تا أواخر قرن گذشته میلادی، یک گروه از مردم‌ چین به شیوه‌ای کاملا بدوی در محل طلاقی منطقه «لیو جی» و شهرستان «جی جین» استان گویی جوئو واقع در جنوب غربی چین زندگی می کردند. این شاخه از قوم میائو با جمعیت حدود ۵ هزار نفر به سادگی قابل شناسایی هستند چرا که زنان آنها به شکلی ویژه و با وسیله‌ای شبیه به شاخ‌هایی بلند در دو سوی سرشان خود را می آرایند.