اظهارنظر «میشل باچله» کمیسر عالی حقوق بشر سازمان ملل در جریان دیدارش از شین جیانگ آمریکایی‌ها را راضی نکرد. او به حقوق بشر در سین کیانگ حمله نکرد و حتی تاکید کرد که در طول دیدارش از شین جیانگ هیچ وقت تحت نظارت نبوده است.

با این حال، نباید انتظار داشت واشنگتن تلاش‌های خود برای بی اعتبار کردن چین با سوءاستفاده از موضوع حقوق بشر شین جیانگ را متوقف کند. در آینده نزدیک یعنی در 21 ژوئن (31 خرداد)، آمریکا قانونی را اجرا خواهد کرد که طبق آن، به بهانه «کار اجباری در شین جیانگ»، ورود محصولات از شین جیانگ یا نهادهای وابسته به دولت محلی شین جیانگ به ایالات متحده منع می‌شود. این اقدام معادل تحریم همه محصولات تولید شین جیانگ تلقی می‌شود.

البته طبیعتا آمریکا هم انتظار دارد با این اقدام به هدف دیگری نیز برسد و آن این است که با تحریم اقتصاد شین جیانگ مخصوصا صنایع مزیت‌دار آن از جمله صنایع تجهیزات انرژی خورشیدی، سطح اقتصاد و زندگی مردم را پایین بیاورد و سپس نارضایتی مردم را در شین جیانگ برانگیزاند و بعد از آن، اختلال در جامعه این منطقه خودمختار چین ایجاد کند. این در واقع یکی از اهداف اکثر تحریم‌های آغاز شده توسط آمریکاست که برای ایرانیان نیز آشناست.

با این حال، باید گفت تحریم شین جیانگ از زمان آغاز بحث «کار اجباری در صنعت پنبه شین جیانگ» شروع شده است.

یک ضرب‌المثل چینی می‌گوید «کاغذ نمی‌تواند آتش را مهار کند». مسئول یکی از تامین کنندگان برندهای پوشاک ورزشی معروف جهان اخیرا افشا کرد که «شیلا کاری» (Sheila Carey) کنسول آمریکا در گوانگجو و همکارش «اندرو چیرا» (Andrew Chira) در سال 2021 در یک مهمانی به حضار گفتند دولت ایالات متحده می‌خواهد بازرگانان آمریکا بفهمند که دولت آمریکا می‌داند شین جیانگ هیچ مشکلی ندارد اما ساختن موضوعاتی مانند «کار اجباری»، «نسل کشی» و «نقض حقوق بشر در شین جیانگ» نوعی روش موثر رقابت با چین است و این روش شاید بتواند دولت چین را «در یک باتلاق عمیق» گیر بیاندازد.

البته این اولین بار نیست که مقامات آمریکا راست می‌گویند! «لارنس ویلکرسون» (Lawrence Wilkerson) رئیس ستاد «کالین پاول»، وزیر خارجه اسبق آمریکا در سال 2018 اعتراف کرده بود که بهترین راه بی ثبات کردن چین، ایجاد ناآرامی در شین جیانگ و تحریک اویغورها و نابود کردن چین از درون آن است.

«سیبل ادموندز» (Sibel Edmonds) مترجم سابق اف بی آی نیز در سال 2015 فاش کرد که آمریکا به هیچ وجه به مردم شین جیانگ اهمیتی نمی‌دهد و دلیل واشنگتن برای ادعای «کشتار اویغورها»، ایجاد اختلال در شین جیانگ است.

بدیهی است این هدف آمریکا را سیاستمداران، رسانه‌ها و بازرگانان این کشور همگی می‌دانند اما با توجه به اینکه اکثر مخاطبان جهان که تحت نفوذ رسانه‌های غربی قرار دارند، ادامه این نوع دروغ‌پردازی برای آمریکا همچنان ارزش زیادی دارد.

برای تشخیص واقعیت می‌توانیم این تامل منطقی را انجام دهیم و تصور کنیم اگر قرار باشد نسل‌کشی اویغورها در شین جیانگ اتفاق افتاده باشد، چرا جمعیت اویغورها از 3.6 میلیون نفر به 11.6 میلیون نفرِ فعلی افزایش یافته است؟ باید دانست که سرخپوستان بومی آمریکا که دچار نسل‌کشی شده بودند، جمعیت آنها از 5 میلیون نفر از قرن 15 به 250 هزار در اوایل قرن 20 کاهش یافته بود.