از 21 ژوئن، قانون موسوم به "قانون پیشگیری از کار اجباری اویغورها" ایالات متحده اجرایی شد و ایالات متحده واردات محصولات شین جیانگ را به بهانه نگرانی از به اصطلاح "کار اجباری" ممنوع می‌کند. آمریکا بدون هیچ مبنایی در حقوق بین‌المللی، تحریم‌هایی را علیه شین جیانگ در قالب قوانین داخلی اعمال کرده است که یکی دیگر از شواهد محکمی است که نشان می‌دهد ایالات متحده در حال ترویج سیاست زورگویی و قلدری است.

برای مدت طولانی، ایالات متحده از سلطه مالی و مزایای تکنولوژیک خود سوء استفاده کرده و مکرراً به قلدری یکجانبه متوسل شده است. ایالات متحده نه تنها کشورهایی را که دشمن یا حریف می‌دانست تحریم کرد بلکه بر اشخاص ثالثی که با این کشورها مبادلات داشته، «مدیریت درازدستانه» غیرقانونی و یک‌جانبه را  تحمیل کرد و حتی نهادها و متحدانش منتفی نیستند. ایالات متحده واقعا «ایالات تحریمی» محسوب می‌شود. از سال مالی 2021، ایالات متحده  9421 نهاد و اشخاص حقیقی را تحریم کرد که نسبت به سال مالی 2000، 933 درصد افزایش داشته است.

تحریم‌های یکجانبه فاجعه انسانی عظیمی را برای جهان به ارمغان آورده است. کوبا به عنوان مثال، ایالات متحده بسیاری از قطعنامه های مجمع عمومی سازمان ملل متحد را نادیده گرفت و طولانی ترین و شدیدترین تحریم تجاری سیستماتیک، محاصره اقتصادی و تحریم های مالی را علیه کوبا در تاریخ معاصر اعمال کرد. تخمین زده می شود که اقتصاد کوبا حدوداً 150میلیارد دلار آسیب دیده است. پس از شیوع اپیدمی کرونا، ایالات متحده حتی تدابیر محاصره را تشدید کرد و موانع جدی برای حواله های کوبا، توسعه واکسن و دسترسی به دارو برای کوبا به همراه آورده است. آیا ممکن است این همان «عدالتی» باشد که ایالات متحده به دنبال آن است؟

مجمع عمومی سازمان ملل متحد در ژوئن 2021 برای بیست و نهمین بار قطعنامه «تحریم اقتصادی، تجاری و مالی آمریکا علیه کوبا باید خاتمه یابد» را تصویب کرد که مورد حمایت 184 کشور قرار گرفت و تنها آمریکا و اسرائیل رای مخالف دادند.  ایالات متحده در هر مرحله از تحریم ها استفاده می کند و فکر می کند که می تواند کشورهای دیگر را مورد قلدری قرار دهد اما در نهایت خود ایالات متحده به یک هدف منزوی تبدیل می‌شود.