نشریه «گلوبال تایمز» با انتشار کاریکاتوری تحت عنوان «گیرافتاده» یک هزارتوی مرگبار را به عنوان خشونت سلاح به تصویر کشیده که هیچ راه فراری در آن وجود ندارد.

این حقیقت که تقریبا تمام شهروندان آمریکایی دستکم یک بار در زندگی‌شان قربانی خشونت ناشی از اسلحه واقع می‌شوند و بیش از یک میلیون آمریکایی در دهه گذشته هدف شلیک گلوله قرار گرفته‌اند، نشان‌دهنده یک تصویر رعب‌آور از این واقعیت است که چگونه آزادی حمل اسلحه تهدیدی برای ایمنی مردم در ایالات متحده به شمار می‌رود.

تکان‌دهنده‌تر و هراس‌انگیزتر، این حقیقت است که مرگ‌های ناشی از اسلحه از سال 2019 تا 2020، 13.5 درصد افزایش یافته و این مرگ‌ها در میان کودکان و نوجوانان افزایش سرسام‌آور 30 درصدی داشته است. آمار نشان می‌دهد هر روز 12 کودک به دلیل خشونت ناشی از سلاح در ایالات متحده می‌میرند و 32 نفر دیگر زخمی می‌شوند.

در واقع بزرگنمایی نخواهد بود اگر خشونت ناشی از اسلحه را یک اپیدمی در ایالات متحده قلمداد کنیم. تیراندازی‌های جمعی در مدارس به یک کابوس مداوم برای کودکان و والدینشان در آمریکا تبدیل شده‌اند. حتی لازم است کودکان آموزش‌هایی درباره اینکه چگونه به تیراندازی جمعی در ایالت تگزاس واکنش نشان دهند، دریافت کنند چرا که این ایالت بالاترین میزان تیراندازی‌های مدارس را در آمریکا داراست.

علی‌رغم اظهارات تکراری «جو بایدن» رئیس جمهور ایالات متحده و تلاش‌ها برای ممنوع کردن خشاب‌های پرتعداد اسلحه‌ها، اعمال بررسی سوءپیشینه سراسری برای فروش اسلحه و حذف مصونیت قانونی تولیدکنندگان سلاح، بسیار بعید به نظر می‌رسد توسعه‌یافته‌ترین کشور جهان قادر باشد به معضل خشونت ناشی از اسلحه خود فائق آید. حتی بعید است آمریکا بتواند به طور موثر از افزایش سریع تیراندازی‌های جمعی در مدارس و دیگر اماکن عمومی جلوگیری کند.

این نقص نهادینه و ذاتی در سیستم حکمرانی آمریکاست که دولت این کشور را از ارجح قرار دادن منافع مردم باز می‌دارد و این در حالی است که سیاستمداران آن وقتی درباره قدرت سیاسی ایالات متحده حرف می‌زنند،‌ پرچم پرطمطراق آزادی و دموکراسی را به دست می‌گیرند و شعار می‌دهند.

در واقع دعوای دو حزبی ویژگی سیاست ایالات متحده است. و پشت این دو حزب بزرگ سیاسی گروه‌های منفعت‌طلب از جمله تولیدکنندگان و دلالان سلاح وجود دارند که سودهای کلان به جیب می‌زنند. «انجمن ملی اسلحه» لابی اسلحه‌سازان و دلالان سلاح در کنگره آمریکاست. این انجمن ده‌ها میلیون دلار از شرکت‌های سلاح برای تضمین ناکامی قوانین و مقررات مسئولانه مالکیت سلاح دریافت کرده‌ است.

مهم نیست بایدن و دیگر سیاستبازان آمریکایی چگونه درباره نیاز به حل مشکل خشونت ناشی از سلاح حرف می‌زنند زیرا واقعیت این است که آنها نمی‌توانند کاری جز حرافی برای حل این مشکل انجام دهند.

حرف زدن درباره اتخاذ تدابیر برای کاهش یا توقف خشونت ناشی از سلاح یک چیز است و انجام یک اقدام ملموس و عینی چیز دیگری است. این که آمریکایی‌ها تحت سایه خشونت ناشی از سلاح باید زندگی کنند به یک واقعیت تبدیل شده است.

این حقیقت دارد که فروش سلاح پس از هر تیراندازی جمعی افزایش سریعی دارد به یک چرخه نادرست تبدیل شده-چرا که هر چه تیراندازی‌های جمعی بیشتر اتفاق بیافتد، آمریکایی‌های بیشتری احساس می‌کنند لازم و ضروری است که فورا یک سلاح گرم برای حفاظت از جان خودشان در اختیار داشته باشند.

در نهایت باید گفت هیچ راه حلی برای خشونت ناشی از سلاح در ایالات متحده وجود نخواهد داشت تا زمانی که نهاد سیاسی آن به صورت ریشه‌ای اصلاح شود که البته به نظر می‌رسد این امر برای آینده نزدیک غیرممکن است.