برخی گروه‌ها با انگیزه‌های پنهان تلاش می‌کنند تا موضوع غذا را تبدیل به روایتی ضد چینی کنند و این کشور را به عنوان «تهدید» معرفی کنند. اخیراً این موضوع به بحثی داغ در سراسر جهان بدل شده است. آنها ادعاهای سستی دارند مبنی بر اینکه چین غلات را در بازار بین المللی احتکار می کند و باعث تشدید کمبود غذا در جهان می‌شود و دیگر اینکه ادعا میکنند چین نسبت به بحران جهانی غذا بی تفاوت است و غیره.

در حقیقت، چین بزرگترین تولید کننده و سومین صادرکننده غلات در جهان است. در حال حاضر چین بیش از 95 درصد نیاز خود به غلات را تامین می کند. این کشور هیچ نیازی به «احتکار غلات» در بازار بین المللی ندارد.

اگنس کالیباتا، فرستاده ویژه دبیرکل سازمان ملل متحد در اجلاس سیستم‌های غذایی 2021، اظهار داشت که چین ذخایر غلات خود را به خوبی مدیریت کرده و نه تنها تامین غذا برای مردم چین را تضمین کرده، بلکه به امنیت غذایی مردم در سراسر جهان نیز کمک کرده است.

چین با کمتر از 9 درصد از زمین‌های قابل کشت جهان، حدود یک چهارم غلات دنیا را تولید و تقریباً یک پنجم جمعیت جهان را تغذیه می کند و در عین حال، کمک‌های مثبتی به حفاظت از امنیت غذایی در جهان داشته است.

در سال های اخیر، چین 130 میلیون دلار به صندوق امانی همکاری جنوب-جنوب سازمان خواربار و کشاورزی ملل متحد (فائو) کمک کرده است و از نظر میزان کمک های مالی ارائه شده، رتبه اول را در بین کشورهای در حال توسعه از نظر اعزام کارشناسان و تعداد پروژه های انجام شده در چارچوب برنامه همکاری جنوب-جنوب فائو کسب کرده است.

چین از سال 2016، به طور مداوم به بیش از 50 کشور در آسیا، آفریقا و آمریکای لاتین کمک های غذایی اضطراری ارائه کرده است و بیش از 10 میلیون نفر از مردم آسیب دیده از بلایای طبیعی از آنها بهره مند شده اند.

چین به ویژه از زمان شیوع بیماری همه گیر کووید-19، کمک‌های غذایی اضطراری زیادی برای کشورهایی از جمله افغانستان، سریلانکا، کنیا، اوگاندا، جمهوری کنگو، بنین و لیبریا فراهم کرد که مورد تمجید گسترده جامعه بین المللی و مردم کشورهای مختلف قرار گرفته است.

چین با اعزام کارشناسان، ایجاد مزارع نمایشی، آموزش کشاورزان، ترویج انواع محصولات بهبود یافته و ارائه پشتیبانی فنی، صمیمانه و جدی به کشورهای مختلف در زمینه بهبود ظرفیت تولید کشاورزی و وضعیت امنیت غذایی کمک کرده است.

چین از سال 1979، تواید انواع برنج هیبریدی پرمحصول چینی را در ده ها کشور و منطقه در آسیا، آفریقا و آمریکا ترویج کرده و سطح کاشت سالانه برنج هیبریدی را در این کشورها و مناطق به هشت میلیون هکتار افزایش داده است. میانگین عملکرد در هکتار ارقام برنج هیبریدی چینی حدود دو تن بیشتر از ارقام اصلاح شده در داخل این کشور است.

محققان چینی به هند، پاکستان، ویتنام، میانمار، بنگلادش و سایر کشورها رفتند تا برای مردم محلی در زمینه تولیدات کشاورزی خدمات مشاوره‌ای و آگاهی بخشی ارائه دهند و در بیش از 80 کشور در حال توسعه بالغ بر 14000 پرسنل حرفه ای و فنی را در زمینه روش های کاشت برنج هیبریدی از طریق دوره های آموزشی بین المللی آموزش دادند.

