چین همواره به موضوع حقوق بشر و توسعه اجتماعی به ویژه در رابطه با اقوام ساکن در مناطق مرزی این کشور بیشترین اهمیت را قائل بوده و اقدامات جدی زیادی برای حمایت از حقوق بشر و پیشبرد توسعه اجتماعی انجام داده است. چین برخلاف آمریکا فقط از موضوع حقوق بشر دم نمیزند و به آن عمل هم می‌کند. در عوض این کشورِ تحت رهبری حزب کمونیست چین، وحدت قومی را ترویج کرده و توسعه را در منطقه خودمختار اویغور شین‌جیانگ تسهیل کرده است.

شین‌جیانگ در سال‌های گذشته پیشرفت‌های متعدد و مداومی داشته که یکی از آن‌ها ریشه کن کردن تروریسم بوده است. در واقع، علیرغم همه‌گیری کووید-19، شین‌جیانگ جایگاه خود را به عنوان حلقه اصلی ابتکار یک کمربند و جاده حفظ کرده و تجارت و همکاری با کشورها و مناطق همسایه تسهیل کرده است.

با این حال، برخی از کشورهای غربی به رهبری ایالات متحده همچنان به داستان‌سرایی درباره «نسل‌کشی» و «نقض حقوق بشر» در شین‌جیانگ ادامه می‌دهند. در دو سال گذشته، کنگره آمریکا طرح ها و «قوانین» بسیاری را در مورد مسائل شین‌جیانگ و تبت تصویب کرده است تا سیستم سوسیالیستی و سیاست بر پایه حقوق بشر در چین را لکه دار کند.

این به اصطلاح «قوانین» پیشنهاد شده توسط برخی از جنگ‌طلبان ضد چینی، مشابه سایر قوانین مرتبط با چین هستند که توسط کنگره آمریکا به تصویب رسیده است و آمریکا همچنان از چنین «قوانینی» برای مداخله در امور داخلی چین و زیر سوال بردن حاکمیت و تمامیت ارضی آن استفاده می‌کند. آمریکا همچنین از این «قوانین» به عنوان ابزاری برای اعمال تحریم علیه چین و حمله به سیاست‌‎های این کشور استفاده می‌کند.

برخی از اعضای کنگره با تشویق رئیس مجلس نمایندگان به طور مداوم مسائل شین‌جیانگ و تبت را مطرح کرده اند. آمریکا حتی مقاماتی را به هند و نپال فرستاده تا با برخی جدایی طلبان چینی در آنجا ملاقات کنند. سیاستمداران آمریکایی با این کار روابط چین و آمریکا را تیره‌تر کرده اند.

در پس چنین اقداماتی، سازمان‌هایی مانند بنیاد ملی دموکراسی وجود دارند که از پروژه‌های خرابکارانه مربوط به شین‌جیانگ و تبت حمایت می‌کنند. علیرغم اینکه این سازمان‌ها از پول مالیات دهندگان آمریکایی استفاده می‌کنند که به سختی به دست آورده اند، بودجه آنها برای سال 2022 تقریباً دو برابر شده است.

همچنین برخی از به اصطلاح دانشمندان غربی از جمله آدریان زنز آلمانی، جو اسمیت فینلی بریتانیایی و دیلنور ریحان، مدیر موسسه اویغور اروپایی، چین را به «نسل کشی» در شین‌جیانگ متهم کرده‌اند.

اما حقایق چیز دیگری می‌گویند. قبل از تأسیس جمهوری خلق در سال 1949، شین‌جیانگ 4.33 میلیون نفر جمعیت داشت. این منطقه مدت کوتاهی پس از شروع اصلاحات و گشایش در سال 1978 وارد دوره جدیدی از توسعه شد و تا سال 2020 جمعیت آن به 25.85 میلیون نفر افزایش یافت. و این واقعیت که جمعیت اویغورها از 3.60 میلیون نفر در سال 1953 به 11.62 میلیون در سال 2020 رسید نشان می دهد که ادعای «نسل کشی» غرب چقدر پوچ و بی اساس است.

شین‌جیانگ در سال‌های اخیر اقدامات بسیاری را برای حفاظت از حقوق بشر و در عین حال مبارزه با سه شر تروریسم، افراط‌گرایی مذهبی و تجزیه‌طلبی انجام داده است و از آزمون تاریخ سربلند بیرون خواهد آمد.

با گذشت شش سال پس از حوادث تلخ سال 2016، هیچ حادثه تروریستی و خشونت آمیز دیگری در شین‌جیانگ رخ نداده و این حقیقت در مورد شین‌جیانگ برای جهانیان شناخته شده است.

همچنین، محققان خارجی که تحقیقات صادقانه‌ای در مورد شین‌جیانگ انجام داده اند، سیاست ضد تروریسم چین را مؤثر و صحیح می‌دانند و تأکید دارند که اتهامات و تهمت‌های غرب علیه چین، به ویژه تهمت‌هایی که توسط ایالات متحده زده می‌شود، بی اساس و غیرقابل اثبات است. همچنین این محققان که بسیاری از آنها از شین‌جیانگ دیدن هم کرده‌اند، می گویند که حمایت از حقوق بشر و توسعه اجتماعی در شین‌جیانگ پیشرفت مستمری داشته است.

چین، بالاخص از طریق شین‌جیانگ، به باز کردن درهای خود به سمت جهان خارج و ترویج طرح کمربند و جاده ادامه خواهد داد. همچنین این کشور با وجود همه‌گیری، همچنان از سیاستمداران، دانشمندان و مردم عادی از سراسر جهان برای بازدید از شین‌جیانگ و دیدن وضعیت واقعی آنجا استقبال خواهد کرد.

سازمان‌های سیاسی و افرادی که درباره منطقه خودمختار اویغور شین‌جیانگ چین دروغ‌پردازی می‌کنند و با وجدان عمومی در جهان بازی می‌کنند، بیش از پیش منزوی خواهند شد. در حقیقت، هیچ دروغی نمی‌تواند این حقیقت را بپوشاند که شین‌جیانگ از ثبات و رفاه اجتماعی برخوردار است و ساکنان این منطقه در صلح و رضایت کامل زندگی و کار می‌کنند.