به مناسبت بیست و پنجمین سالگرد بازگشت هنگ کنگ به  میهن، بوریس جانسون نخست وزیر بریتانیا  و لیز تراس وزیر خارجه این کشور به ترتیب بیانیه هایی منتشر کردند و مدعی شدند که طرف بریتانیا  تحت پیمان مشترک چین و انگلیس در قبال ساکنان هنگ کنگ "مسوولیت تاریخی" دارد و بیان کردند که  "هنگ کنگ را رها نمی کنند". این عملکرد سیاسی مضحک نشان دهنده عدم تمایل مستعمره نشینان سابق به پذیرش این واقعیت است که "امپراتوری که خورشید هرگز در آن غروب نمی کند" مدت هاست از بین رفته است.

دولت های چین و بریتانیا دسامبر 1984 بیانیه مشترک چین و انگلیس را برای حل مساله بازگشت هنگ کنگ امضا کردند. محتوای اصلی این است که چین اعمال حاکمیت خود بر هنگ کنگ را  از سر می گیرد. بر اساس این بیانیه، پس از بازگشت هنگ کنگ به چین در 1 ژوییه 1997، بریتانیا هیچ حق حاکمیت، حق مدیریت و حق نظارت بر هنگ کنگ ندارد. به عبارت دیگر، بریتانیای کنونی حق دخالت در امور هنگ کنگ ندارد.

هنگ کنگ به خوبی  پیشرفت می کند یا نه، حقایق بهترین گواه است.  آزادترین اقتصاد جهان، مرکز مالی بین المللی، مرکز حمل و نقل بین المللی و  مرکز تجارت بین المللی... از زمان بازگشت آن به چین از 25 سال گذشته، دستاوردهای توسعه هنگ کنگ برای همه آشکار است و "یک کشور با دو نظام" به موفقیت  جهانی دست یافته است. در جامعه هنگ کنگ امروز، دوست داشتن کشور و هنگ کنگ به جریان اصلی اجماع تبدیل شده و جایی برای استعمارگران برای اعمال شرارت وجود ندارد.

در بریتانیا، درخواست های همه پرسی برای استقلال اسکاتلند رونق گرفته است. در همان زمان، خواسته های خارج شدن ایرلند شمالی از بریتانیا نیز رخ می دهد. دولت جانسون اکنون ادعا می کند که "هنگ کنگ را رها نمی کند"، تنها  برای آن که با قدرت نشان دادن به جهان خارج و ایجاد حس حضور در جهان، درگیری های داخلی را منحرف کند و کس  دیگر را مقصر نشان دهد. این تنها خود فریبی است.

هنگ کنگ، سرزمین چین است و هیچ ربطی به بریتانیا ندارد.