آقای «امیرعلی ابوالفتح» کارشناس مسائل آمریکا در مصاحبه‌ای به معضل تیراندازی‌های گسترده در آمریکا و کشتار مردم این کشور پرداخته و تاکید می‌کند: واقعیت این است که تولید و فروش اسلحه در آمریکا گردش مالی گسترده ای دارد و کسانی که در امر تولید اسلحه و حتی تعمیر و نگهداری از اسلحه فعالیت می کنند، طبیعتاً مدافع قانون آزادی حمل اسلحه هستند.

به گفته وی تا وقتی که شهروند آمریکایی احساس امنیت ندارد، شما نمی‌توانید اسلحه را از او بگیرید؛ با بیشتر و عمیق تر شدن احساس ناامنی، احساس نیاز بیشتری به خرید سلاح در جامعه ایجاد می شود.

متن این مصاحبه را در زیر مشاهده می‌کنید:

سوال: چرا با وجود این حوادث تراژیک در ایالات متحده آمریکا و کشتار کودکان بی دفاع دولت آمریکا هیچ اقدام عملی در راستای مدیریت فروش سلاح نمی‌کند؟

آقای ابوالفتح: بحث اسلحه یک بحث گسترده است. مدافعان آزادی حمل اسلحه در آمریکا دلایل متعددی را درباره قانون جاری حمل و نگهداری اسلحه در این کشور مطرح می‌کنند. اول به بخشی از این دلایل می‌پردازم و در ادامه دلیل اصلی نیازی را که در جامعه آمریکا برای حمل اسلحه احساس می شود از نگاه خودم بیان خواهم کردم. یک دلیل مدافعان آزادی حمل سلاح این است که این یکی از حقوق شهروندی تضمین شده در متمم دوم قانون اساسی آمریکا است و کسی حق ندارد در آن تشکیک کند.

عده ای دیگر، به تهدیداتی اشاره می‌کنند که در جامعه آمریکا وجود دارد و حمل سلاح را از این بابت ضروری می‌دانند. عده‌ای هم معتقدند که اسلحه برای مقاصدی جز کشتار هم استفاده می‌شود از جمله شکار که یک ورزش محسوب می‌شود. همان طور که هیچگاه به دلیل حوادث جاده ای و خودرویی کسی جامعه را خرید و فروش خودرو منع نمی‌کند، سلاح نیز همین طور است!

مسأله دیگری که در این خصوص باید متذکر شویم، وجود لابی‌های بزرگ و قدرتمند صنعت تولید و فروش اسلحه در آمریکا است. واقعیت این است که تولید و فروش اسلحه در آمریکا گردش مالی گسترده‌ای دارد و کسانی که در امر تولید اسلحه و حتی تعمیر و نگهداری از اسلحه فعالیت می‌کنند، طبیعتاً مدافع قانون آزادی حمل اسلحه هستند. بخشی از اقتصاد آمریکا اعم از معیشت، سرمایه، سهام و منفعت مالی در گرو کالایی به نام اسلحه است.

اما گذشته از این مباحث، من معتقدم که مشکل اساسی در ایالات متحده، وجود یک "حس ناامنی" در این کشور است. این حس ناامنی ریشه تاریخی دارد و حتی پیش از تشکیل کشور آمریکا هم وجود داشته است. در زمان سرخپوست‌ها خواه به دلیل وجود حیوانات وحشی و بعد از آمدن اروپایی ها به این کشور و کشتارها، دزدی‌ها و جنایاتی که از اروپایی‌ها سر زد طبیعتاً این حس ناامنی نهادینه‌تر شد. به طوری که کسانی که در این کشور زندگی می‌کردند خواه سرخ پوست خواه سیاه پوست یا سفیدپوست با بغل کردن اسلحه و با چشم باز می‌خوابیدند تا مبادا قربانی جنایت یا خشونت شوند. بنابراین، همان طور که در قانون هم ذکر شده، حمل اسلحه برای بقای شهروندان آمریکایی است.

امروز در آمریکا تعداد اسلحه‌ها بیشتر از تعداد جمعیت این کشور است. بعد از هر اتفاق تراژیکی مثل کشتار کودکان دبستانی در تگزاس، این حس ناامنی عمیق تر می‌شود و طبیعتاً نیاز به خرید سلاح مبرم تر می شود و مردم به خرید سلاح بیشتر روی می آورند. بنابراین، من معتقدم که تا وقتی که شهروند آمریکایی احساس امنیت ندارد، شما نمی‌توانید اسلحه را از او بگیرید. با بیشتر و عمیق تر شدن احساس ناامنی، احساس نیاز بیشتری به خرید سلاح در جامعه ایجاد می‌شود.

بنابراین، مشکل اصلاح متمم دوم قانون اساسی نیست. مشکل وجود ناامنی است. راهکار قانونی مشخص برای اصلاح این متمم وجود دارد. همان راهکاری که درباره متمم مربوط به ممنوعیت خرید و فروش مشروبات الکلی به کار گرفته شد و این ممنوعیت رفع شد. راهکار قانونی برای اصلاح متمم مربوط به آزادی حمل سلاح وجود دارد ولی مشکل اصلی این متمم نیست بلکه وجود حس ناامنی در جامعه آمریکا است.

