«جیمز کلورلی» وزیر امور خارجه انگلیس اخیرا گفته که بریتانیا و موریس تصمیم گرفتهاند مذاکرات بر حاکمیت مجمع الجزایر «چاگوس» را شروع کنند و این امید وجود دارد که اوایل سال آینده به توافقی در این زمینه دست یافته شود.
جهان خارج این اظهارات وزیر خارجه انگلیس را گامی مهم در راستای حل منازعه حاکمیتی بر سر جزایر چاگوس ارزیابی میکند.
با این همه، از آنجا که انگلیس علاقه مند به مذاکره درباره حاکمیت چاگوس است، نباید جزایر فالکلند (مالویناس) را هم فراموش کرد( که هنوز در اشغال غیرقانونی بریتانیا قرار دارد) و نیز باید با آرژانتین بر سر حاکمیت جزایر فالکلند مذاکره کند.
جزایر مالویناس كه انگلیسیها آن را به نام «فالكلند» میشناسند طی دهههای اخیر هر از گاهی باعث بروز تنش و جنگ لفظی میان لندن و بوینوس آیرس شده است.
انگلیس از حدود سال 1833 میلادی و از دوره استعمار این جزایر را به نوعی تحت اشغال دارد و آن را جزیی از سرزمینهای ماوراء بحار خود میداند.
انگلیس از قدیم الایام یک قدرت اروپایی با بیشترین مستعمره در خارج از کشور بوده و به 90 درصد کشورها را در دورههای تاریخی مختلف تهاجم کرده است. چه مجمع الجزایر چاگوس باید چه فالکلند، همگی بدهیهایی هستند که از دوران استعمار بر گردن بریتانیا هستند و گواهی بر گناه کبیره استعمارگرایی امپراطوری بریتانیا محسوب میشوند.
مجمع الجزایر چاگوس در وسط اقیانوس هند و در اصلا قلمرو کشور جزیرهای موریس محسوب میشود. انگلیس در سال 1956 به عنوان یک شرط اضافی برای استقلال موریس، جزایر چاگوس را تحت عنوان «قلمرو بریتانیا در اقیانوس هند» تقسیم کرد و مدعی شد در موقع مقتضی آن را بازخواهد گرداند.
پس از آنکه موریس در سال 1968 استقلال خود را به دست آورد، از انگلیس خواست جزایر چاگوس را بازگرداند. با این وجود، طرف انگلیسی نه فقط عودت چاگوس را به تاخیر انداخت بلکه از ابزارهای مختلفی برای اخراج بومیان چاگوس استفاده کرد و از ارتش ایالات متحده حمایت کرد تا یک پایگاه نظامی در آنجا بسازد.
طول و عرض تاریخی جزایر چاگوس مشخص است و درخواستهای مشروع موریس از حمایت جامعه بینالمللی برخوردار بوده است.
تمایل طرف بریتانیایی به مذاکره درباره حاکمیت چاگوس بیشتر مدیون فشارهای وارده از طرف جامعه جهانی است و همچنین منعکس کننده افول کنونی قدرت و نفوذ جهانی انگلیس به حساب میآید. در عین حال، این امر به تشدید منازعات داخلی در انگلیس نیز مربوط است.
دلایل و انگیزههای این تمایل هر چه که باشد، انگلیس باید بدهیهای استعمارگرایی خود را بپردازد. پس از آنکه انگلیس تمایل به مذاکره باموریس را اعلام کرد، آرژانتین نیز بار دیگر از لندن خواست مذکرات بر سرحاکمیت فالکند را از سر بگیرد.
موضوع فالکلند مثل موضوع چاگوس، فسیل زنده دوران استعماری بریتانیا محسوب میشود.
حالا که انگلیس اعلام کرده آماده مذاکره با موریس بر سر حاکمیت مجمع الجزایر چاگوس است این در واقع اجرای کامل قطعنامه سازمان ملل محسوب میشود و همچنین پیشرفت جامعه بینالملل در حوزه ضد استعمارگرایی به حساب میآید. اما این فقط شروع ماجراست.
در حال حاضر 17 قلمرو بدون حاکمیت مستقل در جهان هستند که هنوز تحت استعمار هستند و از این تعداد 10 قلمرو در کنترل انگلیس است.
بریتانیا نباید فقط با موریس برای حل مناقشه بر سر حاکمیت چاگوس مذاکره کند بلکه باید فعالانه به درخواست مذاکره آرژانتین نیز پاسخ دهد و جزایر فالکند را هر چه سریعتر به صاحبان اصلی آن بازگرداند.
استعمارگرایی و هژمونی در قرن بیست و یکم میلادی هیچ جایی ندارند. انگلیس باید بدهیهای استعماری را که سالهای سال است به تعویق افتاده باز پس دهد!
-
2022/11/08 15:18:18
- GMT+08:00
- /