نانسی پلوسی، رئیس مجلس نمایندگان آمریکا  اخیراً با پرچم "دموکراسی" و ادعای "حمایت از دموکراسی" از منطقه تایوان چین بازدید کرد اما مردم تایوان به خوبی از نیت واقعی او آگاه هستند. برخی از معترضان در جزیره تایوان خاطرنشان کردند که پلوسی "برای منافع شخصی خودش، حزب سیاسی اش و منافع ایالات متحده" به تایوان آمد . برخی از آنان نیز گفتند که "مردم تایوان صلح را دوست دارند و حاضر نیستند قربانی گلوله توپ ایالات متحده باشند و در برابر ملت خود تبدیل به گناهکار شوند."

آمریکایی ها به خوبی از این موضوع آگاه هستند. در کنفرانس مطبوعاتی کاخ سفید که پنجم اوت برگزار شد، خبرنگاری با تندی پرسید که آیا پلوسی باید مسئول فروپاشی روابط چین و آمریکا باشد یا خیر؟  خبرنگار دیگر پس از او اشاره کرد که سفر پلوسی به تایوان " باعث تشدید اوضاع در تنگه تایوان شده است."

سفر پلوسی به تایوان به هیچ وجه دفاع از «دموکراسی» نیست، بلکه دامن زدن به تفرقه و زیر پا گذاشتن دموکراسی است. دموکراسی چیست؟ معنای اصلی دموکراسی این است که مردم صاحب کشور خود هستند. در موضوع تایوان، موضع بیش از 1.4 میلیارد چینی همیشه ثابت بوده و قاطعانه از حق حاکمیت ملی و تمامیت ارضی خود محافظت می کنند و هرگز هیچ فضایی را به هیچ شکلی در اختیار  نیروهای "جدایی طلب تایوان" نمی گذارند. اگر پلوسی واقعاً از دموکراسی حمایت می کند، باید به آرمان های مشترک مردم چین که یک پنجم جمعیت جهان را تشکیل می دهند، احترام بگذارد. برعکس، پلوسی در طرف مقابل دموکراسی قرار می گیرد.

 پلوسی و دیگرانی که "دموکراسی" را به کشورهای دیگر می فروشند، آیا تا به حال به وضعیت ایالات متحده خود نگاه کرده اند؟ تیراندازی های مداوم، اپیدمی طولانی کرونا، تشدید تبعیض نژادی. . . همه نشان دهنده ریاکاری و سرد شدن آتش «دموکراسی آمریکایی» و فروپاشی آن است.

طی چند روز گذشته، اقدامات متقابل مشروع چین مورد حمایت گسترده جامعه بین المللی  قرار گرفته است . این اقدامات متقابل نه تنها یک هشدار جدی به تحریک‌کنندگان و دفاع قاطع از حق حاکمیت ملی و تمامیت ارضی است، بلکه ضدحمله محکمی برای کشورها و مناطقی مورد تجاوز عمیق  «دموکراسی به سبک آمریکایی» است. بیش از 170 کشور و سازمان بین المللی ضمن  محکوم کردن پلوسی به دلیل رفتن به تایوان، پایبندی خود به اصل چین واحد و حمایت خود از چین در حفاظت از حاکمیت و تمامیت ارضی خود را اعلام کرده اند.

این یک مبارزه بزرگ بین نیروهای سلطه طلب و نیروهای ضد سلطه، عاملان مداخله و نیروهای ضد مداخله و  تجزیه طلبی و مبارزه کنندگان با تجزیه طلبی است. روز به روز از طرفداران "دموکراسی" زهرآگین پلوسی کاسته می شود.