سوال: برخی تحلیلگران معتقدند که مسأله آزادی حمل اسلحه در آمریکا یک مسأله سیاسی است و حتی برخی از سیاستمداران آمریکایی برای دوام آن فضاسازی می کنند. سخنرانی اخیر آقای ترامپ در دفاع از قانون آزادی حمل اسلحه بعد از تراژدی اووالده نیز به نوعی مهر تأئیدی بر همین مسأله است. نظر حضرتعالی در این خصوص چیست؟

آقای ابوالفتح: من معتقدم که این مشکل، یک مشکل حزبی نیست. مشکل بایدن یا ترامپ نیست. این یک مشکل اجتماعی در آمریکا است. دقت داشته باشید که هیچ یک از سیاستمداران آمریکایی در اصل قانون آزادی حمل سلاح در آمریکا تردیدی ندارد. کسی هم جرأت ندارد اصل این قانون را به چالش بکشد. در خصوص این که حمل اسلحه یکی از حقوق شهروندی در آمریکا است و این حق غیرقابل نقض است اجماع وجود دارد.

بحث بیشتر بر سر این است که چه سلاح هایی باید طبق این قانون فروخته شود، چه پروتکل های برای خرید و فروش اسلحه در چارچوب این قانون تعریف شود، چه سنینی مجاز به خرید چه سلاح هایی هستند، چه فرم هایی به هنگام خرید و فروش اسلحه باید پر شود و چه استعلام های قانونی باید توسط فروشندگان اسلحه دریافت شود!

طبق آمار، سالیانه حدود 40 هزار آمریکایی در حوادث و خشونت های مرتبط با استفاده از سلاح جان خودشان را از دست می دهند. البته حدود 14 هزار مورد از این مرگ و میرها مربوط به خودکشی با سلاح است. ولی به طور کلی تمام موارد ذیل یک عنوان یعنی "خشونت با استفاده از سلاح" طبقه بندی می شوند.

من معتقدم که حتی اگر این آمار به 400 هزار یا حتی 4 میلیون کشته در سال هم تغییر یابد، کسی در آمریکا در اصل آزادی حمل سلاح تردیدی به خود راه نمی دهد. چون حس ناامنی بر جای خودش است. مسأله فقط این است که دموکرات ها معتقدند که یک سری تجدیدنظرها باید در روند فروش اسلحه صورت بگیرد. سلاح های نیمه خودکار نباید فروخته شود. یا مسلسل‌هایی با خشاب کمتر از 10 فروخته شود تا پلیس در صورت ضرورت بتواند فرصت لازم برای مقابله را داشته باشد. یا سن فروش یک سری سلاح‌ها از 18 به 21 افزایش یابد. یک بانک اطلاعاتی دقیقتر در خصوص مشتریان اسلحه تشکیل شود تا در صورت وجود سابقه بیماری روحی روانی یا سابقه کیفری، فروشنده اقدامات لازم را بکند و اسلحه به این افراد نفروشد.

به طور کلی، در آمریکا دو گروه در خصوص آزادی حمل سلاح وجود دارد. یک گروه محافظه کار که معتقد است که هر چه بیشتر جامعه مسلح شود، امنیت در جامعه افزایش پیدا می ‌ند بنابراین، این گروه مخالف محدودیت ها بر علیه خرید و فروش سلاح است. از سوی دیگر لیبرال‌ها که عمدتاً از حزب دموکرات است معتقدند که باید تجدیدنظرهایی در این مورد صورت بگیرد و خرید و فروش سلاح باید مدیریت شده‌تر باشد.

سوال: آیا حوادثی که رخ داده است در جریان انتخابات میان دوره ای کنگره تأثیرگذار خواهد بود و اساساً این مسأله جزو مسائل تعیین کننده محسوب می‌شود؟

آقای ابوالفتح: پایگاه اجتماعی احزاب متفاوت است. طبقه محافظه کار که عمدتاً در روستاها و شهرهای کوچک هستند، مدافع قانون آزادی حمل سلاح می‌باشند. این طبقه خواستار گسترش فروش سلاح بر اساس نیاز خودشان هستند. به طور مثال، در تگزاس، فلوریدا و آلاباما این طبقه پررنگ است. طبیعتاً نمایندگانی که پایگاه اجتماعی شان در این شهرها است با قول‌هایی که در خصوص دفاع از قانون حمل سلاح می‌دهند، برنده کارزار انتخاباتی می‌شوند و این مسأله حتی تا سطح ریاست جمهوری نیز صادق است.

اما احزاب و گروه‌هایی سیاسی ای که پایگاه اجتماعی شان در شهرهای بزرگ و مناطق لیبرال است مثل نیویورک، شیکاگو، کالیفرنیا، سواحل شرقی و غربی، وعده مقابله با نامنی و جلوگیری از گسترش خرید و فروش سلاح می‌دهند و طبیعتاً با این قول‌ها نیز برنده می‌شوند.

بنابراین، هر گروه و حزبی با وعده های خاص از این حوادث بهره خودش را می‌برد و اهداف سیاسی خودش را دنبال می‌کند و چیزی که درمان نمی‌شود همین حس ناامنی در آمریکا است.