رحمان عبدالله 70 ساله که زیر سایه انگورها نشسته، چاقوی اسکنه‌ای خود را به دست می گیرد و چوب سخت توت را به طرز ماهرانه ای بر روی یک دوتار حک می کند.

این مرد اویغوری که مهارت‌های خود را از نسل طولانی سازندگان سازهای سنتی به ارث برده است، میگوید که بیش از 60 سال است که از کودکی آلات موسیقی سنتی می سازد.

روستای زادگاه او در استان کاشغر، در منطقه خودمختار اویغور شین جیانگ در شمال غربی چین واقع شده است و در ساخت و فروش سازهای سنتی معروف است.

به گفته دونگ یانتائو، رئیس حزب دهکده، ساخت آلات موسیقی برای بیش از 150 سال در روستا ادامه داشته است.

دونگ افزود که بیش از 70 خانوار در روستا وجود دارد که عمدتاً به ساخت آلات موسیقی سنتی اشتغال دارند که یک دهم از کل جمعیت آن را تشکیل می دهند.

رحمان عبدالله این هنر را به بیش از 50 نفر از جمله پسرش محموت رحمان آموزش داده است.

محموت میگوید که می تواند چهار نوع ساز مانند دوتار و ریواپ بسازد، در حالی که پدرش توانایی ساخت 27 ساز را دارد.

در سال 2021، محموت شروع به فروش سازها بر روی پلتفرم های ویدئویی کوتاه کرد. او گفت: «سال گذشته بیش از 100 آلات موسیقی را از طریق پخش زنده فروختم و بیش از 50000 یوآن (حدود 7500 دلار آمریکا) به دست آوردم.»

به منظور حفاظت و پیشبرد فنون سازسازی، مقامات چین در سال 1999 یک کارگاه برای صنعتگران در روستای این خانواده با نام تووانکی-اوگوساک تأسیس کردند.

وارثان این میراث فرهنگی ناملموس و سازندگان آلات موسیقی در این کارگاه میتوانند سالانه بین 10000 تا 40000 یوآن یارانه دریافت کنند. در حال حاضر، این روستا بیش از 50 نوع ساز سنتی تولید می کند که تقریباً همه آنها در فرهنگ اویغوری ریشه دارند.

در سال‌های اخیر، مدارس نزدیک این روستا کلاس‌های عملی فوق‌درسی ترتیب داده‌اند که به دانش‌آموزان اجازه می‌دهد فرآیند تولید آلات موسیقی سنتی و مهارت‌های مورد استفاده در نواختن آنها رافرا بگیرند.

دونگ افزود که اگر کودکان در سنین پایین تربیت شوند، می توانند این سنت‌‍های فرهنگی عالی را از نسلی به نسل دیگر منتقل کنند.