فیلیپه کامارگو گایوتو محقق برزیلی 23 ژوئن با انتشار مقاله ای در چاینا دیلی اعلام کرد که  سال 2022 چین بار دیگر ریاست بریکس را برعهده دارد،  تعمیق همکاری بریکس آغازگر دوره جدیدی از توسعه جهانی خواهد بود.

در این مقاله اشاره شده است که اکنون لازم است اقتصادهای نوظهور و در حال توسعه نش پیشرو در شرایط پیچیده بین المللی ایفا کنند، زیرا روابط آنها مبتنی بر همکاری، همبستگی و درک متقابل است. اگر نتوان رابطه ای مبتنی بر همکاری، همبستگی و تفاهم متقابل را برای دوره جدیدی از توسعه جهانی ایجاد کرد، آینده نظام سیاسی بین المللی نامشخص خواهد ماند.

 دستور کار جهانی بریکس مبتنی بر راه حل های مشخص برای مشکلات خاص و ساختن آینده ای بهتر برای بشریت است. 10 سال است که کشورهای بریکس راه حل های خود را برای مشکلات ساختاری پیشنهاد می کنند و اجرای این پیشنهادات ضروری است.

در مواجهه با درگیری‌های مسلحانه، برخی کشورها سعی می‌کنند با راه‌اندازی درگیری‌های مسلحانه بیشتر، آن را حل کنند، فارغ از اینکه نتیجه آن چه باشد، ضرر آن بیشتر از  دستاوردهایش است. در واقع، با هدف  پیشبرد صلح، می‌توان درگیری‌های مسلحانه را از طریق گفت‌وگو و رایزنی میان طرف‌های درگیر حل و فصل کرد.

نقش پیشروی کشورهای بریکس در روابط بین‌الملل، برای حفظ امنیت جامعه بین‌المللی مفید است. با این حال، حل منازعات مسلحانه بر عهده کشورهای بریکس نیست، بلکه مسئولیت شورای امنیت سازمان ملل متحد است. جامعه بین‌المللی و سازمان ملل باید راه‌حل‌های مشخصی برای مشکلات و درگیری‌های امنیتی بین‌المللی بیابند.

رهبر چین خاطرنشان کرده‌ است که کشورهای بریکس باید اعتماد متقابل سیاسی و همکاری‌های امنیتی را تقویت کنند، ارتباطات و هماهنگی را در مورد موضوعات مهم بین‌المللی و منطقه‌ای افزایش دهند، به منافع و نگرانی‌های اصلی یکدیگر توجه کنند، به حاکمیت، منافع امنیت و توسعه یکدیگر احترام بگذارند و با سلطه جویی و سیاست زورگویی مخالف کنند، در برابر ذهنیت جنگ سرد و رویارویی گروهی از خود مقاومت نشان دهند و به طور مشترک یک جامعه ایمن را برای بشر بسازند.

جامعه بین المللی باید بداند که کشورهای بریکس همواره متعهد به ارائه راه حل های خاص برای مشکلات خاص بوده‌اند. در دوره ریاست چین بر بریکس هیچ چیز تغییر نخواهد کرد. همبستگی و همکاری، همواره کلید ارتقای توسعه پایدار، چندجانبه گرایی و حکمرانی جهانی توسط کشورهای بریکس بوده است و این روند حرکت ادامه خواهد داشت.

 از زمان بحران مالی جهانی در سال 2008، نظم جهانی به سرعت از الگوی تک قطبی به الگوی چند قطبی تغیر کرده و قدرت کشورهای بزرگ منطقه ای به سرعت افزایش یافته است. کشورهای بریکس همواره نمایندگان اصلی اقتصادهای نوظهور و در حال توسعه بوده اند و همانند سایر کشورهای در حال توسعه، آنان نیز به شدت تحت تأثیر رکود تورمی، تغییرات آب و هوایی، نابرابری اقتصادی و درگیری های ژئوپلیتیکی هستند. آنها در آینده، همچنان به سختی برای یافتن راه حل ادامه خواهند داد.

کشورهای بریکس می توانند با سایر کشورهای در حال توسعه برای ایجاد یک شبکه موثر منطقه ای برای حمایت از توسعه پایدار و ارتقای صلح منطقه ای همکاری کنند. علاوه بر این، آنها می‌توانند نقش بیشتری در روابط بین‌الملل ایفا کنند، پل‌هایی بین کشورها ایجاد کنند و موانع پیش روی برنامه 2030 سازمان ملل برای توسعه پایدار را برطرف کنند.

 در شرایطی که برخی کشورها  تفکر بازی مجموع صفر و «دیپلماسی چماق»  را دنبال می‌کنند، دستور کار جدید بین‌المللی کشورهای بریکس نباید تابع منافع و خواسته‌های این کشورها باشد. همانطور که سلسو آموریم وزیر امور خارجه سابق برزیل گفت، با ظهور کشورهای بریکس، دوران تصمیمات یکجانبه در دستور کار بین المللی توسط معدودی از  کشورها به پایان رسیده است.