«جو بایدن» رئیس جمهور آمریکا شنبه اولین سفر خاورمیانه‌ای خود از زمان ورود به کاخ سفید را به اتمام رساند و این در حالی بود که کشورهای منطقه اشتیاق چندانی نشان نداند و همین بار دیگر ثابت کرد که تلاش خودخواهانه ایالات متحده برای سلطه یکجانبه طرفداری ندارد.

گرچه بایدن سعی کرد «فصل جدیدی» از مداخله آمریکا در منطقه را آغاز کند اما این لفاظی با این حقیقت که واشنگتن کشورهای خاورمیانه را به عنوان ابزار در نظر می‌گیرد و آماده سوءاستفاده یا کنار گذاشتن آنهاست، تحت الشعاع قرار گرفت. 

با وجود تبلیغات فراوان درباره سفر بایدن، محور اصلی آن دستاوردهای سیاسی و حفظ نفوذ آمریکا در این منطقه بود.

بایدن طی سفرش به منطقه سعی کرد عربستان سعودی و دیگر کشورهای عرب خلیج فارس را به عرضه نفت بیشتر برای کاهش فشارهای تورمی در داخل ایالات متحده، ترغیب کند. او همچنین تلاش کرد چندین کشور منطقه را در مقابل ایران و روسیه قرار دهد و ایده ایجاد یک بلوگ نظامی ضدایرانی را که بسیاری از آن به عنوان نسخه خاورمیانه ناتو یاد می‌کنند، تداعی کند.

اما مهم نیست آمریکا چقدر چرب زبانی کند، مهم این است که کشورهای منطقه پاسخ گرمی به طرح آمریکا ندادند. بایدن نه در ایجاد اتحاد نظامی منطقه‌ای علیه ایران موفق شد و نه در متقاعد کردن عربستان سعودی برای افزایش عرضه نفت.

چرا؟ دلیل اصلی این است که تفکر هژمونیک واشنگتن و رویکرد مقابله‌جویانه آن به دیوار توسعه، همکاری و صلح منطقه‌ای برخورد کرد.

جهان اکنون با چالش‌های بزرگ ناشی از کووید-19 و نزاع‌های ژئوپلتیکی روبروست. جامعه جهانی باید بر احیای اقتصاد جهانی، دستیابی به امنیت غذا و حفظ سلامت عمومی تمرکز کند. واشنگتن در حال حرکت در جهت مخالف خواسته‌های مشترک مردم سراسر جهان است و این کار را با سوء استفاده از خاورمیانه به عنوان صحنه بازی‌های ژئوپلتیکی در میان قدرت‌های بزرگ،‌ انجام می‌دهد. 

ایالات متحده طی سال‌ها گستاخانه در امور خاورمیانه مداخله کرده و جنگ به راه انداخته و تحریم‌های یکجانبه در این منطقه وضع کرده است. این کشور با اقدامات خود باعث کشته و آواره شدن شمار زیادی از مردم منطقه شده و بنا بر این چهره واقعی آن به عنوان یک «دردسرساز» روز به روز بر همگان آشکار گشته است. مردم خاورمیانه پس از دهه‌ها جنگ و ناآرامی اکنون در میانه دشواری‌های روزافزون جهانی، حقیقتا خواهان صلح،‌ امنیت و توسعه هستند. ظاهرا ایالات متحده قادر است هر کاری انجام دهد اما عاجز از تحقق موارد فوق است.