نوزدهمین «اجلاس امنیتی شانگری لا» دوازدهم ژوئن (22 خرداد) در سنگاپور به کار خود پایان داد. سخنرانی اصلی «فومیو کیشیدا» نخست وزیر ژاپن با توجه به «نشانه رفتن انگشت توکیو به سوی چین» مورد تمجید رسانه‌های ژاپنی قرار گرفت و نیت او برای تقابل با چین در زمینه‌های نظامی، اقتصادی و غیره را آشکار ساخت. سخنرانی کیشیدا نه تنها در مقابل چین در عصه‌های نظامی، اقتصادی و غیره مورد حمایت قرار گرفت بلکه سعی داشت دیگر کشورهای آسیا را با توجه به درخواست افزایش بودجه نظامی، تحریک کند تا در مقابل چین قرار بگیرند.

سخنرانی «نوبو کیشی» وزیر دفاع ژاپن اساسا تکرار لحنِ سخنرانی کیشیدا بود، به‌ویژه در مساله تایوان، که یک دیدگاه تقابلی نظامی را نشان می‌داد. البته با در نظر گرفتن مجموعه اقدامات اخیر ژاپن در قبال چین، تعجبی ندارد که سیاست‌بازان ژاپنی چنین اظهارنظرهایی را در نشست شانگری لا مطرح کنند.

در حال حاضر، ایالات متحده در حال اجرای به اصطلاح «راهبرد هند-اقیانوس آرام» است که باعث شده برخی سیاست‌بازان ژاپنی تصور کنند فرصتی برای به چالش کشیدن چین، افزایش قدرت نظامی و سلطه‌جویی در آسیا پیدا کرده‌اند. اما در عین حال، آنها شاهد این هستند که آمریکا دیگر از آن قدرت به هنگام مداخله در امور آسیا برخوردار نیست بنا بر این از این فرصت برای بازی کردن در نقش عاملِ آسیا برای آمریکا و خدمت به او به صورت همزمان استفاده می‌کنند.

کیشیدا در سخنرانی خود در اجلاس شانگری لا از به اصطلاح «طرح صلح هند-اقیانوس آرام» رونمایی کرد تا به زعم خود در مقابل چین در زمینه‌های سیاسی،‌ اقتصادی، دیپلماتیک، نظامی، زنجیره صنعتی و دیگر سطوح از بازدارندگی استفاده کند.

نخست وزیر و وزیر دفاع ژاپن در سخنرانی‌هایشان به شکل اغراق‌شده‌ای از عبارات «اوکراینِ‌ امروز ممکن است فردای شرق آسیا باشد» و «چین ممکن است استفاده از زور علیه تایوان را کنار نگذارد» به دنبال پیدا کردن بهانه‌ای برای افزایش بودجه نظامی ژاپن، اصلاح قانون اساسی صلح‌جویانه این کشور و ورود به تقابل نظامی در قاره آسیا بودند.

با توجه به طرح ژاپن برای اعزام مقامات غیرنظامی از وزارت دفاع خود به صورت دائمی در منطقه تایوان در تابستان امسال و برنامه وزارت دفاع این کشور برای راه اندازی یک فرماندهی متحد برای نیروهای دفاع از خودِ زمینی، دریایی و هواییِ این کشور و همچنین دیگر رویکردهای توکیو، ژاپن و ایالات متحده در نظر دارند با آرزوی «گرفتن کنترل تایوان از چین» با هم همکاری کنند.

 بی تردید ژاپن در سطح اقتصادی هم در حال نبرد در برابر چین است. گرچه اقتصاد ژاپن بیش از 30 سال در دهه‌های گذشته دچار عقب‌افتادگی شد و هنوز هم آنقدر فناوری بالای زیادی در آن وجود ندارد که بخواهیم از آن صحبت کنیم، این کشور پیشنهاد «امنیت اقتصادی» را برای محدود کردن ورود فناوری‌های ژاپن به چین، مطرح کرده است.

کیشیدا در اجلاس شانگری لا مدعی «افزایش همکاری بین‌المللی» در زمینه‌های جدید مانند امنیت اقتصادی و امنیت بود که البته همه را با هدفی خاص عنوان می‌کرد. به علاوه ژاپن خواستار افزایش تبادلات نظامی با کشورهای جنوب شرق آسیا و دیگر کشورها شد به این امید که کشورهای بیشتری را در مقابل چین قرار دهد.

البته در نتیجه این تلا‌ش‌ها کشورهای جنوب شرق آسیا آشکارا اعلام کردند که هیچ طرفی را انتخاب نمی‌کنند. از لحاظ تاریخی کشورهای آسیایی فراوانی از امپریالیسم ژاپن زخم خورده‌اند و طبیعتا از انگیزه‌های پنهانی برخی سیاست‌بازان ژاپنی آگاهند.

روزنامه ژاپنی «آساهی شیمبون» به نتایج نظرسنجی که اخیرا توسط وزارت خارجه این کشور در دوازدهم ژوئن (22 خرداد) انجام شده، اشاره کرد و نوشت: کشورهای «آسه آن» به طور کلی معتقدند چین مهم‌ترین شریک آینده آنها در منطقه شرق آسیاست و حتی بالاتر از ژاپن و آمریکا قرار دارد.

توسعه چین به جای اینکه تهدید باشد قطعا یک فرصت است و این چیزی است که اکثریت قابل توجهی از کشورهای آسیایی روی آن اتفاق نظر دارند و بنا بر این سیاست‌بازان ژاپنی قادر نخواهند بود آنها را «علیه پکن» تحریک کنند.

سیاست‌بازان ژاپنی تمایل دارند آلت دست ایالات متحده باشند،‌ توسعه ناتو به سمت آسیا-اقیانوس آرام را ترویج کنند و حامی همه‌جانبه تقابل با چین باشند. آنها باید بدانند با نشان دادن روحیه نظامی‌گری خود به طور جدی در حال به خطر انداختن نظم بین‌الملل و صلح و ثبات منطقه‌ای هستند.

هنوز آنقدرها از شکست مفتضحانه ژاپن طی جنگ جهانی دوم دور نشده‌ایم و سیاست‌بازان ژاپنی بهتر است بدانند طرح‌های فرومایه آنها در قبال چین فقط به سقوط دوباره ژاپن منتهی خواهد شد.