حقیقت زشتی که درباره دموکراسی مدعیانه آمریکایی وجود دارد، این است که انتخابات در این کشور، شوهایی سیاسی برای فریب مردم آمریکا هستند؛ آنچه در آمریکا تحت عنوان دموکراسی خوانده می شود، بازی قدرت و پول است.

دموکرات ها در حال تامین بودجه تبلیغات مربوط به انتخابات مقدماتی نامزدهای شکست پذیر میان جمهوریخواه و کاندید شدن آنهایند و جمهوریخواهان نیز در اعتراض به سیاست مهاجرتی، در حال انتقال مهاجران به شهرهای تحت رهبری دموکرات ها هستند. دو حزب جمهوریخواه و دموکرات آمریکا در حال تقلا برای کسب برتری نسبت به یکدیگرند.

به راه افتادن اینگونه درام های سیاسی بی پایان در آستانه برگزاری انتخابات میان دوره ای در آمریکا، چهره زشت و ناپسند دموکراسی آمریکایی را فاش می سازد.

آمریکا همراه مدعی بوده که انتخابات در این کشور نمادی از دموکراسی است؛ این در حالیست که سیستم انتخاباتی این کشور یک سیستم دو حزبی با سلطه دو حزب دموکرات و جمهوریخواه بر عرصه سیاسی است و همین امر، درگیری های حزبی را تشدید کرده و به شکاف حزبی و افراط گرایی در سراسر کشور آمریکا منجر شده است.

بر اساس گزارش منتشر شده در روزنامه «واشنگتن پست»، حداقل در 9 ایالت آمریکا از جمله کلرادو، ایلینوی و مریلند، دموکرات ها مبلغی بالغ بر 53 میلیون دلار برای حمایت از نامزدهای افراطی جمهوریخواه هزینه کرده اند.

همزمان با نزدیک شدن به تاریخ برگزاری انتخابات میان دوره ای آمریکا، درگیری های حزبی در این کشور شدیدتر می شود؛ حقیقت این است که رقابت های غیرعادی میان دموکرات ها و جمهوریخواهان هیچ ارتباطی با منافع واقعی مردم آمریکا ندارد آن هم در شرایطی که آمریکایی ها روز به روز بیشتر از دست محافل نخبگان واشنگتن افسرده می شوند.

نتیجه نظرسنجی دانشگاه «کوئینیپیاک» در آگوست نشان می دهد که 67 درصد از پاسخ دهندگان دموکرات و جمهوریخواه بر این باورند که دموکراسی آمریکایی در معرض خطر فروپاشی قرار دارد.

با نگاهی به تاریخ آمریکا می توان به خوبی درک کرد که عبارت «همه انسان ها برابر خلق شده اند» در بیانیه استقلال آمریکا تا چه اندازه مسخره است آن هم در حالی که مردان سفید پوست همواره از امتیازات بزرگی در این کشور برخوردار بوده اند. زنان سفید پوست آمریکا در سال 1920 حق قانونی رای بدست آوردند و بومیان آمریکایی تا سال 1924، تابعیت نداشتند و حق رای آنها نیز تا سال 1962 میلادی در تمامی ایالت ها به رسمیت شناخته نشده بود.

در سال 1870 میلادی بود که به آمریکایی های آفریقایی تبار حق رای داده شد اما این حق تا زمان جنبش حقوق مدنی در دهه 1960 به طور کامل محقق نگشت. امروزه آمریکایی های آفریقایی تبار همچنان برای رفتن پای صندوق های رای با مشکل مواجهند.

در حالیکه به نظر می رسد امروزه مردم آمریکا از حق رای و شرکت در انتخابات برخوردارند اما سیستم انتخاباتی این کشور اساسا در انحصار عده محدودی قرار دارد.

در حال حاضر شکاف مشخصی بین ترکیب اعضای کنگره و ساختار جمعیتی آمریکا وجود دارد و اقلیت های قومی هنوز حضورشان کمرنگ است.

