کابینه نپال در نشست اخیر خود تصمیم به توقف همکاری «برنامه مشارکت دولتی» (SPP) با ایالات متحده گرفت. جهان متوجه شده است که هنگام اتخاذ این تصمیم، همه طرف ها و ارتش نپال موضع یکسانی از خود نشان دادند و همه معتقد بودند که "پیوستن به SPP به نفع نپال نیست" و بحث در این مورد باید برای همیشه کنار گذاشته شود. برخی تحلیلگران گفتند که تصمیم نپالی به معنای آن است که به اصطلاح "استراتژی هند و اقیانوس آرام" ایالات متحده دچار شکست شده است.

طرح SPP چیست؟ یک برنامه تبادل بین گارد ملی ایالات مختلف آمریکا و همپیمانان این کشور است که در دهه 1990 با هدف کمک به کشورهای مربوطه برای "اصلاح" نیروهای دفاعی ملی کشورهای مربوطه پس از فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی راه اندازی شد.

بر اساس پیش نویس اخیر همکاری SPP بین نپال و ایالات متحده، محتویات اصلی آن عبارتند از: دو طرف تمرینات نظامی مشترک را در منطقه فلات نپال انجام خواهند داد، گارد ملی سازمان شبه نظامی ایالات متحده بدون محدودیت وارد نپال خواهد شد و زیرساختها را احداث خواهد کرد.  ایالات متحده اطلاعات ضد تروریسم و تجهیزات نظامی و موارد دیگر را در اختیار نپال قرار خواهد داد. معلوم است که این بندها رنگ نظامی آشکار دارند و قصد دخالت در امور داخلی نپال در آن بسیار آشکار است و همین به طور طبیعی باعث بروز یک جنجال داخلی بزرگ در نپال شد. تصمیم اخیر کابینه نپال مبنی بر توقف ترویج برنامه SPP در راستای منافع ملی نپال و در راستای سیاست خارجی درازمدت متوازن و غیر متعهد نپال است.

نپال در دامنه‌های جنوبی هیمالیا و در همسایگی چین و هند قرار دارد و موقعیت ژئوپلیتیکی آن بسیار مهم است. تحلیلگران خارجی معتقدند که ایالات متحده از تغییرات سیاسی در نپال در سال های اخیر برای افزایش مداخلات و نفوذ خود در امور سیاسی و امنیتی نپال استفاده می کند و به پرورش نیروهای طرفدار آمریکا ادامه می دهد.

با نگاهی عمیق تر، پیشنهاد و "قمار" ایالات متحده با کارت نپال در خدمت طرح کلی استراتژیک فعلی ایالات متحده علیه چین است. از اعمال فشار بر نپال، جوسازی در مورد مسئله دریای چین جنوبی و  به اصطلاح "چارچوب اقتصادی هند و اقیانوس آرام" که چندی پیش منتشر شد، ایالات متحده تمام تلاش خود را برای ایجاد یک " میدان مین " در اطراف چین انجام می دهد و قصد دارد از کشورهای آسیا و اقیانوس آرام به عنوان "سربازان پیاده" سلطه طلبی ایالات متحده استفاده کند .

مردم آسیا و اقیانوس آرام  جنگ سرد و گرم بسیاری را پشت سر گذاشته اند و  آنچه اکنون دنبال می کنند ثبات کشورهایشان و به دست آوردن یک زندگی همراه با رفاه است. چین یک فرصت و یک شریک برای آنان است و این موضوع در منطقه آسیا و اقیانوس آرام به یک اجماع تبدیل شده است. تصمیم نپال در واقع آب سردی بر پیکر «استراتژی هند و اقیانوس آرام» آمریکا بود و این شاید تنها آغاز راه باشد. از آنجایی که بیشتر کشورها بر اساس منافع خود انتخاب های منطقی انجام می‎دهند، به اصطلاح «استراتژی هند و اقیانوس آرام» که ایالات متحده آنرا تبلیغ می‌کند، دیر یا زود به شکست خواهد انجامید.