جاده صحرایی تاریم، که از صحرای تاکلیماکان در منطقه خودمختار اویغور شین‌جیانگ در شمال غربی چین عبور می‌کند، به جاده‌ای بدون کربن تبدیل شد.

به لطف انجام یک پروژه که دوم ژوئن به منظور تبدیل سیستم آبیاری در امتداد کمربند سبز این جاده به پایان رسید، درختچه‌های کنار این جاده به جای استفاده از پمپ‌های دیزلی با کمک پمپ‌های خورشیدی آبیاری می شوند.

بر اساس اعلام شعبه میدان نفتی تاریم پتروچاینا که مسئول انجام این پروژه است، تخمین زده می شود که این پروژه مصرف گازوئیل را حدود 1000 تن و انتشار دی اکسید کربن را 3410 تن در سال کاهش دهد.

تغییر سبز

جاده صحرای تاریم در سال 1995 تکمیل شد و با عبور از بزرگترین صحرای چین، فاصله پایتخت منطقه ارومچی تا هوتان را 500 کیلومتر کاهش داد.

با این حال، ساخت و نگهداری یک جاده در تاکلیماکان، دومین بیابان شن و ماسه‌ای بزرگ دنیا کار آسانی نبود. در سال 2005، یک کمربند سبز به طول 436 کیلومتر در دو طرف جاده کاشته شد و 109 ایستگاه چاه برای آبیاری آن ساخته شد تا آن را از بلعیده شدن توسط شن و ماسه محافظت کند. برق هشتاد و شش عدد از این چاه‌ها بصورت موقتی با سوخت دیزلی تامین می‌شد.

در ماه ژانویه سال جاری، شعبه میدان نفتی تاریم پتروچاینا یک پروژه متحول کننده راه اندازی کرد که در پی آن تمام ژنراتورهای برق دیزلی این چاه‌ها به ژنراتورهای فتوولتائیک تبدیل شدند.

علاوه بر کاهش مصرف دیزل و انتشار دی اکسید کربن با کمک این پروژه، CO2 جذب شده توسط این کمربند سبز نیز می‌تواند از 20 هزار تن در سال فراتر رود. بر اساس اعلام این شعبه، این فرایند می تواند در خنثی کردن انتشار گاز دی اکسید کربن توسط وسایل نقلیه عبوری کمک کند، بنابراین آن را به جاده ای با کربن صفر تبدیل می کند.

ژنراتورهای انرژی خورشیدی همچنین مجهز به امکانات ذخیره انرژی هستند که باعث تضمین در داشتن منبع تغذیه‌ای پایدار میشوند و برق قابل دسترسی برای کارگران قسمت تعمیر و نگهداری را نیز فراهم می کند.

انگشت سبز

این جاده بیابانی علاوه بر برنامه ریزی دقیق دولت های محلی و شعبه میدان نفتی تاریم و همچنین به لطف تلاش محققان و کارکنان قسمت تعمیر و نگهداری «انگشت سبز» به هدف به صفر رساندن کربن رسیده است.

چانگ چینگ که از سال 1991 در این پروژه مشغول است، اکنون مهندس ارشد مؤسسه بوم شناسی و جغرافیای شین‌جیانگ زیر نظر آکادمی علوم چین است و به یاد می آورد که آزمایشگاه آنها یک گودال نیمه زیرزمینی بود که توسط دیوارهایی از گل و یونجه احاطه شده بود و آب شور تنها وسیله آنها برای رفع تشنگی بود.

محققان با انجام تلاش‌های بی وقفه در بیابان، روش‌های آبیاری جدید و پوشش گیاهی ایده آل را برای جلوگیری از طوفان‌های شن و جذب CO2 شناسایی کردند.

شو بو که از سال 2004 در این پروژه مشغول به خدمت است، در طول 18 سال کار نگهداری از کمربند سبز این جاده، مکرراً به کارشناسان مشورت میداد و آزمایش های متعددی را برای محافظت از گیاهان به انجام میرساند. وی در جریان این کار به دلیل شرایط سخت صحرای تاکلیماکان بارها از ناحیه چشم، دست و مچ پا دچار آسیب دیدگی شده است.

اکنون، او آنقدر با «دیوار سبز» خود آشنا شده است که اگر مشکلی در قسمتی از کمربند پناهگاه سبز رخ دهد، می تواند با یک نگاه آن را تشخیص دهد.

چانگ و شو هر دو 59 ساله هستند و یکی دو سال دیگر بازنشسته خواهند شد. اما هیچ کدام قصد پایان دادن به فداکاری‌های خود را ندارند.  

مسیر سبز

جاده بدون کربن نمونه دیگری از تلاش‌های چین برای رسیدن به هدف کربن خنثی تا سال 2030 و خنثی سازی کامل کربن تا سال 2060 است.

شین‌جیانگ با داشتن منابع فراوان انرژی‌های جدید مانند انرژی باد و خورشید، یک پایگاه ملی انرژی پاک در مقیاس بزرگ است.

داده های رسمی نشان می دهد که طی 10 ماه اول سال گذشته، میزان تولید برق خورشیدی و بادی شین‌جیانگ به ترتیب با 22 درصد و 25.3 درصد رشد سالانه به 15.92 میلیارد کیلووات ساعت و 47.09 میلیارد کیلووات ساعت رسیده است.

تا سال 2025، شین‌جیانگ نزدیک به 10 میلیارد یوآن (حدود 1.5 میلیارد دلار آمریکا) روش سرمایه گذاری در فناوری را معرفی خواهد کرد و نزدیک به 30 نهاد را برای نوآوری و کارآفرینی مرتبط با کاهش کربن پشتیبانی خواهد کرد.

جاده صحرای تاریم از زمان ساخته شدن، حمل و نقل را تسهیل کرده و معیشت مردم محلی را بهبود بخشیده است. اکنون، این جاده میتواند به عنوان گواهی چین برای انجام تعهادتش در احترام به طبیعت و همچنین رسیدن  اهداف کربن خنثی عمل کند.