خانم «مهناز گودرزی» کارشناس مسائل سیاسی و اقتصادی چین در یادداشتی اختصاصی برای بخش فارسی رادیو و تلویزیون مرکزی چین با اشاره به سفر اخیر «میشل باچله» کمیسر عالی حقوق بشر سازمان ملل به چین و تداوم اتهام زنی غرب به پکن در زمینه حقوق بشر نوشت: واشنگتن پس از پایان جنگ جهانی دوم، با استفاده از نهادهای بین‌المللی حقوق بشری، تلاش نموده است تا این نهادها را که دارای وجاهت قانونی و پذیرفته شده در افکار عمومی جهانی هستند، به ابزاری برای پیشبرد اهداف سیاست خارجی خود مبدل سازد.

متن یادداشت خانم گودرزی را در زیر مشاهده می‌کنید:

اخیرا کمیسر عالی حقوق بشر سازمان ملل متحد بعد از 17 سال سفری به چین داشته و توانسته است با موافقت مقامات پکن از استان مسلمان نشین شین جیانگ در غرب این کشور دیدار کند. «میشل باچله» در این دیدار با مقامات عالی رتبه چین دیدار داشته است. نکته جالب توجه در این دیدار، شتابزدگی کاخ سفید درخصوص نتایج این سفر است. به گونه‌ای که پس از آنکه باچله در پایان سفر شش روزه خود، حاضر نشد مواضع مورد نظر آمریکا در متهم کردن پکن به اعمال تبعیض علیه مسلمانان اویغور شین جیانگ را تایید کند و با اعلام اینکه: «سفر وی به چین در راستای برقرای تعامل و پیشبرد گفتگوهای سازنده با مقامات دولت چین صورت پذیرفته است» و تنها به «اعلام درخواست از چین برای برخورد ملایم با تروریسم در شین جیانگ» بسنده کرد، وزارت امور خارجه آمریکا وی را متهم نمود که: «در دام تبلیغات کمونیستی چین گرفتار شده است»!

ایالات متحده آمریکا پس از پایان جنگ جهانی دوم، با استفاده از نهادهای بین المللی حقوق بشری، تلاش نموده است تا این نهادها را که دارای وجاهت قانونی و پذیرفته شده در افکار عمومی جهانی هستند، به ابزاری برای پیشبرد اهداف سیاست خارجی خود مبدل سازد. مهمترین کارویژه‌ای که استراتژیست‌های آمریکایی برای نهادهای حقوق بشری بین‌المللی قائل هستند، تخریب وجهه و فرسایش مشروعیت بین‌المللی رقبای آمریکا در افکار عمومی جهانی است. در این راستا می‌توان به استفاده آمریکا از اعلامیه جهانی حقوق بشر سازمان ملل متحد علیه شوروی در جریان جنگ سرد و پس از آن علیه افغانستان، عراق، لیبی، روسیه و چین اشاره کرد.

زمانی که ایالات متحده آمریکا در دوره ریاست جمهوری جورج بوش پسر، در سال 2001 با تدوین راهبرد «نظم نوین جهانی» به فکر بازگشت دوباره به منطقه غرب آسیا افتاد، از ابزار حقوق بشر برای توجیه حمله به افغانستان و عراق استفاده کرد تا بتواند اجماع جهانی برای پیشبرد کلان راهبرد سیاست خارجی خود ایجاد کند. همچنین پس از آن  در سال 2011 زمانی که به دنبال ساقط کردن معمر قذافی در لیبی بود، باز از ابزار حقوق بشر برای توجیه حملاتی که در قالب ناتو علیه مردم لیبی صورت می داد، بهره جست. نمونه اخیر این وضعیت نیز در جریان درگیری روسیه با اوکراین قابل مشاهده است، زمانی که آمریکا و سیاستمداران واشنگتن برای متوقف کردن پیشروی ارتش روسیه، مدام به پرونده‌هایی استناد می‌کنند که ارتش روسیه را به نقض حقوق بشر در مناطق اشغال شده اوکراین متهم می‌کند.

درخصوص چین نیز وضعیت به همین گونه است. ایالات متحده آمریکا هژمون در حال افول است. موضوعی که غالب استراتژیست‌های سیاسی به آن اذعان کرده‌اند. این موضوع در سال‌های اخیر و با افزایش مشکلات بین‌المللی واشنگتن در مقابل توسعه تحرکات ژئوپلیتیکی پکن برجسته‌تر شده است به گونه‌ای که از سال 2016 به این سو، شاهد شدیدترین حملات از سوی سیاستمداران آمریکایی علیه چین بوده‌ایم. دونالد ترامپ با وارد شدن به جنگ تجاری علیه چین، تلاش کرد تا ماهیت این جنگ را در لوای مسائل حقوق بشری پنهان کند. پس از آن، جو بایدن نیز در ادامه راهبرد مهار چین، تلاش دارد با وارد کردن اتهامات حقوق بشری علیه پکن، افکار عمومی را برای تقویت حضور نظامی آمریکا در دریای زرد در نزدیکی مرزهای چین و افزایش حفره‌های امنیتی پیرامون این کشور همراه نماید.

همانگونه که آمد برجسته کردن موضوع مسلمانان اویغور استان شین جیانگ چین و تبدیل آن به بحران بین‌المللی حقوق بشری علیه چین با تمرکز رسانه‌های آمریکایی بر نوع رابطه دولت مرکزی چین با ساکنان استان شین جیانگ و انتقال جنگجویان داعش از سوریه به شمال شرق افغانستان هم مرز با استان شین جیانگ جهت توسعه تروریسم به داخل مرزهای چین که بر تشدید تنش در روابط دولت چین با ساکنان این استان تاثیر مستقیم دارد، در راستای مهار رقیب قدرتمند آمریکا در سطح بین المللی صورت می‌پذیرد.

جالب توجه آنکه، ایالات متحده آمریکا از جمله کشورهایی است که در داخل با بحران تبعیض علیه رنگین پوستان مواجه است و رفتار خشن پلیس این کشور علیه رنگین پوستان به ویژه شهروندان آفریقایی_آمریکایی بارها منشا تظاهرات چند ماهه در ایلات مختلف این کشور بوده است. اوج درگیری‌های نژادی در آمریکا در چند دهه اخیر، در دولت گذشته آمریکا صورت پذیرفت و جو بایدن نیز که با شعار مقابله با تبعیض نژادی وارد میدان رقابت‌های انتخاباتی شد، با گذشت حدود دو سال از دولت وی، نه تنها نتوانسته از نارضایتی شهروندان رنگین پوست این کشور بکاهد بلکه بیم آن دارد که با سرخوردگی این قشر از جامعه آمریکا از دولت وی، بر دامنه نارضایتی‌ها و تنش‌های نژادی افزوده شود.