بی عدالتی در سیستم انتخاباتی آمریکا موج می زند؛ بر اساس گزارش مرکز عدالت برنان دانشگاه نیویورک، 18 ایالت آمریکا 34 قانون رای محدود کننده را از سال 2021 میلادی به تصویب در آورده اند که به شیوه ای نامتناسب رای دهندگان بر اساس رنگ پوست آنها را تحت تاثیر قرار می دهد. به عنوان مثال رای دهندگان رنگین پوست باید در روز انتخابات مدت زمان طولانی تری را برای دادن رای منتظر بمانند.

در انتخابات به سبک آمریکایی، کاندیدا برای افزایش نفوذ خود هزینه های زیادی پرداخت می کنند به طوری که برگزاری کمپین های انتخاباتی، راه اندازی کمپین های تبلیغاتی و توزیع دفترچه های تبلیغاتی نیازمند صرف مقدار هنگفتی پول نقد است.

انتخابات در آمریکا به تجارت قدرت و پول و پروسه رای گیری در این کشور به پوششی برای توانمندسازی سرمایه داران تبدیل شده و شعار معروف «هر فرد، یک رای»، در حقیقت «هر یک دلار، یک رای» است!

بعد از آنکه دیوان عالی آمریکا در سال 2010 و 2014 میلادی با معکوس سازی محدودیت های مالی، شرکت ها و دیگر گروه های خارجی را برای هزینه بودجه های نامحدود در انتخابات این کشور توانمند ساخت، پول، کنترل بیشتری در سیاست این کشور بدست آورد.

«جیمی کارتر» رئیس جمهور اسبق آمریکا زمانی اذعان کرد که آمریکا به جای دموکراسی، یک الیگارشی است!

وب سایت آمریکایی «اوپن سیکرتس» (OpenSecrets) پیش بینی کرده است که کل بودجه ای که در انتخابات میان دوره ای فدرال 2022 هزینه خواهد شد، بالغ بر 9.3 میلیارد دلار خواهد بود.

سیاستمداران آمریکایی بعد از اینکه به قدرت می رسند، بدنبال تامین منافع شخصی اشان هستند به طوری که تحلیل انجام شده در ماه سپتامبر توسط روزنامه «نیویورک تایمز» افشا کرده است که حداقل 97 نفر از اعضای فعلی کنگره آمریکا، اقدام به خرید و فروش سهام، اوراق قرضه و سایر دارایی های مالی کرده اند درحالیکه این اقدام آنها با عملکردشان در کنگره در تضاد بوده است؛ معاملات مشابهی توسط همسر و فرزندان این اعضای کنگره نیز گزارش شده است.

خسارت بارتر این است که بسیاری از سیاستمداران و مقامات ارشد آمریکا از بخش خصوصی وارد دولت می شوند و بعد از کناره گیری و یا ترک سمت دولتی اشان، به فعالیت در بخش خصوصی و شغل های پردرآمد خود باز می گردند و برخی از آنها حتی اقدام به افتتاح شرکت های خصوصی اشان می کنند که این شرکت ها در نقش ارائه دهنده خدمات لابی عمل می کنند.

«فرید ورتایمر» وکیل و فعال آمریکایی معتقد است: « فساد در آمریکا از پول توی جیب صاحبان مقام ریشه نمی گیرد. بلکه این خود یک فرآیند فساد سیستماتیک است. وقتی شما با میلیاردها دلار سر و کار دارید که بخش اعظم آن برای خرید نفوذ صرف می شود، این پول بر سیستم مسلط می گردد و به این ترتیب، دفاع از آمریکایی های معمولی و حفظ نمایندگی، کاری به مراتب دشوارتر می گردد».

«گری یانگ» استاد جامعه شناسی دانشگاه منچستر نیز بر این باور است که دلار نقشی تعیین کننده در سیاست آمریکا بازی می کند. وی می گوید: «در انتخابات آمریکا مهم نیست که شما به چه کسی رای می دهید چرا که پول همواره برنده است».