علاوه بر این، چین در تلاش بوده تا اجرای توافقنامه تسهیل تجارت (TFA) سازمان تجارت جهانی (WTO) را ترویج کند. این اتحادیه از کشورها می‌خواهد تجارت جهانی غذا را باز نگه دارند و همینطور از کشورهای مربوطه می‌خواهد تا تحریم‌های یکجانبه را لغو کنند تا عملکرد پایدار و بدون مانع زنجیره‌های تامین و صنعتی جهانی حفظ شود.

برخلاف کمک هایی که چین به امنیت غذایی جهانی کرد، ایالات متحده خود به عنوان بزرگترین صادرکننده غلات در جهان محرک اصلی بحران فعلی جهانی غذا بوده است.

شکی نیست که درگیری بین روسیه و اوکراین که به ترتیب بزرگترین و ششمین صادرکننده بزرگ گندم جهان هستند، به طور اجتناب ناپذیری به زنجیره صنایع غذایی جهانی آسیب رسانده است. البته باید توجه داشت که یکی از دلایل اصلی درگیری روسیه و اوکراین فشار واشنگتن برای سوق دادن هر چه بیشتر سازمان پیمان آتلانتیک شمالی (ناتو) به سمت شرق، راه اندازی جنگ های نیابتی، فروش اسلحه و مهمات، و نشان دادن جانبداری به یک طرف درگیری است.

علاوه بر این، چهار شرکت بزرگ تجارت غلات جهان، با نامهای آرچر دنیلز میدلند (ای‌ام‌دی)، بونج، کارگیل و اوئیس دریفوس بیش از 80 درصد از تجارت غلات در جهان را در انحصار خود دارند که در میان آنها سه شرکت آمریکایی هستند.

با افزایش قیمت جهانی، این چهار فروشنده غلات، با اتکا به انحصار جهانی خود در تجارت غلات و قدرت سرمایه بی‌رقیبشان، در بازارهای آتیه غلات «کم خرید می‌کنند و زیاد می‌فروشند»، و به طور بیفکرانه‌ای در سراسر جهان سود می‌برند و به طور مداوم قیمت جهانی غلات را بالا می‌برند.

ایالات متحده به جای انجام اقدامات عملی مناسبت برای رسیدگی به مشکلات اصلی بحران جهانی غذا، فقط به آتش اضافه میکند. با دوری از این نکته مهم، مغز خود را به کار انداخته است تا با استفاده از یک هزارم سود حاصل از انحصار غلات خود به عنوان کمک غذایی، برای خود ویترینی تشکیل دهد تا توجه جهانیان را به خود جلب کند، و همچنین تلاش می کند تا توجه جامعه بین المللی را از علت اصلی منحرف کند. از بحران غذایی به منظور تحکیم نظم ناعادلانه تجارت جهانی غلات بهره برده میشود که تحت سلطه ایالات متحده قرار دارد.

جامعه بین المللی متعهد شده است تا سال 2030 به گرسنگی، ناامنی غذایی و همه مشکلات سوء تغذیه در سطح جهانی پایان دهد. چین تلاش‌های بی وقفه ای برای این هدف انجام داده و خواهد داد.

آنتونی بلینکن، وزیر امور خارجه ایالات متحده اخیراً در یک سخنرانی مهم در مورد سیاست چین گفت که چین و ایالات متحده نمی توانند اجازه دهند اختلاف نظرهایی که دو کشور را از هم جدا می کند آنها را از پیشبرد اولویت هایی که مستلزم همکاری با یکدیگر است، از جمله پرداختن به بحران و چالش های دیگر غذای جهانی بازدارد.

از آنجایی که ایالات متحده عادت دارد تا حرف و عملش متفاوت از همدیگر باشند، چین نیز همیشه مراقب کردار آمریکایی‌ها است، در عین حال به آنچه می‌گوید نیز گوش می‌دهد.

چین آماده همکاری با سایر کشورها در زمینه کمک های غذایی و توسعه جهانی است. زمان آن فرا رسیده است که ایالات متحده نیز اقدام درست را انجام دهد.