«سياست اصلاحات و درهای باز چين» 40 و اندی سال پيش در 18 دسامبر سال 1978 در سومين نشست عمومی يازدهمين دوره كميته مركزی حزب كمونيست چين با محوريت «سازندگی اقتصادی در امور ملی» آغاز شد.

از سياست اصلاحات و درهای باز چين با عنوان سوسياليسم با ويژگی های نوين و مختص چين نيز ياد می شود. چين بر اساس اين سياست توانست در سه دهه نخست آن، رشد اقتصادی 10 تا 12 درصد را حفظ كند در يك دهه گذشته نيز، رشد اقتصادی اين كشور بين 6 تا 8 درصد متغير بوده و اين رقم نيز اكنون در دامنه قابل قبولی قرار دارد.
شواهد تاريخی نشان می دهد اين كشور از غنی ترين و حاصلخيز ترين كشورها با رشد بسيار قابل توجه بخش كشاورزی بوده و از رونق شهری بودن نيز برخوردار شده و تا سال 1930 ميلادی اين شرايط را داشته و سپس دچار يك دوره افول شده است.
از اواخر قرن بيستم بود كه دوباره راه برای رشد چين فراهم شد و پس از اصلاحات در دهه 70 اوضاع به شكل قابل توجهی تغيير كرد و اين كشور توانست به دومين اقتصاد جهان تبديل شود.

اين كشور موفق شده است ميلياردها دلار سرمايه گذاری خارجی را به طور مستقيم جذب كرده و بيش از 3 هزار ميليارد دلار ذخيره ارزی داشته باشد.
نيمی از مردم چين را كشاورزان تشكيل می دهند و فراورده های كشاورزی اين كشور كفاف بيش از يك ميليارد نفر را می دهد و حتی به كشورهای ديگر صادر می شود.
چين توانسته است پس از اصلاحات در زمينه های مختلف صنعتی و توليدات فنی پيشرفته، موفقيت های چشمگيری داشته باشد اين كشور صادرات وسيعی در ماشين آلات دارد به سرعت در ساخت خودرو در حال پيشرفت است در زمينه اينترنت، نرم افزار و توليد بازی های اينترنتی بسرعت گام بر می دارد.

شركت های فناوری مخابراتی قوی دارد كه با همتايان خارجی برابری می كنند و برای توسعه نسل پنجم اينترنت فعاليت می كنند پيش بينی می شود چين در اين عرصه نيز حرف های زيادی برای گفتن داشته باشد.
چين در ساخت هواپيما و بالگرد گام های بلندی برداشته است اين كشور هم جنگنده می سازد و هم بالگرد توليد می كند و هم در حال ساخت هواپيماهای مسافربری است.
اسباب بازی، كفش، آهن، ذغال سنگ، اقلام ريز، پوشاك و هزاران قلم از كالاهای مصرفی و صنعتي دنيا را امروز چين توليد می كند و قدرت رقابت بالايی پس از اصلاحات در زمينه قيمتگذاری روی اين كالاها بدست آورده است و برای همين در برابر بيشتر شركای تجاری خود از مازاد تجاری برخوردار است.
هدف رشد اقتصادی چين اين است كه هم بتواند بهترين و با كيفيت ترين كالاها را در آينده در دنيا توليد كند و هم اينكه تا سال 2025 ميلادی توليد و ساخت چين را در دنيا نهادينه كند و از بند نهادهای دولتی بتدريج خلاص شود و كنترل دولت را بر قلب اقتصاد كشور كاهش دهد.
هم اكنون بخش دولتی چين كوچك است اما هنوز هم نهادهای دولتی، اصلی ترين مراكز قدرت را در اختيار دارند و در زمينه اقتصادی بسياری از شركت های قدرتمند و ثروتمند كشور دولتی هستند.
چين برای بسياری از كشورهای عقب مانده الگوی مناسب و راه آن راهی نسبتاً هموار است الگوی چين از آن جهت قابل بررسی است كه بكار گرفتن آن موجب نارضايتی صاحبان ثروت نمی‌شود برعكس ثروتمندان همه كشورهای جهان از اين الگو با رضايت كامل استقبال می‌كنند و سرمايه خود را در چين بكار می‌گيرند بدين وسيله هر دو طرف از اين كار سود مي‌برند.
گزارش های آماری نشان می دهد اين كشور بيش از 3 هزار ميليارد دلار ذخيره ارزی دارد البته پرمصرف ترين كشور در زمينه نفت است كه علت آن نياز مبرم به انرژی است اين كشور بيش از 65 درصد از نفت مورد نيازش را از كشورهای ديگر و بخصوص خاورميانه وارد مي کند.
چين توانسته است در سال های اخير رشد اقتصادي قابل توجهي داشته باشد زندگی مردم از لحاظ استانداردها 20 برابر بهتر شده است درامد روستاييان بيش از 50 درصد بالا رفته و بسياري از روستاهای اين كشور به بزرگترين پايگاه های توليدی چين و منطقه تبديل شده اند.
چين در دهه اول اصلاحات توانست توليد ناخالص داخلی را دو برابر كند و مشكل پوشاك و خوراك بيشتر مردم را حل و فصل كند و در دهه های بعدی نيز توليد ناخالص ملی بيش از سه برابر رشد كرد و درامد بالاتر مردم باعث شد زندگی بهتری داشته باشند و از قدرت خريد بالايی برخوردار شوند.

اين كشور به سمت ايجاد جامعه نسبتا مرفه، داشتن يك ارتش بسيار قوی، تبديل شدن به يك قدرت بزرگ فناوری و صنعتی، شهری شدن وسيعتر، ساخت مناطق بزرگ تجارت آزاد، افزايش تجارت خارجی و مدرن كردن کشور است.

اين كشور همچنين در حال حاضر در زمينه های كشاورزی، صنايع خدماتی، برنامه جاده ابريشم، سرمايه گذاری های وسيعتر چين در خارج از كشور، جذب سرمايه گذاری خارجی، توسعه صنايع خدماتي و گردشگری، تمركز بر صنايع خدماتی به عنوان موتور محركه رشد اقتصادی، ايجاد نظام با ثبات برای توسعه ساختارهاي اجتماعی و اقتصادی و توسعه صنايع حمل و نقل، بانكداری و توسعه صنعت بيمه و مديريت بر اموال غيرمنقول گام بر می دارد.
توسعه راه آهن، بنادر، راه های زمينی و دريايی ، ايجاد مناطق ويژه اقتصادی، ايجاد شهرهای باز ساحلی، ايجاد شركت های بزرگ با ادغام آنها با يكديگر، پيشرفته تر كردن نظام بانكی و سامانه های مالی و همچنين بهبود شرايط بازارهای سهام و اوراق بهادار از ديگر برنامه های است كه چين بر اساس تجربيات بیش از 40 ساله اصلاحات در دستور كار خود قرار داده است.