نشریه «چاینا دیلی» با انتشار کاریکاتوری آمریکا را در حالی به تصویر کشیده که از سایه «تهدید چین» که در واقع سایه خودش و ساخته خودش است وحشت دارد.

بسیاری از قانونگذاران و سیاستمداران آمریکایی به موضوع چین نگاهی قلدرانه و اغراق آمیز دارند و از طریق آن به مخالفانشان حمله ور میشوند به آنها اتهام «ضعیف بودن» میزنند. موضوع «تهدید چین» در حال تبدیل شدن به رویکردی تجاری برای آمریکا یا اسم رمزی برای جلب توجه است.

از منظر ملی نیز، چین‌هراسی در جامعه آمریکایی بیداد می کند که تفاوت چندانی با «ژاپن هراسی» دهه‌های 1980 و 1990 ندارد. در هر دو مورد، آمریکا به «تعقیب کنندگان» خود به چشم رقیب می‌نگرد و برای تضمین جایگاه خود به عنوان کشور برنده به هر وسیله ای سعی در سرکوب آن‌ها دارد.

اما این بار با دفعه پیش فرق میکند، زیرا واشنگتن نمیتواند چین را هم مثل ژاپن مجبور به امضای توافقنامه‌ای مثل پلازا کند. مردم چین به توهمات اعتقادی ندارند و از نیروهای اهریمنی نیز واهمه‌ای ندارند وهرگز تسلیم تهدید یا زور نخواهند شد.

گفتار و کردار آمریکا در ساختن یک دیو از چین، یادآور یک شعر باستانی چینی برای مردم این کشور است که می‌گوید: در کنار رودخانه یانگ‌تسه، میمون‌ها بی وقفه ناله سر می‌دهند. قایقم به سرعت ده هزار کوه را پشت سر گذارده است. این شعر به عبارتی اشاره به گذرا بودن این وضعیت دارد.

باید به این نکته توجه داشت که دیو ساختن از چین نمی تواند باعث نجات آمریکا از گرفتاریهایش باشد و در عوض، مشکلات داخلی و خارجی واشنگتن را تشدید خواهد کرد و فضا را برای حل آنها در آینده تنگتر خواهد کرد.

حتی برخی افراد با بصیرت در آمریکا نیز هشدار داده اند که اصرار بیش از حد به تضعیف پکن می تواند باعث شود واشنگتن از مهمترین وظایف خود در داخل غافل شود و سیاست های خارجی خود را به انحراف بیشتر سوق دهد.

 جوزف نای، محقق آمریکایی در مقاله ای که سال گذشته منتشر شد به خطرناک بودن غرور آمریکایی و ترس اغراق‌آمیز آن اشاره کرده است. به گفته وی آمریکا و چین باید از هراس‌افکنی‌های اغراق آمیزی که می تواند منجر به جنگ سرد یا گرم جدیدی شوند، اجتناب کنند. نای همچنین آمریکایی‌های را بیمارانی خطاب کرد که علاقه ای به خوردن دارو ندارند.

برخی کارشناسان می‌گویند که در واقع این نژادپرستی آمریکایی است که موجب شده تا سیاست‌گذاران و رسانه‌ها دیدگاه‌های مطلوبی نسبت به شرق نداشته باشند و فرقی هم نمیکند که چه بهانه‌ای برای ارضای تمایلات نژادپرستانه و بیمارگونه خود بیاورند.

از طرفی، آمریکا همیشه در تلاش است تا در هر جنبه ممکن با چین به مخالفت بپردازد و ایدئولوژی ضد چینی خود را با زور هم که شده به دیگران بخوراند. اما حقیقت همیشه در برابر چنین فشار‌هایی ایستاده است. چنین پیچیدگی‌هایی باعث شده است تا برخی از نخبگان آمریکایی دچار تردید و تفرقه شوند. با این حال، «تهدید چین» علت اصلی مشکلات داخلی و خارجی آمریکا نیست. دیر یا زود حقیقت باعث می شود تا آنها بفهمند که چین‌هراسی برایشان ثمری ندارد و درمان مؤثر بیماری‌شان همکاری برد-برد است.