نشریه «گلوبال تایمز» با انتشار کاریکاتوری تحت عنوان «آمریکا تراشه‌ها را نابود می‌کند» به بحث قانون تراشه آمریکا پرداخته و آن را عامل نابودی زنجیره صنعتی تراشه‌های جهان ارزیابی کرده است.

مجلس نمایندگان آمریکا در مرداد ماه قانونی را برای اعطای یارانه به صنعت داخلی تولید نیمه‌رسانا تصویب کرد. مجلس نمایندگان آمریکا در حقیقت ارائه بودجه‌ای 52 میلیارد دلاری را برای اعطای یارانه جهت تولید نیمه‌رسانا و اعتبار مالیاتی 24 میلیارد دلاری برای کارخانه‌های تراشه سازی تأیید کرده است. این مصوبه به طور رسمی به عنوان «قانون ایجاد مشوق‌های امیدبخش برای تولید نیمه‌رساناها برای آمریکا» شناخته می‌شود.

قانون تراشه ممکن است تولید کنندگان را مجبور کند تا ایالات متحده را ترک کنند چرا که این قانون جدید می‌تواند به شکل سختگیرانه‌ای تفسیر شود. نهادهای تنظیم‌کننده می‌توانند مجتمع‌ها و کارخانه‌های تولیدی در آمریکا را در صورتی که صاحبانشان مظنون به راه اندازی کارخانه در چین باشند، تعطیل کنند.

این در حالی است که آمریکا فقط حدود 12 درصد تراشه‌های جهان را تولید می‌کند و چهار پنجم کل کارخانه‌های تولیدی تراشه در قاره آسیا واقع شده‌اند. چین یک مهره کلیدی در این صنعت است.

واشنگتن طرح جدیدی با عنوان «اتحاد چهارگانه تراشه» متشکل از ایالات متحده، ژاپن، کره جنوبی و جزیره تایوان را مطرح کرده است. با این وجود، تراشه‌سازان خارج از آمریکا برای پیوستن به آن ابراز تمایل فراوانی ‌نکرده‌اند. شرکت «سامسونگ» تولید انبوه تراشه 3 نانومتری را آغاز کرده و این شرکت کره جنوبی همچنان متعهد به تداوم عملیات تولید تراشه خود در چین است.

دولت ایالات متحده امیدوار به شروع جهشی در تولید تراشه‌های خود است چرا که چند دهه قبل این کشور یک مبتکر برجسته در این حوزه بود به گونه‌ای که شرکت «اینتل» در این صنعت حکمفرمایی می‌کرد. «سیلیکون ولی» در کالیفرنیا نیز یک پیشرو در بخش‌های فناوری و علوم جهانی بود. بر همین اساس پنتاگون هم نگرانی خود در خصوص تکیه بر تراشه‌سازان خارجی به منظور تولید سیستم‌‌های تسلیحاتی جدید را ابراز داشته است.

به بیان دیگر آمریکا در حال جا ماندن از مبحث تراشه است و تقلا می‌کند تا خود را به حریفان برساند.

دولت بایدن تصور می‌کند با تصویب قانون تراشه، یک پیروزی اساسی به دست آورده اما آنها از پیش‌بینی خطرات بالقوه ناشی از این قانون غافلند. واشنگتن با این قانون، تراشه‌سازان جهانی را مجبور می‌کند تا یک طرف را انتخاب کنند و بر اساس چشم‌انداز تجاری بسیار غیرعاقلانه است که سرمایه‌‌گذاری‌های عظیم خود با چین را در ازای گرفتن چند یارانه ناچیز در آمریکا، رها کنند.

واقعیت این است که اقتصاد آمریکا در حال حاضر در یک «رکود فنی» قرار دارد و این در حالی است که چین در این وضعیت قرار ندارد. تراشه‌سازان بزرگ زنجیره تامین قدرتمندی دارند و شماری از کارخانه‌های و مجتمع‌های تولیدی تراشه در چین حضور دارند. این شرکت‌ها اگر بخواهند تولید خود در چین را تعطیل کنند، ‌سرمایه عظیمی از دست خواهند داد و با اختلالات گسترده‌ای روبرو می‌شوند.

نتیجتا، قانون تراشه آمریکا، احتمالا با نتیجه معکوس بزرگی روبرو خواهد شد چرا که اگر واشنگتن ممنوعیت‌های سرمایه‌گذاری ضدچینی برای شرکت‌ها وضع کند، آنها ممکن است از افتتاح کارخانه‌های جدید در ایالات متحده صرفنظر کنند.

شرکت‌ها در وهله اول و به عنوان اولویت مهم خود به دنبال سود هستند نه یارانه. قانون تراشه آمریکا نه تنها یک ناامیدی بزرگ برای آمریکایی‌ها خواهد بود بلکه می‌تواند در چشم اندازی طولانی باعث خسارت بیشتر به اقتصاد آمریکا شود.