در کوهپایه های کوه «هه‌ لان» واقع در شمال غربی چین، روستای کوچکی وجود دارد که به عنوان الگوی همکاری فقرزدایی با کمک شرق به غرب چین شناخته می‌شود. اسم این روستا" مین نینگ" است. "مین" یک نام مستعار کوچک برای استان فوجیان در سواحل جنوب شرقی چین و "نینگ" نیز  اسم کوتاه شده منطقه خودمختار نینگ شیا قوم مسلمان هوی است که  «مین نینگ» در آن قرار گرفته و این دو مکان با یکدیگر بیش از 2000 کیلومتر فاصله دارند.

"ما یالینگ" از اهالی روستای مین نینگ، 6 گلخانه میوه و سبزیجات را با کمک "لای روی یون"، فرستاده ویژه  فنی استان فوجیان ساخته است. "لای روی یون" به "ما یالینگ" کمک کرد تا فناوری کاشت درخت میوه و سبزیجات را بیاموزد و همچنین او را راهنمایی کرد تا ابزارهای فن‌آوری جدیدی را برای معرفی برخی میوه‌های جنوبی برای کاشت در این منطقه استفاده کند. با کمک "لای روی یون"، "ما یالینگ" نه تنها به درآمد رسید بلکه از یک کشاورز بی تجربه به یک  کشاورز نیمه متخصص تبدیل شد.

در مقایسه با مناطق شرقی، مناطق وسیعی از غرب چین از نظر توسعه اقتصادی خیلی پیشرفت نکرده اند. اجرای برنامه همکاری های فقرزدایی بین شرق و غرب و اجرای سیاست کمک هدفمند، راه های مهمی برای چین در جهت ارتقای توسعه اقتصادی منطقه غربی کشور است.

در آوریل سال 1997، شی جین پینگ، معاون وقت دبیر کمیته حزبی استان فوجیان برای بازرسی به منطقه کوهستانی نینگ شیا آمد و "فوجیان" و "نینگ شیا" را به هم پیوند زد. طی بیش از 20 سال گذشته، گروهی از اعضای گروه های آموزشی، مراقبت‌های پزشکی و کشاورزی از فوجیان به نینگ شیا آمده‌اند و خود را وقف کار فقرزدایی محلی کرده‌اند و «الگوی مین نینگ» را در همکاری‌های فقرزدایی بین شرق و غرب خلق کرده اند.

در چین، داستان های بسیاری شبیه به این داستان وجود دارند که افراد به ثروت رسیده به دیگر افراد فقیر کمک می کنند و باهم ثروتمند شدن مشترک را تحقق می بخشند.