دولت کنونی آمریکا بارها درباره حصار حفاظتی برای روابط با چین صحبت کرده است اما این حصار حفاظتی در واقع چیست. دولت آمریکا تعریف مشخصی ارایه نداده است. البته آمریکا نیز حق تعریف یک جانبه آن را ندارد.

این در حالیست که دیدار وزیران خارجه دو کشور که شنبه در جزیره بالی در حاشیه اجلاس گروه 20 برگزار شد، جهان را به این نتیجه رساند که این به اصطلاح «حصار حفاظتی» روابط چین و آمریکا از قبل وجود داشته و حالا آمریکا که بار دیگر آن را مطرح کرده، در واقع آمریکا باید مسوولیت تقویت این «حصار حفاظتی» را بر عهده گیرد.

دلیل اشاره مجدد آنتونی بلینکن وزیر خارجه آمریکا به عبارت «حصار حفاظتی» در دیدار با وانگ یی، این است که از یک سو آمریکا به اهمیت و فوریت مهار اختلافات با چین پی برده و به دنبال حفظ حداقلی ثبات این روابط است؛ و از سوی دیگر، آمریکا نمی خواهد علت اصلی مشکلات کنونی در روابط با چین را  بازبینی کرده و به دنبال آن است که مسوولیت این نتیجه را بر گردن چین بیاندازد.

با نگاه به تاریخ روابط چین و آمریکا متوجه می شویم هر وقت روابط این دو کشور با چالش رو به رو می شد، دلیل آن به مراعات نکردن سه بیانیه مشترک چین و آمریکا توسط آمریکا باز می گشت. در موارد کنونی نیز این نکته حتی آشکارتر و مشخص شده که یگانه راه تقویت «حصار حفاظتی»، اجرای هرچه زودتر توافقات حاصله میان سران دو کشور است.

وانگ یی نیز در دیدار به روشنی یادآور شد، آمریکا با آن که بار دیگر درباره تقویت این «حصار حفاظتی» صحبت می کند، باید اولویت در این راستا را اجرای همه تعهدات خود نسبت به چین بداند. مثلا، آمریکا درباره عدم حمایت از جدایی تایوان از چین تعهد داده، باید از همه سیاست های آسیب رسان برای سیاست «چین واحد» و موانع روند یکپارچگی چین دست بردارد.

در این راستا، وانگ یی به نمایندگی از کشورش چهار فهرست برای آمریکا مطرح کرد که عبارتند از: فهرست اقدامات نادرست آمریکا که باید متوقف شود، فهرست موارد کلیدی که چین نگران آن است، فهرست طرح های قانونی آمریکا مربوط به چین که چین نسبت به آن نگرانی عمده دارد و فهرست هشت حوزه همکاری. لازم به ذکر است در مقایسه با دو فهرست مطروحه چین در دیدار قبلی مقامات عالی رتبه دو کشور در سال گذشته در شهر تیان جین، این چهار فهرست هم شامل فهرست مواردیست که آمریکا باید اصلاح کند و هم موارد همکاری را در بر می گیرد.

تاریخ ثابت کرده است که تنها در صورت رعایت معیارهای روابط بین المللی می توان «حصار حفاظتی» واقعی روابط دو کشور را ایجاد کرد.