایی دارند، این بار به شکلی دست جمعی نسبت به این گزارش افشاگرانه سکوت اختیار کرده‌اند.

گفتنی است رسانه‌های آمریکا به خاطر آنکه سیمور هرش در گزارش خود از منابع خبری ناشناس استفاده کرده، آن را گزارشی قانع کننده نمی‌دانند و با همین بهانه به پیگیری موضوع نمی‌پردازند.

اما آیا این توضیح قانع کننده‌ای برای سکوت رسانه‌های آمریکا و دنیای غرب در مقابل گزارش سیمور هرش است؟

البته که نه. موارد زیادی از پیگیری رسانه‌های آمریکایی بر اساس یک سرنخ مطلقا غیرمعتبر، وجود دارد. به عنوان مثال، اخیرا روزنامه «وال استریت ژورنال» در حال پرداختن به گزارشی درباره نشت ویروس کرونا از آزمایشگاه «ووهان» است و به گزافه پردازی پرداخته است. سئوال اینجاست که آیا این گزارش آنقدر قابل اعتماد است که وال استریت ژورنال مایل به پوشش دادن آن است؟

البته که نه. این گزارش در واقع از وزارت انرژی آمریکا به کنگره و کاخ سفید ارائه شده است که در آن می‌گوید ویروس کرونا از آزمایشگاه ووهان نشت کرده و از طبیعت نیامده است. بله. اشتباه نکردید. همین ادعا در دوره ترامپ نیز مطرح بود.

اما وزارت انرژی آمریکا نسبت به اعتمادپذیری این گزارش اطمینان چندانی ندارد و اعتمادپذیری آن را «سطح پایین» تعیین کرده است.

اما این برای رسانه‌ها و قانونگذاران آمریکا مهم نیست. ضدیت با چین موضوع محبوب رسانه‌های آمریکاست و حمله به چین نیز می‌تواند برای سیاستمداران آمریکا امتیازات سیاسی به ارمغان بیاورد.

با این حال، به طور خلاصه، حتی اگر گزارش سیمور هرش «غیرقابل اعتماد» باشد، اما رسانه‌های آمریکا و غرب پوشش گزارش وزارت انرژی آمریکا که غیرقابل اعتماد است را ترجیح می‌دهند تا گزارش سیمور هرش؟

می‌توان دید حتی اگر این رسانه‌ها که شعار مستقل و حرفه‌ای بودن سر می‌دهند به موضوعات مختلف بری پوشش برخورد کنند، باز هم گزینه مورد علاقه خود را انتخاب می‌کنند و بی‌طرفی برایشان پشیزی ارزش ندارد.

باید گفت در مقایسه با بحث منشاء‌یابی ویروس، حقیقت‌یابی انفجار خط لوله نورد استریم واقعا موضوعی جدی محسوب می‌شود. چون اگر قرار باشد یک کشور به خطوط لوله زیردریایی حمله کند، در آینده هم به دیگر زیرساختهای حساس مانند کابل‌های زیر دریایی حمله کند و امنیت کل جهان را به خطر بکشد.

ضروری است رسانه‌های آمریکا و غرب به جای سکوت شرم‌آور، فشار بیشتری به دولت آمریکا تحمیل کنند تا هرچه زودتر، حقیقت این مساله برای عموم مردم روشن شود.