بر اساس اطلاعات منتشر شده توسط اداره کل گمرک چین، واردات کالاهای عمده چینی به طور کلی با کاهش حجم و افزایش شدید قیمت در پنج ماهه اول سال جاری مواجه شد.

به طور خاص، حجم واردات نفت خام، زغال سنگ، گاز طبیعی و سویای چین در دوره ژانویه تا ماه مه به ترتیب 1.7 درصد، 13.6 درصد، 9.3 درصد و 0.4 درصد نسبت به مدت مشابه سال قبل کاهش داشت و میانگین قیمت واردات به ترتیب 55.6 درصد، 105.3 درصد، 70.3 درصد و 23.3 درصد افزایش داشت.

افزایش قابل توجه قیمت کالاها تا حدی نشان می دهد که چین در ماه‌های اخیر با فشار تورمی وارداتی زیادی از بازارهای خارجی مواجه بوده است. با این وجود، با وجود تورم بالای جهانی، قیمت کالاهای چینی در محدوده معقولی باقی مانده است.

بر اساس گزارش اداره ملی آمار چین که قرار است اطلاعات مربوط به شاخص قیمت مصرف کننده چین در ماه مه را منتشر کند، این شاخص در این کشور که معیار اصلی تورم است، در ماه آوریل نسبت به مدت مشابه سال قبل 2.1 درصد افزایش داشته است.

چرا چین می تواند اساساً قیمت‌های داخلی را با وجود تورم جهانی ثابت نگه دارد؟ برای شروع، اختلال در زنجیره تامین جهانی ناشی از کووید-19 دلیل اصلی این تورم بالا است. با این حال چین از همان روزهای ابتدایی همه‌گیری، عملاً آن را تحت کنترل درآورد و عملکرد عادی زنجیره‌های صنعتی داخلی را تضمین کرد و در مقایسه با سایر کشورها جلوی وارد آمدن شوک‌های بزرگتر به زنجیره‌های تامین را گرفت.

علاوه بر این، اقتصادهای توسعه یافته به رهبری آمریکا، سیاست‌های پولی و مالی انبساطی در پیش گرفتند و نقدینگی عظیمی به بازار تزریق کردند که موجب بوجود آمدن تورم جهانی شد. اما در مقابل چین سیاست‌های پولی و مالی نسبتاً متوسطی را دنبال می‌کند.

حتی با وجود اینکه در حال حاضر شیوع مجدد کووید-19 مشکلاتی برای اقتصاد چین ایجاد کرده است، اما دولت این کشور همچنان در انتخاب ابزارهای محرک مناسب نسبتا محتاط به نظر می رسد، که نشان دهنده بی میلی آن برای تشدید برخی مشکلات اقتصادی بلندمدت به دلیل سیاست‌های کوتاه مدت نامناسب است.

تفاوت چین و ایالات متحده از نظر تورم و سیاست پولی نشان دهنده چرخه و روند متفاوت توسعه اقتصادی در این دو اقتصاد بزرگ جهان است. به عنوان مثال، مهار تورم در حال حاضر به اولویت اصلی ایالات متحده تبدیل شده است، در حالی که افزایش نرخ‌ها منجر به نگرانی در مورد خطر رکود در اقتصاد این کشور شده است. اما تورم نسبتاً پایین در چین، مهمترین اولویت اقتصادی این کشور در حال تثبیت رشد است.

البته، نمی توان انکار کرد که چین همچنان با فشار تورمی بزرگ از خارج از کشور مواجه است، و این خود میتواند انتخاب سیاست اقتصادی چین را در آینده به چالش بکشد. به هر جهت چین باید در مورد تداوم موضوع تورم جهانی اقدامات احتیاطی را انجام دهد.

لازم به ذکر است که برخی رسانه‌های غربی با اشاره به افزایش شدید قیمت‌های کارخانه، چین را به تشدید ترس از تورم جهانی متهم کرده‌اند. شاخص قیمت تولید کننده چین (PPI) که هزینه کالاها را در دروازه کارخانه اندازه گیری می‌کند، در ماه آوریل نسبت به مدت مشابه سال قبل 8 درصد افزایش یافت. اما افزایش PPI تا حد زیادی به دلیل افزایش قیمت جهانی مواد خام بود.

در واقع، چین در ماه‌های اخیر نقش فعالی در تثبیت قیمت‌های جهانی داشته است. این به این دلیل است که چین به لطف مقیاس عظیم صنعتی و سیستم‌های صنعتی کامل بخش تولید خود، تا حدودی بخشی از فشار تورمی وارداتی را جذب کرده است.

این نیز مزیت منحصر به فرد صادرات چین است که نه تنها رشد صادرات این کشور را تضمین کرده، بلکه جایگاه تولید چین را در سراسر زنجیره صنعتی جهانی تقویت کرده است.

به همین دلیل است که ایالات متحده واقعاً نمی تواند از چین جدا شود و دقیقا به همین خاطر آمریکا باید برای مهار تورم بالا به تولیدات چینی تکیه کند.

مطالب نوشته شده در این مقاله برگرفته از نظرات شخصی نویسنده است و موضع رسمی بخش فارسی رادیو و تلویزیون مرکزی چین را منعکس نمی‌کند.